Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.
Father John Misty – God’s favorite customer
Na het muzikaal oersaaie ‘Pure comedy’, was het tijd voor Father John Misty om zich te herpakken met nieuwe plaat ‘God’s favorite customer’. Singles ‘Mr. Tillman’, ‘Disappointing diamonds are the rarest of them all’ en ‘Please don’t die’ doen alvast het beste vermoeden: Misty durft weer overgeromantiseerde teksten te verpakken in grootse composities met een kwinkslag. (Frederik)
Een constante stroom van pseudofilosofische tweets en controverse. Dat kan maar één ding betekenen: Yeezy season is aangebroken. Nadat Kanye zijn liefde voor Trump uitte, werd er beweerd dat het genie aan het einde van zijn Latijn is. Met ‘DAYTONA’ van Pusha T bewees Ye zich wederom een meester achter de knoppen. Met ‘Ye’ kan de zelfverklaarde god zijn status als rapper terug oppoetsen. (Jasper)
Laura Marling slaat na zes soloplaten de handen in elkaar met Mike Lindsay van folktronicaband Tunng. Met Lump haalt Marling de inspiratie uit het surrealisme van begin 20ste eeuw en zorgt Lindsay voor gecompliceerde composities met synthesizers, dwarsfluiten en talloze andere instrumenten. Die combinatie van absurditeit krijgt in ‘Curse of the contemporary’ zelfs een yeti aan het dansen. (Jens)
Vijf jaar na de op lof onthaalde comebackplaat ‘Seasons of your day’ krijgen we dit weekend eindelijk weer nieuw werk van Mazzy Star te horen. Het Amerikaanse duo heeft een ep af, ‘Still’, die naast een herwerking van ‘So tonight that I may see’ drie nieuwe nummers zal bevatten. Met het geloste ‘Quiet, the winter harbor’ toonde Mazzy Star alvast nog even hard te kunnen stralen als vroeger. (Stan)
Het Britse triphopcollectief Morcheeba gaat al eventjes mee: in de nineties vertoefden ze nog in donkere hoekjes, wat later werkten ze zich met een toegankelijker geluid in de schijnwerpers. Jongste langspeler ‘Blaze away’ gaat op dat elan verder met zomerse muziek, zoals eerste twee singles ‘Blaze away’ en ‘It’s summertime’. (Jelle)
Natalie Prass – The future and the past
In 2015 werden wij betoverd door Natalie Prass’ prachtige debuutalbum. Ingekleurd door prachtige arrangementen van Matthew E. White bezong ze haar gebroken hart met sprookjesachtige stem. Vervolgalbum ‘The future and the past’ was zo goed als af in 2016, toen Natalie Prass zich gedwongen voelde grote herzieningen door te voeren na de verkiezing van een zekere oranje bullebak. Het resultaat is geen donker, mistroostig album en evenmin horen we een woedende Prass; in donkere tijden grijpt Natalie Prass klaarblijkelijk terug naar glitterend nineties r&b en smeuïge funkgrooves. Opnieuw opgenomen en geproducet door Matthew E. White, is ‘The future and the past’ een uiterst dansbaar staaltje throwbackpop geworden. (Zeno)
Oneohtrix Point Never – Age of
Als we zijn werk voor soundtracks en andere artiesten buiten beschouwing laten, is ‘Age of’ het eerste werk van Oneohtrix Point Never sinds 2015. ‘Garden of delete’ was een wild en experimenteel opus dat alle kanten op ging, maar op de vooraf vrijgegeven single ‘Black snow’ lijkt het erop dat de eigenzinnige producer deze keer voor een subtielere aanpak gaat. Hoe dan ook, nieuw werk van Daniel Lopatin is voor elke liefhebber van elektronische muziek een heuglijke gebeurtenis. (Tobias)
The Brian Jonestown Massacre – Something else
The Brian Jonestown Massacre bracht in 2017 nog het complexe ‘Don’t get lost’ uit, en van stilzitten is geen sprake. Dit jaar is de band rond cultfiguur Anton Newcombe terug van nooit weggeweest met maar liefst twee nieuwe langspelers. Eerste worp ‘Someting else’ – de zeventiende in de omvangrijke discografie – gaat terug naar de traditionele sound die volgens Newcombe oude en nieuwe fans zal bekoren. De BJM-bezieler deelde met zijn fans overigens al een ruwe versie van de plaat, die hij opnam in zijn Berlijnse homestudio. (Nicolas)