Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Alcest – Spiritual instincts
Blackmetal mengen met shoegaze : het kind werd blackgaze gedoopt en het Franse Alcest ontpopte zich tot pionier van het genre. Op ‘Shelter’ uit 2014 neigde de band plots naar Slowdive, maar ‘Kodama’ uit 2016 herintroduceerde de screams opnieuw. ‘Spiritual instincts’ belooft opnieuw hard te worden, maar melodie en melancholie zijn nooit ver weg bij de Franse postmetalheads. (Kevin)
Anna Meredith – FIBS
Met haar unieke en gedurfde symfonische composities op ‘Varmints’ wist componiste Anna Meredith ons te verbluffen. Met ‘FIBS’ tracht ze nu die onbesuist naïeve lijn door te trekken. Feeërieke verhalen worden tegen een dreigende elektro achtergrond gekletterd die je in een wat pijnlijke spagaat drijft. Wie houdt van uitdaging, opgehitste gemoederen en bij wijlen een zachte aai, kan bij Meredith mogelijks gemoedsrust vinden. (Jonas) Lees hier de uitgebreide recensie.
Black Marble – Bigger than life
Dat verhuizen naar LA voor inspiratie kan zorgen in het synthpop-genre, bewees Bat For Lashes al enkele weken geleden met haar nieuwe plaat. Hetzelfde gaat op voor Chris Stewart, de man achter Black Marble. Z’n derde plaat, die hij helemaal zelf opnam met een compleet analoge uitrusting, is een eerbetoon aan z’n nieuwe levensstijl in LA. (Martijn)
Cigarettes After Sex – Cry
Een goeie twee jaar geleden veroverde Cigarettes After Sex mening duysterhart met een goed onthaald debuutalbum. Na al die tijd ononderbroken touren rond de wereld, vond de band rond Greg Gonzalez de tijd om ook een opvolger te maken voor die eerste release. ‘Cry’ is het resultaat en als daar opnieuw bloedmooie songs als ‘Apocalypse’ en ‘Nothing’s gonna hurt you baby’ op staan, zullen er inderdaad heel wat traantjes bij vloeien. Singles als ‘Falling in love’ klonken echter dodelijk saai. Wat het geworden is, lees je binnenkort hier. (Quinten)
Iguana Death Cult – Nude Casino
Iguana Death Cult komt uit Rotterdam, is live een energiek zootje ongeregeld en heeft een bandnaam die een tikkeltje absurd en toch spot on is. De heren brengen met ‘Nude casino’ plaat nummer twee uit. Als we afgaan op single ‘Bright lights’ dwalen ze iets af van het garage/surf rock pad dat hen vergelijkingen met, en het voorprogramma van, King Gizzard & The Lizard Wizard opleverde. Iets minder psychedelica, iets meer protopunk en een mogelijke vergelijking met Parquet Courts. Genoeg adelbrieven om ‘Nude casino’ meer dan één luisterbeurt te geven. (Jonas)
King Princess – Cheap queen
Mikaela is 20 jaar oud en bedankte toen ze 11 was al eens vriendelijk voor een platencontract. Nu haalt ze zonder al te veel schroom de muren rond gender- en pophokjes neer op ‘Cheap queen’. Flamboyante romantiek worstelt met intiem verdriet en heeft aan het einde van de rit een helende werking. Een gladstrijkende aai over verfrommelde zieltjes. (Michelle)
Mind Rays – Course of action
Nooit gedacht dat we electro-mantra “Harder better faster stronger” zouden aanwenden om een Belgische garageplaat aan te prijzen, maar dat was buiten de nieuwste van het Gentse Mind Rays gerekend. Hoe veel blauwe plekken kan jij verzamelen in 23 minuten tijd? (Mattias) Lees hier de uitgebreide recensie.
Ottla – Ottla
Wordt het niet eens tijd dat Bert Dockx zijn eigen Belpopaflverering krijgt? Dockx pende en speelde zich de voorbije tien jaar met Dans Dans, Flying Horseman en Strand al vlotjes in de lovende reviews en weet telkens te bezweren in zijn liveshows. Ottla is het nieuwste vehikel voor zijn kunsten. Wederom een full band, want hij wordt vergezeld van nog vijf muzikanten. Het resultaat is een album dat drenkt in dat ongrijpbare ‘Dockx’gevoel, dat gestoei met jazz en die eeuwige donkere mystiek. Hetzelfde, doch weer anders. De lovende review is alvast (wederom) onderweg. (Bert)
Stereophonics – Kind
Stereophonics behoort tot het selecte clubje van bands die ongegeneerd kunnen blijven voortbouwen op een carrière waarvan het hoogtepunt allang is gepasseerd. Qua populariteit althans, want aan kwaliteit hebben de schrijfsels van Kelly Jones de laatste 27 jaar amper moeten inboeten. Onze aandacht blijft dan ook gehandhaafd bij de release van dit elfde studioalbum ‘Kind’. (Koenraad)
Sunn O))) – Pyroclasts
Met ‘Life metal’ bewees Sunn O))) eerder dit jaar al een eerste keer dat er (ondanks het teleurstellende Kannon in 2015) nog geen sleet zit op hun toch wel minimalistische formule. Hopelijk lukt het ze met ‘Pyroclasts’ ook een tweede keer om ons aangenaam te verrassen. De nummers zijn afkomstig uit dezelfde opnamesessie, dus we durven alvast optimistisch te zijn. (Tobias)
Swans – Leaving meaning.
Na ‘The glowing man’ verklaarde Michael Gira dat dat het einde was van Swans “in zijn huidige vorm”. Het was eventjes niet duidelijk wat dat wilde zeggen, maar ondertussen blijkt gelukkig dat die plaat nog geen zwanenzang was, want hier staat de man met de cowboyhoed alweer klaar met een nieuw album. Op muzikaal vlak horen we weliswaar enkele subtiele veranderingen, waarbij het grotere gebruik van akoestische elementen het zwaarst opvalt, maar wie al fan was van de band kan zich alweer met een gerust hart overgeven aan een nieuw dubbelalbum. (Tobias)