Waarom de Muziekodroom moet blijven

door Filip Tyskens

Deze morgen pakte Het Belang van Limburg groot uit met het bericht dat de Hasseltse Muziekodroom zijn subsidies verliest. In De Standaard werd hetzelfde bericht intussen kort meegegeven aan het eind van een stuk over de besparingen in de cultuursector. Alles draait uiteraard om perspectief, en ik ben de eerste om te zeggen dat de huidige bespaarwoede veel meer prachtige slachtoffers maakt (zie onder andere VK, Let’s Go Urban), en toch is het de bedreiging van de Limburgse muziektempel die me tot dit stuk drijft.

MOD_Hoek_©StijnSegers

Je moet begrijpen dat de Muziekodroom ongelooflijk veel heeft betekend voor de prille muzikale ontwikkeling van ondergetekende. Ik vergeet nooit de ontdekking van het gestoorde Slagsmalsklubben en Future of the Left op Play Festival en geniale optredens van Explosions in the Sky of And So I Watch You From Afar. Goed, je kan stellen dat het logisch is dat een muziekclub zorgt dat er af en toe een goede groep komt spelen, maar de Muziekodroom is ondertussen zoveel meer geworden. Zowel popconsumenten als muzikanten kunnen altijd in de Bootstraat terecht voor advies, ondersteuning of een fijn concert.

Die dubbele functie zit al van het begin in de Muziekodroom ingebakken. Wat ooit begon als een schuurtje waar aspirant-drummers lessen konden volgen, is inmiddels uitgegroeid tot een levendig centrum waar de muzikanten, technici en managers van morgen worden opgeleid, en waar diezelfde mensen in contact komen met autoriteiten van over de hele wereld. Naar aanleiding van z’n twintigjarig bestaan publiceerde Muziekodroom het fotoboek ‘Bel me later maar eens terug, als ge groot geworden zijt’, getiteld naar een afwimpelend antwoord dat een van de medewerkers van MOD ooit kreeg. Diezelfde houding lijkt de adviescommissie nu opnieuw tegen de ‘kleinere’ cultuurhuizen te hebben, niet goed beseffend hoe belangrijk de Muziekodroom is voor de Limburgse scene.

Millionaire schreef er debuut ‘Outside the simian flock’, Monza werkte er aan ‘Van god los’, en Limbomania-finalisten als Astronaute, Evil Invaders en Piquet zijn intussen aan een veelbelovende carrière begonnen. Limburg heeft een zeer actieve muzikale bevolking, en zonder de steun van Muziekodroom dreigen er veel onbekende parels verloren te gaan. Voor een regering die niet weet welk probleem eerst te tackelen lijkt snoeien bij de kleineren wellicht een makkelijke oplossing, ook al gaat ze zo grote gaten achterlaten. Drieëntwintig jaar aan hard werk dreigt verloren te gaan, en dat kunnen we niet laten gebeuren. Niet in Hasselt, niet in Brussel, nergens.

U hoeft niet enkel mij te geloven, beste commissie en meneer Gatz. Hier zijn nog enkele stemmen uit de Limburgse muziekscene:

Toon Vanotterdijk (bassist bij Limbomania-alumni Astronaute en Six Hands, bezieler I See Clouds): “MOD was het eerste ‘grote podium’ voor Six Hands – deftig verzorgd, geen bullshit omdat we nog groen waren. Nadien ook netjes mogen groeien, altijd op de radar mogen blijven: repetitiekot nodig – geen probleem? Try-out spelen? We zorgen dat ge een mooi plekske krijgt. Tips krijgen, samen een goei trajectje lopen. Dat is wat Muziekodroom voor ons betekent, nog veel meer dan louter het clubgegeven.

Hetzelfde, of misschien zelfs meer, met I See Clouds. De medewerkers van Muziekodroom pikken dat op (geen sinecure, zeker niet nu heel het provinciale beleidskader verdwijnt), moedigen dat aan en bieden hun club aan om onze werking op een hoger niveau te tillen.

Om nog maar te zwijgen over de algemene bloedarmoede in de provincie. Muziekodroom straalt af op heel Limburg, en is de enige club die dat effectief kan. Een provincie bezaaid met vet gesubsidieerde culturele centra gaat al die jonge, straffe artiesten geen forum geven. Muziekodroom is nodig.”

Kasper De Sutter (gitarist bij El Yunque): “De Muziekodroom heeft ons al zoveel gegeven, en het is de enige club uit het hele clubcircuit in Limburg. De hele verdeling van subsidies compleet uit balans, en nu gaan ze Limburg nog wat meer isoleren zeker?”

Yoran Cambier (Student PXL Music, geluidsman): “Clubs als MOD geven nieuwe beginnende bands die voorbij het stadia van jeugdhuizen en cafés zijn een kans om op een beter podium te spelen. Als deze clubs verdwijnen creëer je een gat tussen de bands die op de radio worden gedraaid en de ‘cafébands’. Clubs zijn ook vaak betrokken bij sociale en educatieve projecten. Zo heeft MOD al verschrikkelijk veel voor PXL Music gedaan. Zo kunnen wij hun zalen gebruiken om technici op te leiden. De regering is gewoon alles waar mensen zoveel voor gewerkt hebben één voor één aan het afnemen.”

Ellen Steegen (tweede plek Limbomania 2015 en huidig artist in residence MOD): “Ik herinner me het nog goed. Limbomania, de wedstrijd voor bands van Limburg. Als je daarvoor geselecteerd wordt zit je weer een stapje dichter in het muzikantenwereldje en krijg je een tal van leuke optredens en coaching erbij. Dit jaar was mijn band bij de gelukkigen en zaten we in de finale. Vanaf het moment dat we geselecteerd werden tot de finale hebben we een heel leuke tijd gehad in de Muziekodroom en hebben we er vaak gebruik gemaakt van de installatie om ons helemaal klaar te stomen voor een verdere carrière. Het zou zo jammer zijn als dit in de toekomst niet meer zou kunnen. In deze tijden is het al heel moeilijk voor bands om aan de bak te geraken, dus de steun zoals die van een wedstrijd als Limbomania moet zeker blijven. Daarom hoop ik ook dat deze wedstrijd en de Muziekodroom kan blijven bestaan, want Limburg bruist van muzikaal jong talent!”