Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Billie Eilish – When we all fall asleep, where do we go?
Zo jong en bakken, tonnen, containers vol talent. Billie Eilish deelde al enkele teasers met de wereld, maar haar moment suprême hield ze tot nu verscholen. Wat kunnen we verwachten? Gothic vibes en veel emoties met een knipoog. ‘When we all fall asleep, where do we go?’ heeft grote schoenen van verwachting en anticipatie te vullen, nu is nog de vraag of Eilish deze ook weet te vullen. (Simon)
Bolt Ruin – Bolt ruin
Het beeld dat Brecht Linden a.k.a Bolt Ruin schetst op zijn eerste single ‘Psilentze’ is er een met een diepgrijze tint, nauw verwant aan de zware soundscapes van Forest Swords. Het project biedt een spokende soundtrack voor na-oorlogse tijden. Diréct na-oorlogse tijden dan, wanneer de ruïnes nog staan te smeulen en de omgeving één groot braakland is. (Pascal)
Brutus – Nest
Na drie eerder geloste singles is daar eindelijk het tweede album van Brutus. ‘Cemetery’ en ‘War’ laten alvast het beste uitschijnen: het Brabantse drietal lijkt hun tergende, sterk melodieuze rock slash metal nog verder geperfectioneerd te hebben en Stefanie Mannaerts’ uithalen zorgen gegarandeerd voor kippenvel. Het Amerikaanse Stereogum is alvast fan. (Lowie)
C Duncan – Health
Schot C Duncan weet hoe hij torenhoge verwachtingen moet scheppen: een Mercury-nominatie halen met zijn debuut, een ijzersterk tweede album in elkaar steken en ten slotte Craig Potter (Elbow) mee achter de draaiknoppen zetten voor zijn nagelnieuw derde album, ‘Health’. Hierbij verweeft de singer-songwriter op een architecturale manier ongegeneerd dromerige pop met klassieke composities. Beach House meets Bach. (Eva)
FACS – Lifelike
Het Amerikaanse postpunk- en noiserock-outfit FACS wist vorig jaar velen in de underground al te verbazen met z’n sterke debuut ‘Negative houses’. Met ‘Lifelike’ probeert de groep helemaal door te breken. Het bezwerende doch droefgeestige ‘In time’ belooft alvast veel goeds. (Yannick)
Fennesz – Agora
2019 is geen slecht jaar voor wie z’n muziek graag wat abstracter heeft. Enkele weken geleden bracht William Basinski z’n nieuwste plaat uit, en binnenkort is er zowel nieuw werk van drone-meesters Sunn O))) als van ambient-guru Tim Hecker. Vandaag is het echter aan Christian Fennesz, nog zo’n grootheid in de ambient-contreien. Z’n nieuwste plaat werd opgenomen met beperkte apparatuur, maar vergis je niet: deze plaat klinkt groots. (Martijn)
Hendrik Lasure Warm Bad – Garden head
Nu de zon haar aanwezigheid meer en meer laat opmerken, kunnen we begrijpen dat je nood hebt aan verfrissing. Daar zorgt Hendrik Lasure vanaf vandaag voor, en wel met zijn Warm Bad. Neem een duik in de wereld van Garden Head, waar het heerlijk vertoeven is met inwoners als Sam en Jonas. (Annelies)
K Á R Y Y N – The quanta series
De Syrisch-Amerikaanse K Á R Y Y N verscheen in 2017 op iedereens rising star-lijstje dankzij haar door Björk gevierde art opera-soundtrack ‘Of light’, gebaseerd op het werk van Marina Abramovitch. Haar ambient-productie die ze koppelde aan een fantastisch breekbare stem deed daarbij terugdenken aan het werk van Ben Frost en mannen van de IJslandse school zoals Olafur Arnalds. Nu twee jaar later is K Á R Y Y N klaar om iedereens vertrouwen te bevestigen met haar debuutalbum ‘The quanta series’, dat eerder gereleasete ‘Quanta’-nummers bundelt met nieuw werk. Ontdek vanaf vandaag of ze de verwachtingen kan inlossen. Volgende week kan je haar trouwens aan het werk zien tijdens BRDCST. (Anton)
Mess – Learning how to talk
Trixie Whitley – Lacuna
Met ‘Lacuna’, haar derde langspeler, staat Trixie Whitley meer dan ooit op haar strepen. Door haar samenwerking met producer Little Shalimar (Run The Jewels) krijgen we meer elektronica, agressieve basriffs en een zelfzekere Trixie te horen. In december moest ze nog enkele concerten schrappen en de release van het album uitstellen, maar dat was het zeker waard. Vanuit New York klinkt ze helderder dan ooit. Onderstaande clip van de single ‘Long time coming’ is een luik uit de trilogie ‘The space in between’ uit het zwart-wit-palet van Hannah Marschall. (Guillaume)
White Denim – Side effects
Indierock, garagerock, progressieve rock, psychedelia, dub, blues, punkrock, soul, jazz, experimental rock: welk genre heeft White Denim nog niet aangedaan? Met een hoge ratio aan uitgebracht materiaal sinds hun debuut in 2008 brengt dit Texaanse viertal hun negende album ‘Side effects’ uit, vol met rockreferenties die je ogenschijnlijk al eens hebt gehoord. (Gertie)