De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
We bundelen onze vangsten ook in een Spotifyplaylist. Zo heb je altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.
Charlotte Adigéry (foto) is overduidelijk stilaan de electronicawereld aan het overnemen. Dat doet ze enerzijds als WWWater, maar evengoed met creaties onder haar eigen naam op Soulwax-label DEEWEE – releases die intussen ook internationale lovende woorden loswrikken bij onder meer MixMag en NME. Na de exoticatechno van ‘Paténipat’, eind 2018, verscheen deze week een verse track uit haar aankomende ep ‘Zandoli’. ‘High lights’ zoekt het in eerder poppy r&b-regionen en knipoogt na een tijdje zelfs richting pakweg Santigold, al blijven die onaardse synths en ontregelde drumcomputers het prominentste handelsmerk van de Gentse muzikante. Dat Bolis Popul (The Germans, Hong Kong Dong, zichzelf) mee aan haar tracks sleutelt, zit daar waarschijnlijk voor héél wat tussen.
Soldier’s Heart zette er intussen al meer dan twee jaar geleden definitief een punt achter, al betekende dat verre van het einde van de muzikale carrières van het vijftal. Je merkte allicht Sylvie Kreusch haar eerste solostappen en aandeel bij Warhaus op, of hoorde al Jasper Segers z’n baslijnen bij Jaguar Jaguar en de eigenzinnige electronica die hij onder Jacobin maakt. Ook Ferre Marnef – bassist bij SH – werkt al een tijd aan een eigen project, als Sergeant. Vervoegd door Jasper en ex-Soldier’s Heart-drummer Benjamin Cools knutselt hij aan iets dat het midden houdt tussen dreampop en triphop, opgelapt met vleugjes ondefinieerbare indie. En met verve: debuutsingle ‘The forlorn perplexity of the petty-bourgeois caught up in the wheels of capitalism’ (fioew) weet het intrigerend te houden dankzij dat lofi karakter en toegankelijke experiment. “Gestript van trucs, opsmuk of rotzooi”, aldus Ferre zelf, maar toch: lang geleden dat no-nonsense zo schijnbaar rijkgevuld klonk.
In de slipstream van Belgische legends als STUFF. of BeraadGeslagen springen, het lijkt een bijzonder gevaarlijk en misschien onmogelijk idee. Edoch, er dreef de laatste tijd een band naar de oppervlakte die wonderwel slaagt in het blenden van weirde electronica, glitchy jazz en hiphop-vibes. Gezegend met de funky naam Bombataz knipt en plakt dit vijftal uit Brussel allerlei disco-esque samples en bewust kitscherige vocalen tot een absurd catchy geheel. Nieuwe worp ‘Frankenstein’ vat dat alles in zo’n kleine vier minuten: mocht je nog een soundtrack zoeken om gedrogeerd op te gaan moonwalken of een dronken breakdance te begeleiden, dit synthdriven kleinood is alles wat je nodig hebt. Begin februari brengt de band debuut-ep ‘¡Kapao!’ uit op Fake records – benieuwd wat voor outer space uitspattingen we daar verder nog op aantreffen.
Bront begon als het solo-slaapkamerdingetje van Brent Pauwels (Voodooland), maar wist op zo’n goed jaar uit te groeien tot volwaardig bandproject. Eigenlijk zelfs een soort supergroep, want het gezelschap verraadt ook de aanwezigheid van Raf van MOAR – tevens Belly Button Records-bezieler, waarop Bront uiteraard releaset – Niels van Lagüna én Casper van O’Grady. Met rammelende garagerock en fuzzy jams als instap leverde het vijftal zonet de gebalde 7” ‘Nipples’ af: zes songs die lofi doch pittig, nonchalant doch hitsig én melodisch erg verfrissend binnenkomen. We geven je openingstrack ‘Your life’ mee als smaakmaker, een lied dat op twee minuten tijd meer kanten op schiet dan schichtig en mogelijks met speed geïnjecteerd ratje.
De Nieuwe Lichting heeft de voorbije jaren een stiekeme crush gehad op vettige gitaartjes. Equal Idiots en SONS wonnen het ding, Black Leather Jacket haalde de finale. De Antwerps-Kempische water- en bierleidingen beïnvloeden duidelijk niet zelden de hitsige tempo’s en vurige riffs, én zorgen daarbij ook nog eens voor een verrassende radiovriendelijkheid. Black Leather Jacket kent dat recept ook, zo blijkt uit de nieuwe single waarmee het trio uit Essen de voorbije week kwam aanzetten. Mag ‘Village people’ zich al naast de ‘Salmon pink’ en ‘Riccochet’ van hun eerdergenoemde concullaga’s gaan nestelen? Melodisch simplisme gemaskeerd als catchiness, vocale nonchalance die steevast aandoenlijk klinkt en een springerige groove: check, check, check. In het vervolg nog dat obligatoire solootje erbij en die kleine hoek extra eraf, en er wacht Black Leather Jacket een glanzende toekomst in de Vlaamsche rock-’n-roll.