Interview Equinox, the Peacekeeper – Poëtisch gezien moet alles kloppen

door Pieter Malliet

Met hun tweede album, het indringend sfeervolle ‘Birdsongs On The Waste Land’ tekende Equinox, the Peacekeeper voor de allereerste release op het gloednieuwe label Vadbra Music. Naast een aantal traditionele promoconcerten, brengt het viertal hun recentste worp tot vlakbij het Nederlandse en Belgische publiek met een intensieve woonkamerconcerten-tour. Op één daarvan kregen we de gelegenheid spilfiguur Wouter Buyst een aantal overpeinzingen voor te leggen. We vroegen hem of deze aparte aanpak, samen met de sterk aan de traditionele Amerikaanse volksmuziek (genre Woody Guthrie, The Carter Family en Skip James) herinnerende productionele keuzes op hun plaat, een bewuste stap dichter naar de fans toe was.

Buyst: We wilden inderdaad back to the roots, gewoon bij mensen thuis gaan spelen zoals het vroeger was. Ik houd heel erg van het DIY-gegeven dat je zelf zulke dingen organiseert zonder afhankelijk te zijn van grotere kanalen. De tijd lijkt er ook weer rijp voor, als ik kijk naar de massale reacties die er zijn gekomen op onze oproep. Velen lieten weten dat ze eigenlijk al lang zoiets op poten wilden zetten, dat het er enkel nog niet van gekomen was. Van degenen die de kans die we hen gaven grepen, krijgen we erg vaak te horen dat ze iets gelijkaardigs in de toekomst nog wel zien zitten.

Indiestyle: Bassist Kristof Wynants komen we in Antwerpen geregeld tegen als straatmuzikant. Heb jij ook zo’n verleden/heden?
Buyst: Zeker wel; ook op straat spelen we nog geregeld samen. Eigenlijk ben ik zo zelfs nummers beginnen schrijven. Toen ik voor een jaar in de VS was en mijn geld opraakte, nam ik daar noodgedwongen mijn toevlucht toe om verder te kunnen reizen. Ik coverde veel Dylan songs, en begon aan eigen creaties te werken om ze op een Amerikaanse stoep voor de eerste keer op de wereld los te laten. Met wat geluk heb je een publiek dat wel even blijft staan luisteren, maar meestal speel je voor passanten. Op straat draait het eigenlijk vooral om overleven. Hoewel je uiteraard dingen brengt die je zelf goed vindt, kan je bijvoorbeeld niet verwachten dat je teksten volledig doordringen.

Indiestyle: Uit jullie nieuwste album kan je veel afleiden over jouw visie op de mensheid in relatie tot de wereld, en de plaats die je zelf ergens zoekt tussen de mensen. Waar plaats je Equinox, the Peacekeeper eigenlijk in de muziekwereld?
Buyst: Ik weet niet of je nu nog veel protestzangers hebt. Het is ook eerder onhip op dit moment. We hebben weliswaar een boodschap, maar ik pas daar erg voor op om die niet te sloganesk te brengen, en zorg ervoor dat de song en de poëzie van de teksten sowieso primeren. Langs de andere kant merk je wel dat het besef groeit dat het niet goed gaat met zowel de maatschappij als de aarde, en ik denk dat het wel oké is om dat op een weldoordachte manier aan te kaarten. In de muziekscene hebben we altijd met één been in de underground gestaan – we hebben onder andere in kraakpanden gewoond en daar veel opgetreden – terwijl ik tegelijkertijd best wel mee wil gaan in de mainstream, al is het maar om veel volk te bereiken. We staan een beetje in twee werelden eigenlijk.

Indiestyle: Kan je zelf genieten van louter vrijblijvende muziek, of hebben collega muzikanten toch best iets te vertellen?
Buyst: Ik heb hoegenaamd niks tegen muziek zonder diepe inhoud. Singer-songwriters met ronduit slechte teksten vind ik daarentegen erg schrijnend. En dat is spijtig genoeg, niet alleen in België trouwens, toch heel vaak het geval : nietszeggende lyrics en pseudo-poëzie. Muziek hoeft geen boodschap of zwaarbeladen tekst te hebben, zolang het dat ook niet pretendeert. Door naar Leonard Cohen te luisteren, die over zware onderwerpen als God en de dood zingt en toch de poëzie op de eerste plaats zet, heb ik geleerd dat een songtekst op zich moet kunnen staan. Poëtisch gezien moet alles kloppen, en dat is het belangrijkste. Het is wel een beetje een frustratie van mij dat het best moeilijk is om mensen echt naar je teksten te laten luisteren. Voor mij vormt dat op zijn minst de helft van het verhaal; ik werk daar ook hard aan totdat ik vind dat ik er helemaal achter kan staan. Ik wil me trouwens zeker niet bezondigen aan demagogie, ik tracht gewoon voor een stuk mijn wereldbeeld te delen, als het moet via een boodschap, maar dat is zeker geen doel op zich. Het enige dat ik kan doen is mijn eigen verhaal zo mooi mogelijk opschrijven en als er dan ergens iemand iets aan heeft ben ik meer dan tevreden.


(foto copyright Koen Bauters)

Indiestyle: Bij de titel ‘Birdsongs On The Waste Land’ schoten ons spontaan twee spreekwoorden te binnen, namelijk ‘preken in de woestijn’ en ‘parels voor de zwijnen’. Ben je op een bepaalde manier teleurgesteld in de respons die je krijgt?
Buyst: Neen integendeel, veel mensen zijn blijkbaar wat met dezelfde thema’s in het leven bezig als ik, en naar wat ik hoor zijn een aantal van hen uitermate blij dat eindelijk iemand zijn bek opentrekt. Eerst ging de plaat eigenlijk ‘Birdsongs On The Oakriver’ heten, omdat ze in Eikevliet is opgenomen, maar ik vind dat zelf te weinigzeggend, en zonder echt in de val van de protestzanger te trappen wou ik wel iets meer uitdrukken met de titel. ‘Birdsongs On The Waste Land’ is eruit gekomen en daar ben ik heel blij mee.

Indiestyle: Binnenkort gaan jullie op tour met Kelley Deals nieuwe groep R. Ring. Het loopt wel goed voor Equinox, the Peacekeeper?
Buyst: Ja, ik ben zeker tevreden. Aan mijn vorige plaat (‘We Could Wake Each Other Up’, 2010) heb ik een jaar of drie gewerkt en dan heb ik slechts één onofficieel releaseconcert gespeeld, om vervolgens halsoverkop naar Colombia te vertrekken. Toen ik weg was uit België is er geen promo gevoerd. Achteraf gezien knaagde dat wel. Ik had een plaat gemaakt waar ik mijn ziel had ingestoken, en hoewel ze weliswaar een aantal keer gedraaid werd op Radio 1 en er wel een beetje respons was, wilde ik het deze keer deftiger en meer gestructureerd aanpakken. Daartoe leek het me noodzakelijk dat ik buiten het artwork en de muziek alles uit handen gaf. Vorige keer was het helemaal DIY, maar eigenlijk ligt die organisatorische kant van de zaak me helemaal niet. Dat is een heel andere wereld, en ik ben uitermate opgelucht dat ik die zaken nu aan anderen, die dat trouwens erg goed doen, kan overlaten, zodat onze muziek bij meer volk en meer mainstream kanalen terecht komt.

Equinox, the Peacekeeper live aan het werk zien als voorprogramma van R. Ring kan binnenkort onder andere in Oostende (De Grote Post, 04.03, info & tickets), Groningen (Vera, 11.03, info & tickets) , Amsterdam (Paradiso, 14.03, info & tickets), Breda (Mezz, 15.03, info & tickets), en Gent (Vooruit via Democrazy, 17.03, info & tickets). Meer optredens vind je op de website van Equinox, the Peacekeeper.

Album verdeeld door Vadbra Music