Arne Leurentop debuteerde in januari met een vroege zomerplaat. ‘June’ heet het kindje van zijn soloproject And They Spoke in Anthems. In de aangename donkerte van jazzcafé Hot Club de Gand (in Gent, jawel) treffen we hem voor een gesprek over zijn muziek, wc’s schrobben, cultuurloze Australiërs en laat volwassen worden.
Indiestyle: De hele plaat klinkt als een pleidooi voor onthaasting.
Arne Leurentop: Het zal wel zijn. Dat is ook hoe ze tot stand is gekomen. De grote inspiratie was een reis van 14 maanden door Australië. De indrukken die ik daar heb opgedaan zitten in veel van de nummers. Niet concreet, ze gaan niet over Australië, maar het gevoel zit er wel in. Ik had daar ook 14 maanden om gewoon in een auto te zitten en naar muziek te luisteren. Ik had soms 12 dagen geen internet, en dat was in het begin echt afkicken, maar daarna echt zalig.
Ik ben als een andere mens terug gekomen
Indiestyle: Hoe heb je dat beslist? Een vrouw achterna gereisd?
Arne Leurentop: Nee, het straffe is zelfs dat ik de vrouw van mijn leven ben tegengekomen een maand voor ik ben vertrokken. Het is wel een gevoel dat veel van mijn generatiegenoten hebben, denk ik, of misschien heel hun leven lang wel hebben gehad. We zijn ook altijd maar met meer mensen, en de ring van Antwerpen wordt steeds drukker dus ik kan me voorstellen dat almaar meer individuen het gevoel krijgen om ergens weg van te willen zijn. Ik wilde het zelf al jaren doen, maar dat kwam er maar niet van. Ik dacht, voor ik kinderen heb, of een lening, of een echte job, moet ik dat misschien nu doen. Dat kon toen, ik had een ongelooflijk gat tussen twee jobs waarin ik kon proberen volwassen te worden.
Indiestyle: Is dat gelukt?
Arne Leurentop: Het klinkt stom, maar ik ben echt volwassener geworden. Naaste kennissen van me zeiden ook meteen dat ik rustiger ben geworden. Ik ben als een andere mens terug gekomen.
Indiestyle: Je verdiende de kost als straatmuzikant.
Arne Leurentop: Keihard. Ik ben rijker teruggekomen. Dat is de enige economie op de wereld die goed draait denk ik. Die hebben allemaal keiveel geld. De maanden ervoor heb ik hier ook wat werk gedaan, en dan stond ik hier voor 8 euro per uur wc’s te kuisen in de haven. Daar doe je dan één telefoon en heb je onmiddellijk werk, en krijg je 20 dollar per uur om grasmatten te leggen. De mensen hebben er geld, zijn super joviaal, want de zon die schijnt daar altijd. (Behoedzaam) Ze zijn ook een klein beetje “dom”, niet het meest geciviliseerde volk. Dus van zodra ze een beetje cultuur zien denken ze “alright, cool!” en smijten ze met geld.
Indiestyle: Kon je snel terug wennen aan het leven hier?
Arne Leurentop: De zon is het enige dat ik echt mis. Ik ben ook heel graag teruggekomen. 14 maand was lang genoeg, dan ben je wel onthaast. Ik wilde bovendien opnieuw met iets bezig zijn. Van zodra ik weer thuis was, ben ik er meteen in gesmeten: een dag om mijn instrumenten te verzamelen en vlak daarna direct drie dagen repetitie. Die overgang ging griezelig gemakkelijk. Alsof mijn vertrek gisteren was en die 14 maanden ooit eens gebeurd waren.
Indiestyle: Het gevoel van die reis staat nu op je plaat.
Arne Leurentop: In dat kader kan je die wel beluisteren, maar er zijn ook heel veel nummers die daar niet zijn ontstaan. Dat algemene gevoel, wie ik daar geworden ben, dat wel. Het album had helemaal anders geklonken zonder die reis.
Indiestyle: Heb je concrete ambities of is het eerder zien wat er nu gebeurt?
Arne Leurentop: Dat is het goede aan al wat ouder te zijn. Ik ben al 32, dat is laat om te debuteren. Hierdoor bekijk ik het ook allemaal wel in een realistisch perspectief. Wat er komt is mooi meegenomen, al ga ik ook niet ongelukkig zijn als mijn nummer een plaats daalt in de Vox-lijst.
Twee maanden betaald repeteren, dat zie ik in de muziek niet zo snel gebeuren.
Indiestyle: Je bent ook veel met theater bezig, mag dat een zijspoor worden?
Arne Leurentop: Ik ga dat altijd blijven combineren, ik kan me niet voorstellen dat ik nu een jaar lang de elf nummers van de plaat ga spelen. Dat is een beetje eng.
Ik ben eigenlijk geen acteur, ik word enkel af en toe in die rol gedwongen. Dat is soms wat jammer, omdat ik dat niet zo goed kan. Anderzijds vind ik het wel leuk. Ik was ook eerst muzikant: muziekschool, naar het conservatorium gegaan, … dat was een klassieke richting, ik ben daar een beetje gedemotiveerd uit gekomen, dat was iets te eng allemaal. Ik heb dan wat jaren nodig gehad en dan ben ik op de studio Herman Teirlinck beland.
Daar moest ik dan plots ook acteren. Dat was niet mijn plan, hoewel het een superleuke studierichting was. Via mijn stage van het laatste jaar ben ik dan bij theater luxemburg beland, en dat is ook een heel leuk wereldje. Soms speelt er ook het realistische aspect mee, namelijk dat theater een pak meer verdient dan musiceren. Twee maanden betaald repeteren, dat zie ik in de muziek niet zo snel gebeuren. Ik vind dat alleszins een fantastische manier om mijn geld mee te verdienen, zo kan ik sparen en daar dan dingen mee doen.
Indiestyle: Het haalde je niet uit je comfort zone?
Arne Leurentop: Jawel, maar dat is leuk, uit je comfort zone gehaald worden. Ik probeer dat zelf ook altijd te doen als ik nummers maak. Pieter-Jan De Smet is daarin een grote mentor voor mij geweest. Hij laat mensen altijd het tegendeel doen van wat ze uit zichzelf zouden doen. Dat is geweldig om te zien, die mensen zijn altijd in paniek. Ze moeten al hun zekerheden lossen, en dat stuit bij velen op reactie. Uiteindelijk is het resultaat altijd fantastisch. Hij deed dat bij mij ook tijdens mijn opleiding, en dat probeer ik nog steeds te doen.
Indiestyle: Hij is ook betrokken geweest bij de plaat?
Arne Leurentop: Ja. Hij is altijd wel degene waar ik naartoe ga als ik een paar nummers af heb. Hij beluistert die dan eens, bekijkt de teksten… Dat is een fris oor, ik stel zijn mening ook super hard op prijs. Ik heb zo’n paar mensen waar ik af en toe iets aan laat horen en dat is heel waardevol. Soms zit je een week op één ding bezig en verlies je het overzicht, dan doet zo’n feedback deugd.
And They Spoke In Anthems live zien kan binnkort onder meer in Hoboken (Club 64, 22.03, info & tickets), Brussel (Klein Mercelis Theater, 12.04, info & tickets) en Gent (Kinky Star, 16.04, , in Brussel, op 16 april in Kinky Star ). Check de website van And They Spoke In Anthems voor meer concerten.
Album verdeeld door Waste My Records