De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
Frederic Jacques is bassist bij Dans Dans en Mark Lanegan. Met zijn soloproject Lyenn (foto) kiest de man voor gitaar en zang, en ontwerpt daarmee een eigenzinnig muzikaal palet in melancholische, vertederende sferen. ‘Slow healer’, zijn tweede plaat, is enkele weken uit en daar hoort ook een single bij. Op ‘Fading’ begeleidt een zachte tokkel Lyenns beklijvende stem, die geleidelijk verglijdt in ijl gehijg onder lichte strijkers. Een breekbaar nummer, dat langzaam binnensluipt en niet meer loslaat.
We blijven nog even binnen dezelfde stemming met L’Heure du Malheur. De Gentse indie-folkband rond Brian Waterschoot en Sander Bosmans situeert zich eveneens in de minder opgewekte hoeken van het muzieklandschap, al breien ook zij er een troostende laag aan. Er zit een nieuwe ep aan te komen – met een release in de Charlatan, nu zondag – die naar ons aanvoelen zo op Unday Records had kunnen uitkomen (hun geluid doet immers snel denken aan dingen als Yuko). Neem nu ‘Angel’: een mooi akoestisch lied, dat drijft op bezwerende samenzang en gesierd wordt met rake en sobere elektrische gitaarlijntjes.
“Nadenkmuziek voor dwalende optimisten”, zegt CeVa over zijn eigen muziek. CeVa staat voor Cedric Vaes, en dat is dan weer de drummer van Wooly Mammoths, die Brusselse psychrockband. Met zijn soloproject mag het allemaal wat kalmer en laidback, zoals ook ‘Afterthought’ laat merken: Allah-Las en Real Estate kijken goedkeurend mee – dat is dat optimisme – maar Vaes zal een psychedelisch randje niet helemaal laten vallen. Wat minder uitgesponnen mocht misschien wel, al zitten er toch genoeg variërende stukjes tussen al die zachte gitaren. Proper.
Gloria Boateng bewijst dat de vrouwelijke vertegenwoordiging binnen de nationale hiphopscene niet stopt bij Coely. De Gentse met Ghanese roots heeft er al een mooi parcours op zitten, waaronder je de finale van Humo’s Rock Rally en een plek op Sziget mag rekenen. ‘Ego trippers’ is haar nieuwste wapenfeit: een vet hiphopnummer met een punchy electro-laagje, waarop Gloria beheerste rhymes weet te fuseren met een melodische maar niet écht gezongen hook. Dat ze ook nog eens ad rem is, hoort de aandachtige luisteraar in die verwijzing naar Woodie Smalls.
Met ‘Hiding from the sun’ heeft ex-Gorki bassist Biezen al een tweede single klaar uit zijn debuut ‘The birds return’. Terwijl hij het met ‘Hanging in’ nog ging zoeken in eerder psychedelische, donkere rocksferen, gaat het op dit nummer een heel andere richting uit. Uitgepuurd en akoestisch bezingt hij – nogal expliciet – de vluchtelingenthematiek, incluis neerslachtige blazers. Mooi en nobel, al hopen we ergens toch dat er de volgende keer weer wat meer kracht wordt bijgezet.