De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Vorige week ging het hier nog over Crowd Of Chairs en hun split-ep met MAZE, en zopas smeet die laatstgenoemde Gentse noise/post-punkband een van hun nummers uit ‘Serve yourself’ online. ‘Other Convictions’ is lang, wazig en meeslepend en bevat ijle vocals en harde drums. Misschien is proberen omschrijven niet per se nodig: fans van Metz of Iceage laat dit in elk geval niet koud.
Lander Gyselinck (foto), bezieler en drummer van STUFF. (en tal van andere projecten), slaat voor BeraadGeslagen de drumsticks in elkaar met de toetsenskills van Fulco Ottervanger (Stadt, De Beren Gieren). Op ‘Suikerbeat’ gaan hoekige ritmes het duel aan met losgehende synths, terwijl er af en toe een zweverig intermezzo opduikt, dat ook een bizarre vocale toevoeging kent van de Nederlandse Gentenaar. Volgende maand is er een ep, waarop er wellicht nog experimenteler materiaal zal staan.
Le Motel moet een van de drukst bezette muzikanten in het Brusselse zijn, dezer dagen. Naast z’n solowerk maakte hij een album met YellowStraps, en treedt hij ook regelmatig op met die ambientband. Voor de ep ‘Morale’ voorzag Le Motel dan weer de beats waarover de Brusselse rapper Roméo Elvis zijn Franse rhymes kon droppen. De tamelijk sobere en zachte productie werkt wonderwel perfect samen met de eerder krachtige vocals van Roméo Elvis, die zelf ook genoeg ruimte laat voor instrumentale deeltjes.
Recent spraken we hier nog vol lof over Dijf Sanders’ exotische electronica-plaat, en binnenkort brengt hij met The Violent Husbands (met kompanen Jason en Benjamin) ook een album uit. ‘Hot wood’ werd opgenomen onder een brug in het Gentse, met enkel een paar micro’s en een draagbare recorder, terwijl er een kampvuur naast het drietal brandde. De puurheid die je daarbij verwacht, wordt bevestigd door de eerste single ‘Waiting for my baby’: het nummer bestaat uit niets meer dan twee gitaren, een keyboard, drie stembanden en wat gevonden afval dat als percussie dienst doet.
Barely Autumn is het project van singer-songwriter Nico Kennes. Onlangs trok die met twee extra bandleden naar de Brusselse Zinnema om er een studiosessie op te nemen onder ‘Zenne sessions’, en hiervan verscheen zopas ‘All my heroes are dead’. Het is een nogal typisch lied in zijn genre, al wordt zware melancholie toch net vermeden en klinkt Barely Autumn bij momenten als Wilco op z’n meest uitgepuurd.
Submissions voor deze rubriek mogen naar gilles@indiestyle.be