Indiestyle ontmoette Echo Beatty vlak voor hun optreden in de Minardschouwburg in Gent. Zo’n twee uur voor de presentatie van hun debuutalbum ‘Tidal Motions’, aan een publiek vol vakmensen en overige enthousiastelingen, oogden Annelies Van Dinter en Jochem Baelus erg rustig en zelfzeker.
Indiestyle: Waarvoor staat de naam Echo Beatty?
A: Ik wilde een cryptische naam die zowel beelden kan oproepen als kan gelden als een naam van een persoon. Echo Beatty ontstond nadat ik Bob Dylans autobiografie ‘Chronicals’ had gelezen. Een van zijn eerste liefjes waarvoor hij poëzie is beginnen schrijven, heet Echo en zijn moeders nickname is Beatty. Daarnaast heb je uiteraard Warren Beatty en het woord “beat” zelf. De naam betekent veel voor mij, zeker gezien ik ben opgegroeid met Bob Dylan.
Indiestyle: Hoe is het om jullie debuut uit te brengen? Wat zijn de verwachtingen?
A: Dat is keitof hé. Het grootste doel is om veel te spelen. Als je op een gegeven moment verder wilt geraken, moet je wel een plaat hebben. Tenminste, dat is wat er ons verteld werd. Bepaalde concertprogrammatoren raden je aan een release te hebben om geboekt te kunnen worden. Uiteraard hadden we ook echt wel zin om een album te maken. ‘Tidal Motions’ is al een jaar af en is nu uit. Fjoew, eindelijk.
Indiestyle: Klopt het dat de platenmaatschappij Icarus Records speciaal voor jullie is opgericht?
A: Inderdaad, al zijn we eerder de trigger, het idee bestond reeds. Toen we een paar jaar terug een livesessie deden op Urgent FM gaven we aan op zoek te zijn naar een label. Nochtans hadden we het idee onze muziek in eigen beheer uit te geven en ik was alvast een subsidiedossier beginnen schrijven. Twee maand later kregen we het nieuws dat Icarus Records was opgericht en onze plaat wilde uitbrengen.
Indiestyle: Is het jullie keuze om ‘Tidal Motions’ naast een downloadversie uitsluitend op vinyl uit te brengen?
A: Het was mijn droom om ooit een plaat op vinyl uit te brengen en de cd is ten dode opgeschreven. Volgens velen is het laatste levensjaar van de cd aangebroken. Het label verkoos een vinylversie, waar we direct op in gingen. De hoes is ook veel groter.
J: Annelies heeft de cover ontworpen.
A: In gezamenlijk overleg.
Onze nummers zijn een hele uitdaging waarvoor ik een haat-liefdeverhouding voel
Indiestyle: Is het als duo moeilijker om gecompliceerde muziek te brengen?
A: We maken het heel moeilijk. Vroeger was het anders, Jochem was toen drummer en we hadden ook een gitarist, toetsenist, bassist en vibrafonist. Dat was mooi, maar ik verkies toch een duo.
J: Onze nummers zijn een hele uitdaging waarvoor ik een haat-liefdeverhouding voel. Tijdens de repetities krijg ik de meest uiteenlopende ideeën. Het is fantastisch als de uitwerking lukt, zo niet word je rap slechtgezind.
A: Jochem zit boordevol ideeën, maar is heel selectief in wat hij wil uitproberen. We willen veel grenzen aftasten, daarbij horen nu eenmaal ingevingen die op het eerste zicht niet mogelijk lijken.
J: Als het uiteindelijk niet lukt, gooi je gewoon drie maanden werk weg. Dan kies je voor een vibrafoon en is alles opgelost. Het aftasten is heel plezant, maar ook gevaarlijk, want je kan alles wat je hebt opgebouwd kapot maken. Annelies is ons evenwicht: haar liedjes zijn heel direct en spontaan. Ze sleutelt er wat aan, maar het is nu niet dat ze eindeloos zit te tokkelen.
A: Alles gaat heel intuïtief.
J: Echo Beatty is eigenlijk de nummers van Annelies die nadien herzien worden door mijn inbreng.
Indiestyle: Hoe vlot de samenwerking?
A: De ene keer is het een zware zoektocht en de andere keer gaat het vlot. Na drie jaar begin je de trucs te kennen en weet je wat werkt en wat niet. Nu moeten we niet zo lang meer zoeken naar de perfecte sound of formule van een song. Belangrijk is dat we niet in herhaling vallen en ieder lied op zichzelf kan staan.
Indiestyle: Jullie halen een sound uit objecten?
J: Vroeger, toen ik muziek maakte voor theater, ben ik veel klanken voor ritmes beginnen zoeken. Maar ook melodieën, want in ieder voorwerp zitten interessante tonen. Ik heb toen een kist gemaakt en er allerlei spullen op gemonteerd. Soms krijg ik een drang om er nog dieper op in te gaan, maar dan moet ik mij bedwingen en het er beter bij houden. Het is gewoon leuk om klanken uit ritmes te genereren. Hoe ver ik daarin wil gaan, is een moeilijke vraag.
A: Jochem maakt ook grote muziekinstallaties. Je moet dat maar eens bekijken op de website thelostrodeorider.com.
Ik hou erg van dubbele bodems
Indiestyle: Hoe biografisch zijn de lyrics? Voel je in het dagelijkse leven ook zo veel frustraties?
A: Er zit ook veel humor in mijn teksten, hoor.
J: Ja?
A: Ik hou erg van dubbele bodems – er zit meer in een tekst dan je na de eerste luisterbeurt denkt. Ieder nummer kan verschillende emoties bevatten. De frustraties haal ik uit mijn eigen leven en vormen uiteraard ook een leuke uitlaatklep. Iedereen heeft zijn frustraties, al hoeft het niet altijd zo heftig te zijn. Mijn teksten zijn cryptisch genoeg om ze comfortabel te brengen voor een publiek, ik heb niet het gevoel dat ik er in mijn blootje sta of zo. Misschien zien anderen het anders, maar het is interpreteerbaar genoeg.
Indiestyle: Moet je jezelf opfokken voor een optreden?
A: Totaal niet, de drang om mij telkens opnieuw volledig te geven is enorm.
J: De plaat is een momentopname. De nieuwe nummers zijn in Montreal gemaakt op een moment dat we het nog donkerder en met meer beats wilden. We zijn dan uitgekomen bij enorm veel frustraties.
A: Ik zie het niet als echte frustraties, voor mij is het eerder een oerenergie. Ik voel me eigenlijk net een wolvin (lacht).
Indiestyle: Hoe omschrijf je de sfeer bij een optreden?
J: Stressvol (lacht).
A: Voor onszelf spelen is heel anders dan voor een publiek.
J: De muziek is niet helemaal doorgecomponeerd: er komen geen eindeloze variaties op akkoorden en er moet genoeg ruimte zijn om de sfeer in te vullen.
J: Je moet veel tijd nemen om als toeschouwer mee te durven gaan. Onze nummers staan er niet direct door het loop-gebeuren, maar dat koesteren we net. De opbouwende weg van een song is heel belangrijk. Vanaf het moment dat je erin zit, kan je een vrij breed spectrum verkrijgen van de atmosfeer. Er zit een soort dualiteit in onze muziek: zowel donker- als lichtgetint. Ik merk dat iedere luisteraar een lied totaal anders benadert.
A: In reviews wordt er erg gefocust op de donkere kant, maar de lichte kant wordt vaak vergeten.
J: Ons doel is niet zwart-wit te zijn. Dat is de kracht van Echo Beatty: dat je als luisteraar je eigen positie kan kiezen.
Echo Beatty live zien kan binnenkort onder meer in Utrecht (Ekko, 27.01, info & tickets), Brussel (Kultuurkaffee, 14.02, info & tickets) en Antwerpen (TRIX, 15.02, info & tickets). Hou de Echo Beatty-website in de gaten voor meer optredens.
Album verdeeld door Icarus Records