De Londense scene lijkt een tekort aan jonge, vernieuwende bands te hebben en een overvloed aan bejaarde behaarde gitaren. Maar er is verandering op komst, beginnend bij de vier rebelse jongedames van Goat Girl. De naam is een verwijzing naar het pedofiele personage Goat Boy van Amerikaanse comedian Bill Hicks. “Wij identificeren ons heel hard met zijn satirische sketches.”
Je zou Goat Girl een rockband of een countrygroep kunnen noemen, maar ze houden er niet van om in een hokje gestoken te worden. “We proberen genres en labels te overstijgen en maken gewoon muziek die we mooi en interessant vinden. Los van eender welke stroming” legt drumster Rosaline uit. “Als we het toch een naam moeten geven, zou ik voor circus swampy confusing garage glitchly lo-fi ofziets kiezen” voegt zangeres Lottie eraan toe.
Dit zijn duidelijk geen doordeweekse college girls, maar jonge vrouwen met een onderbouwde mening die ze naar buiten brengen via heel korte, directe, in-your-face teksten. Lottie schrijft deze teksten en ze komen op heel verschillende manieren tot stand. “Er is niet één manier waarop ik het beste schrijf. Soms kijk ik zelfs niet naar de betekenis van de woorden, maar naar hoe de lettergrepen klinken binnen een melodie of naar hoe ik mijzelf voel wanneer ik de woorden uitspreek. Meestal stromen de woorden gewoon uit mijn hoofd en geef ik er achteraf betekenis aan. Ik schrijf ook heel graag over gebeurtenissen waarin een persoon iets graag had willen doen, maar niet kon of durfde. ‘Creep on the train’ is er zo eentje, ik wou die vieze man op de trein echt het hoofd inslaan. In plaats van het te doen, schrijf ik het van mij af.”
Door te tekenen bij Rough Trade Records kregen ze de kans om hun eerste album op te nemen, een heel andere ervaring dan live optreden. “In de studio werken geeft mij het meeste voldoening omdat het allemaal draait om fouten maken. We namen met tape op dus dat willen zeggen dat je de audio niet meer kan wijzigen nadat het opgenomen is. Dat zorgde ervoor dat we alles perfect moesten inspelen en het op veel manieren wouden proberen. Daar heb ik enorm veel uit geleerd. Ik hou er echt niet van als er in de studio gediscussieerd wordt of er een bepaald geluid nu twee seconden later moet komen of niet. ” deelt Lottie mee. Rosaline voelt dit anders aan: “voor mij is het een nek-aan-nekrace. Bij het opnemen van het album hadden we een enorme vrijheid en verschillende instrumenten waarmee we konden experimenteren. Optreden daarentegen geeft je een eerste, oprechte reactie op je muziek die enorm belangrijk is.”
Natuurlijk kan je er niet omheen dat een volledige vrouwelijke band zeer zeldzaam is. Toch willen de dames zich daar niet te hard op focussen. “Ik denk dat het zeker een speciaal gegeven is en dat we een deel van ons succes daar aan te danken hebben. Maar wij buiten onze vrouwelijkheid niet uit, al is het perfect oké wanneer vrouwen dat wel doen. We maken gewoon heel graag muziek samen.” oppert Rosaline. “Het is dubbel want we hopen wel dat andere vrouwen er geïnspireerd door geraken en dat een volledig vrouwelijk band iets normaal wordt. Maar tegelijkertijd zou het totaal geen verschil mogen maken of we nu vrouwen of mannen zijn. Muziek heeft geen geslacht.”
Goat Girl speelt 15 mei in de Ancienne Belgique (info & tickets).