Release Radar: naar deze albums kan je voortaan luisteren

door Mattias Goossens

Elke vrijdag draait de release-radar van menig muziekliefhebber overuren. Om niet verloren te lopen in Facebookfeeds en Soundcloudprofielen hebben wij de nieuwe albums van deze week voor jullie in een lijstje gegoten.

Animal Collective – Tangerine reef

Wat ons betreft heeft Animal Collective één van de beste album runs in de geschiedenis op z’n cv staan. Het losse collectief heeft vanaf het intens dreunende ‘Here comes the indian’ tot moderne indieklassieker ‘Merriweather post pavilion’ volstrekt uniek buiten alle genrelijntjes gekleurd, met indrukwekkend impressionistische meesterwerken tot gevolg. De laatste jaren lijkt de kwaliteit echter steeds meer richting ‘gewoon goed’ te gaan, en op ‘Tangerine reef’ is vast kernlid Panda Bear voor het eerst niet te horen. Het album is een dubbele, audiovisuele langspeler gemaakt ter ere van ‘International year of the reef’. Verwacht kabbelende watergeluiden, een zoemende Avey Tare en spatieuze ambient. (Zeno)

Death Cab For Cutie – Thank you for today

De indie knuffelberen van Death Cab For Cutie brengen hun inmiddels negende album ‘Thank you for today’ uit. Lichtvoetige vrolijkheid of zeemzoete melancholie, Ben Gibbard en co weten er telkens weer een fijn mengsel van te brouwen. Wel verliet gitarist Chris Walla de band, wat dat met het geluid doet kan je alvast horen in single ‘Gold rush’.

Kovacs – Cheap smell

Op haar tweede album klinkt de Nederlandse zangeres Kovacs vrolijker dan op voorganger ‘Many shades of black’. De al geloste nummers klinken minder duister en meer poppy. Verwacht je aan een rauwe, kwetsbare stem die zo getekend klinkt dat je het warm en koud tegelijkertijd krijgt. Haar muziek is donker en sensueel, balanceert ergens tussen Portishead, Moloko en Shirley Bassey, daagt uit en intrigeert van begin tot einde. (Naomi)

Mitski – Geyser

‘Geyser’ was een uitbarsting van jewelste, ‘Nobody’ een knap staaltje gevoelige disco en ‘Two slow dancers’ een ballad zoals alleen Mitski ze kan schrijven. Kortom, alle drie de singles wijzen erop dat ‘Be the cowboy’ weer voer wordt voor de eindejaarslijstjes én overuren zal creëren voor onze traanklieren. (Pascal)

Oh Sees – Smote reverser

Laat je niet van de wijs brengen door de vele naamsveranderingen van de Californische rockers Oh Sees. Ze lieten hun bandnaam Thee Oh Sees vorig jaar dan wel varen, maar hun constante stroom aan jaarlijkse rockplaten blijft onaangeroerd. Als we de obscure albumcover van ‘Smote reverser’ en de jongste single ‘Overthrown’ moeten geloven, zal het er een stuk heviger aan toe gaan. Toch doet de eerder verschenen single ‘C’ water bij de wijn en komt de herkenbare mix aan psych en noise eveneens terug boven water. (Jelle)

Still Corners – Slow air 

Onder het motto ‘niet teveel nadenken en gewoon spelen’ nam het Londense duo Greg Hughes en Tessa Murray hun vierde plaat op in Austin, Texas. Het resultaat is een dreampop-plaat zoals enkel Still Corners die kan afleveren, met tot in de puntjes verzorgde synthmelodieën en drijvende ritmes die je de perfecte soundtrack verzorgen voor nachtelijke autoritten. (Martijn)

The Coral – Move through the dawn
“The Coral? Bestaan die nog?!” Ja hoor! Ze gaan al sinds 1996 mee, maar hier zijn ze met nieuw materiaal. Commerciële successen à la ‘Dreaming of you’ kunnen we er niet meer van verwachten, maar dat neemt niet weg dat ze hun relevantie kunnen behouden anno 2018. (Koenraad)

Trevor Powers – Mulberry violence

Nu Youth Lagoon verleden tijd is, lijkt Trevor Powers zijn sprookjesachtige dreampop deels in te ruilen voor avant-garde pop. Inclusief geblondeerde bros en schreeuwerig artwork dat lijkt weggeplukt uit de nineties-techno. Interessant. (Frederik)