Verse Vangst: deze vijf nieuwe songs van eigen bodem mag je niet missen

door Gilles Dierickx

De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!

We bundelen onze vangsten ook in een Spotifyplaylist. Zo heb je altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.

Haar geboorte-akte mag dan wel nog Nederland aanduiden, Eefje De Visser woont én speelt intussen al zo lang hier, dat de link met de noorderburen zachtjes vervaagde. Doet er ook weinig toe, want haar elektronische pop noir lijkt eerder weggeplukt uit onaardse sferen: tintelend warm, broeierig duister en licht absurdistisch. Dit nieuwe ‘Bitterzoet’ fungeert als derde voorloper bij haar gelijknamige vierde plaat – te verschijnen komend voorjaar – en toont Eefjes stem hypnotiserender dan ooit. Dankzij die diepe beats, grillige ijle synthlagen én bijbehorende quasi-kortfilm als intense clip, raak je niet snel meer weg uit Eefje De Vissers muzikale netten.

Nog maar goed en wel bekomen van de kopstoot die eerste single ‘Chramer’ was, of de borderline rockers van The Guru Guru vuren al een nieuwe creatie uit hun aanstormende tweede plaat op de wereld af. ‘Mache’ toont het vijftal plots opvallend shoegazend en rechtdoor razend, met zowaar ruimte voor heuse gezangen en een handvol prominente solootjes. Nu, al lijkt die overstuurde post-mathrock en geflipte hoekigheid eerder getemperd, verwacht niet dat er niet gebeukt wordt. 

Na een eerste ep in 2016 en een handvol singles de voorbije jaren, komt Pavlove vrijdag met een nieuwe ep, ‘Savages’. De Gentse band balanceerde altijd al fijntjes op het koord tussen psychedelica en indiepop, maar lijkt met de titeltrack wat over te hellen naar de psychedelische kant. De Oosters aandoende riedels, dito percussie en eigenzinnige slackervibe knipogen zelfs richting de surf van La Luz en Allah-Las, terwijl zangeres Reina Rasti dan weer de timbres van Courtney Barnett verweeft in het pittige geheel. Straf!

Over de Brusselse hiphopscene hoeven geen open deuren meer ingetrapt: dag na dag lééft het genre daar in al z’n gedaantes opnieuw op. In Vlaanderen misschien net iets minder bekend, maar evengoed een key figure is Swing, naast één derde van L’Or Du Commun en ex-hype man van Roméo Elvis ook bezieler van een soloproject. Vorig jaar loste hij met ‘Marabout’ een volwaardige debuutplaat, binnenkort komt daar met ‘Alt-f4’ alweer een tweede album bij. ‘N’ introduceert de plaat vandaag als emotionele track, waarop Swing in een warme en melodische flow z’n ziel blootlegt en de urgente racisme-thematiek aansnijdt. Als ongetwijfeld rolmodel voor een pak Brusselse jongeren, weet de man hoe hij dit subtiel doch doeltreffend moet aanpakken. 

Zo’n vijf jaar terug ging het Mon-o-Phone voor de wind. De band van Ciska Vanhoyland en Koen Brouwers kreeg best wat lof voor z’n debuutplaat, speelde onder meer op Pukkelpop en mocht mee op tour met Emiliana Torrini, Blaudzun en The Sore Losers. Als je echter met meerdere artistieke talenten gezegend bent, moet een mens al eens keuzes maken: met haar dansgezelschap tout petit deed Ciska de voorbije jaren meer dan 400 shows in binnen- en buitenland, waardoor de band in een winterslaap ging. Tot nu, dus, want een gloednieuwe plaat is op komst, voorafgegaan door single ‘Fall in love again’. De etherische en uitgepuurde track weet met louter lome drums, indringende pianoklanken en Ciska’s glasheldere stem bijzonder snel onder je vel te kruipen. de toekomst ziet er naar ons gevoel meteen melancholisch roze uit voor Mon-O-Phone.