De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Sinds dit jaar bundelen we onze vangsten in een Spotify-playlist. Zo heb je altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.
Geen saxofonist in ons land die z’n instrumentarium zo eigenzinnig benadert en bewerkt als Mattias De Craene. De man had het de voorbije zomer druk met Nordmann en was op meerdere podia te spotten aan de zijde van Dijf Sanders, maar ook MDCIII, zijn soloproject, begint afgelijnde vormen aan te nemen. Ter gelegenheid van Record Store Day was er dit jaar al een eerste ept’tje, maar volgende maand verschijnt zijn volwaardige langspeler. Deze ‘TinniT’ is de eerste single, en met louter Matthias en de minstens even eigenwijze drummers Lennert Jacobs en Simon Segers in de rangen, levert MDCIII daarmee een wel extreem broeierig psychedelica-geluid af. Naar een niet-gemanipuleerde sax is het vaak ver zoeken in die hitsige sferen, naar bezwerende percussie des te minder.
Een andere coryfee uit de Gentse jazzscene heet Steiger. Voor hun tweede album ‘Give space’ nam het trio zeven verschillende nummers op zeven verschillende locaties op, en wil het die omgevingen via soundscapes in hun livenummers verwerken. ‘Captain hooker’ is de tweede geloste compositie uit het album, en daarop weten toetsenist Gilles Vandecaveye, bassist Kobe Boon en drummer Simon Raman op intrigerende wijze een grillig spel tussen hun respectievelijke virtuositeit neer te zetten. Wat op gang komt als een hoekig pianogedreven nummer, wordt steeds verder geïnjecteerd met impro- en electronica-elementjes, tot er een erg verhalend, organisch geheel ontstaat.
Met haar soulvol minimalisme, uit weinig meer opgebouwd dan een volle stem en warme gitaarklanken, bekoorde Audri’s debuutsingle ‘Midsummer’ meteen moeiteloos. De recentste Tangram Records-protegé komt in september met een eerste ep aanzetten, het recente ‘Bitter’ mag die worp nog voorafgaan. Wederom drijft het kabbelend lied op enkel een ritmische slaggitaar, op sleeptouw genomen door die karakteristieke kristallen vocalen. De indommelende zomer wordt dankzij Audri bij deze ingepakt met een zijdezachte soulsluier.
IDM is een ding in België, al moet je er soms naar graven. Gelukkig brengt Ekster af en toe een blinkende parel zomaar naar de bovengrond. Het Antwerpse label huisvest onder meer Hiele, Hantrax en ssaliva, en ook Milan W. bracht er de voorbije zomer zijn tweede plaat op uit. De multi-instrumentalist en electronicatovenaar leende zijn talenten eerder aan Flying Horseman, Blackie & The Oohoos en Mittland Och Leo uit, al gooit hij solo pas écht alle registers open. ‘Astma’ lijkt alvast een treffend visitekaartje voor ‘Envelope’: Milan stapelt trippelende synths, outer space-melodieën en stuiterende beats over elkaar en stapt zo binnen in een Aphex Twin meets Autechre-universum.
Electronica van het hardere ras werd deze maand geleverd door TTN en Sigfried Burroughs. De Onmens-frontman en Kapitan Korsakov-drummer remixte een track van eerstgenoemd Gents dj-/producercollectief, wat resulteerde in techno met een wel érg industrieel kleedje. Donker, dreigend en diep, maar tegelijk niet vrij van een melodieus spoor: ‘Sad clown’ lijkt zo weggeplukt uit de obscuurste clubkelder in het Berlijnse – niet toevallig bracht Nein Records de mix naar buiten.
Even pittig, maar dan binnen math- en noiserocksferen: It It Anita (foto). Het Luikse viertal timmerde de voorbije jaren furieus én met succes aan de intussen quasi legendarische livereputatie – met shows tot in Canada toe – en zet die ook discografisch kracht bij: zo loste de groep vorige week z’n tweede plaat ‘Laurent’. ‘User guide’ kreeg daaruit zonet een clipje mee, en kan tegelijk meteen gelden als een van de groovy nummers op het album. Rammende gitaren en schreeuwerigheid worden afgewisseld met punky breaks à la Ceremony, terwijl er ook subtiele riffjes én een cowbell de kop opduiken.
Even blijven hangen in die stevigere sferen, het kan met El Yunque. Het Hasseltse viertal brengt in oktober met ‘O hi mark’ z’n derde plaat ter wereld, die naar eigen zeggen onder meer gaat over “the invasion of Normandy, social media, a Mongolian emperor and the worst movie ever made”. Valt voorlopig weinig van te maken, al is er intussen wel al ‘Googol’, een 9 (!) minuten durend huzarenstukje waarop je heel wat hoeken van El Yunque’s experimentele spectrum te zien krijgt. Met repetitieve krautrock als fundament ontspint het nummer zich laag per laag, vervoegd door gekke synths, hypnotiserende vocalen, en spaarzame gitaarlijnen. Een Belgisch unicum, deze band.
Nog nood een muzikaal bommetje? Hier komt ie. Neen, het zijn niet de jaren ’60 en we zitten ook niet in een massarevolutie tegen de oproerpolitie. Toch is dat precies waar nieuwe single ‘Crash again’ van London Bullet je even mee naartoe neemt. Met de opruiende lyrics en beelden van gewelddadige betogingen, zitten we bijna al met onze pot verf aan een spandoek te werken. Op muzikaal vlak schiet de kurk meteen aan topsnelheid de fles uit: de energetische punk spuit er gulzig uit, als een waterkanon dat een woedende menigte uit elkaar drijft. Net voor het einde wordt het tempo verrassend genoeg gehalveerd en met de echo van het woord ‘drunk’ druppelen de laatste restjes ‘Crash again’ uit de fles. – Hanne
Actief sinds 2005; het leverde Uberdope intussen een heuse cultstatus op in het Gentse. De hiphopformatie laste een hiatus van een drietal jaar in, maar zat eigenlijk niet met z’n vingers te draaien: in oktober komt een nieuwe langspeler van de groep uit, met Compact Disk Dummies aan productie. Wat die samenwerking oplevert weet verse single ‘Wow’ al mooi te illustreren: de dansbare disco en punchy synths van Janus en Lennert haken perfect op de gezapige flows van de Gentse mc’s. “We zijn uberdoper dan ooit”: we geloven de boys op hun woord.
Frisse hiphop uit de hoofdstad kwam deze zomer van de hand van L’Or Du Commun. ‘Prison vide’ gaat hun nieuwe plaat ‘Sapiens’ vooraf, te verschijnen dit najaar, en lijkt het kwalitatieve karakter uit Brussel opnieuw alle eer aan te doen. Swing, Primero en Loxley gooien hun raps over een laid back, glitchy instrumental, terwijl het vocale luik schippert tussen eerder parlando bars en snelle gezongen stukjes.
Ook Blu Samu hoort bij de urban toppers uit le BX. Als huisgenote van Le77 en bff van Zwangere Guy krijgt ze ongetwijfeld al lang grote hiphopbrokken opgediend, al vond Samu duidelijk ook snel een eigen geluid. Zwoele r&b en naar soul knipogende ritmes gaan hand in hand met haar licht hese stem op debuut-ep ‘Moka’, dat net voor de zomermaanden verscheen. Single ‘Nathy’ is daaruit een van de rustigere tracks, waarop Peet van Le77 meteen ook z’n beste Spaans mag bovenhalen.
Eveneens opererend in Brussel: Koolbear, de producersidentiteit van Matthias Colla. De artiest bracht dit jaar al een paar ep’s uit, onder meer via Bassin Records – zie ook Beatsforbeaches – maar lijkt de beat-waterval in z’n hoofd en vingers maar niet te kunnen bedwingen. Het nieuwe ‘Catherine’ combineert al het boeiende aan downtempo, chillwave en lofi, tot daaruit een dromerige, Shlohmo-eske instrumental ontspruit.
Dromerigheid van eerder indie-kaliber was begin deze zomer dan weer te vinden bij Pavlove. De groep uit Gent werd eerder al opgepikt door Radio 1, haalde vorig jaar De Nieuwe Lichting én was in diezelfde periode ook onze vi.be van de maand. Dat ze intussen een alleen nog maar progressie hebben gemaakt, mag eigenlijk niet verbazen. De met pure psychedelica geïnfuseerde gitaarpop van het vijftal zou getuige kunnen zijn op het huwelijk tussen Allah-Las en Mac Demarco, maar vergeet dan vooral de unieke, zweverige vocalen van Reina Rasti niet als verrassende special guest.
De Arteveldestad herbergt nog heel wat muzikale female force, met Fien Deman en haar Ivy Falls als voortrekker. Begin deze maand was er nieuwe single ‘Fight me’, die een intrigerende dimensie aan haar subtiele electronica en zachte pop toevoegde: exotica-genie Dijf Sanders werkte immers mee aan de track en zorgde voor sluimerende, melodische percussie. Coproducer Sebastiaan Van den Brande – je bekend van Amatorski – bracht dan weer een pak knisperende drums en gelaagde synths mee, perféct gekoppeld aan Fiens heldere zang. Catchy pop in een niet zo conventioneel kleedje: Ivy Falls kent de kneepjes.
Bony King veranderde onlangs z’n naam weer naar het aloude The Bony King Of Nowhere, wat eigenlijk meteen weer erg vertrouwd aanvoelt en voor Bram Vanparys ook zélf een gevoel van thuiskomen bleek. De Gentenaar kreeg een relatiebreuk te verwerken en puurde daaruit zijn vijfde album, te verschijnen eind september. Rauwe demo-opnames in een koude caravan nam hij als basis voor een experimentelere popplaat, zonder één enkele oogklep. De nieuw geloste titeltrack van zijn album introduceert singer-songwriter die flirt met folkrock en een verdoken groove meedraagt. Wiegend en lyrisch ligt de War On Drugs in de verte op de loer, maar wij benadrukken toch graag nog eens Bram z’n eigenzinnige muzikale vakmanschap.