Hallo en welkom bij de honderd-en-weet-ik-veel-hoeveelste editie van de Plonsjes van de week (fka Punch, brothers, punch). We hebben andermaal voor je het hele internet afgeschuimd op zoek naar de beste nieuwe liedjes en hebben hieronder een uitgebreid relaas afgeleverd. Schrijvers van dienst waren deze week Matthias Desmet, Hanne Craye, Liam Giraerts, Jens Van Lathem en Thomas Konings. As always kan je hieronder onze Spotifylijst vinden.
Laurel Halo – Jelly
Van bij de eerste beats weet je al dat dit geen rechttoe rechtaan trip wordt. Het eerste geluid uit ‘Dust’ van Laurel Halo is een banger, enfin denk ik toch? Toch zeker op sommige stukken. Je kan er ook goed op dansen, enfin denk ik toch? Toch zeker op sommige stukken. Klein doet ook mee, enfin dat lees ik toch? Toch zeker op sommige stukken. (Jens)
Airling – Give me all you got
Airling brengt volgende week haar debuutplaat uit maar trakteerde deze week al op een tweede single. Zoete synthpop stroomt samen met een zijdezachte stem uit de boxen, en hoewel Airlings stembanden misschien niet het meest ongehoorde geluid voortbrengen, past het perfect binnen de sfeer die ‘Give me all you got’ creëert. Denk Blood Orange, of een ietwat aaibaardere versie van MØ. (Hanne)
Blondage – Stoned
Het Deense duo Blondage komt in de week van 4/20 met een wel heel toepasselijke single. ‘Stoned’ is héél poppy, zeker als je denkt dat Blondage formerly known is als Rangleklods, dat indertijd heel originele en tegelijk dansbare electronica onder z’n naam schreef. De nieuwe bandnaam heeft dus heel duidelijk een nieuwe muzikale richting gemarkeerd en hoewel we nog altijd wild enthousiast zijn over Rangleklods’ ep ‘Home’, heeft de beweeglijke pop op ‘Stoned’ ons ook helemaal mee. (Hanne)
Las Cobras – So much love
Het Uruguayaanse duo Las Cobras tekende onlangs bij het onafhankelijke platenlabel Fuzz Club, waar bands als The Underground Youth en Dead Rabbits ook al hun handtekening zetten. We wisten dus al waar we ons konden aan verwachten: een stevige brok psychedelica met een vleugje kraut. En inderdaad, ‘So much love’ beschikt over alle elementen van Fuzz Clubs favoriete formule. De bezwerende drummachines in combinatie met de repetitieve, dreunende baslijn en de echoënde vocals maken dit voor de psychliefhebbers een must-hear. (Hanne)
Jodi – Remember
Nick Levine, vanaf heden beter of zeg maar liever gekend als Jodi, kan op eerste single ‘Remember’ nauwelijks verstoppen dat hij stichtend lid van Pinegrove was. Heupwiegende americana legt een basis die ook bij het zestal schering en inslag is, Levine maakt het af met een melancholische melodie en tekst. (Jens)
The War On Drugs – Thinking of a place
De zon prikt in mijn ogen. Het licht is ondraaglijk. Ik ben moe. Ik zoek rust. Mijn rug kraakt. Rond mijn ogen groeien rimpels. Is dat een grijs haar? De tijd maakt me melancholisch. Ik ontdek de nostalgie. Ik wil kinderen die ik naar de voetbal kan voeren. Ik omhels je, mijn nakende midlifecrisis. (Matthias)
Christian Fitness – family courts
Het moet enorm frustrerend zijn om zo boos te zijn als Andrew Falkous (mclusky, Future of the Left) en nog steeds zo verdomd schrander en groovy te klinken: een vicieuze cirkel die hij wat mij betreft nog lang niet hoeft te verbreken. ‘Leren omgaan met agressie, de plaat – deel 4.’ (Liam)
Frank Ocean – Lens
“Vaag”, dat is intussen het woord geworden dat het best bij Frank Ocean past. Zijn muziek klinkt zo, z’n werkwijze is zo en de lyrics zijn zo. Waar dat adjectief bij de meeste muzikanten niet veel goeds zou betekenen, heeft Christopher Breaux zijn craft zo verfijnd dat het mysterieuze z’n songmateriaal alleen maar aantrekkelijker maakt. ‘Lens’ heeft alweer een paar luisterbeurten nodig om ergens op te slaan, maar eens je het begrijpt is er geen ontkennen aan: dit autotune-r&b-liedje met piano en salonfähige Drake-beats kan op een paar minuten je hele mood doen omslaan. (Thomas)
Murlo – Tired of you
De Britse producer Murlo keert terug met een nieuwe ep op Mixpak. Zijn sound is nog steeds dezelfde: gepitchte vocals en glinsterende Play-Doh-synths vormen het kleurrijke landschap voor een mengeling van computerpop en next-level grime. Op ‘Tired of you’ mag er dan weinig aan het nog steeds ongeëvenaarde recept veranderen, toch lijken de gevoelens minder opgewekt dan anders. Achter het nummer lijkt wel woede te verschuilen, die zich naast alle flipperkastgeluiden vooral vertaalt in een agressiever klankenpalet. (Thomas)
terror pigeon! – Chamber of Secrets for 1
‘Chamber of Secrets for 1’ van terror pigeon! is het moment waarop je favoriete emo-indie en je geliefkoosde exuberante synthpop samenkomen. Het is waarschijnlijk moeilijk voor te stellen dat het werkt en als je nummer luistert dan weet je misschien ook nog niet helemaal hoe je je erbij moet voelen, maar ik ben hier om je te vertellen dat je gerust mag toegeven aan de trieste euforie van dit bijzondere liedje. (Thomas)
Foto’s van Frank Ocean, Laurel Halo en TWOD