Header image

25 hypewaardige albums van gevestigde waarden om naar uit te kijken

door Mattias Goossens

Gisteren lijstten we hier nog enkele interessante nieuwe muzikale talenten op, maar natuurlijk zijn er ook heel wat klinkende namen die dit jaar een album uitbrengen – of die daar naar hinten. Van de Belgische lievelingen Balthazar tot de langverwachte terugkeer van Vampire Weekend: vijfentwintig albums waar wij op zitten wachten. Daarmee komt ook een einde aan lijstjestijd dit jaar: een overzicht met alle lijstjes vind je hier terug.

Balthazar

Nu alle bandleden op hun individuele projecten voor even uitverteld zijn en Patricia Vanneste jammerlijk de groep verliet, vond Balthazar het tijd voor een nieuwe plaat. Of de extra lading testosteron van de vers aangenomen Tijs Delbeke en de verder uit elkaar gedreven stijlen van Deprez, Devoldere en co even goede platen zullen opleveren kan je horen op 25 januari. Voorproefjes zijn er al onder de vorm van Entertainment’, ‘I’m never gonna let you down again’ en titelnummer ‘Fever’. (Lowie)

Beirut

Niemand die zo goed wegkomt met het volstouwen van nummers met trompetten als Zach Condon. ‘Corfu’ gaf niet zo veel prijs, maar als we ‘Gallipoli’ moeten geloven dan zal hij Vorst in april bestormen met zijn knusse trompettenleger. Aangevoerd met de immer innemende stem van Condon, bieden we weinig weerstand tegen de rest van het album, dat begin februari verschijnt. (Michelle)

Chance The Rapper

Nadat Michael Jordan en Scottie Pippen in de jaren 90 Chicago op de kaart zetten, is het dik twintig jaar later de beurt aan het hotshot-duo van de ‘Windy City’. Chance The Rapper, de profeet van zijn generatie, zou naar verluidt een album klaar hebben staan waarop Kanye West, dat andere fenomeen uit de stad, de productie verzorgt. Nog niet aan het watertanden? Beluister dan opnieuw Chance zijn zes singles van het voorbije jaar. En smijt er voor de fun ‘Kids see ghosts’ en ‘Daytona’ ook maar tegen. Weet je meteen tot wat ‘Ye in staat is. ‘Good ass job’ zou het kleinood heten, een releasedatum is helaas nog niet bekend. Voor of na de aangekondigde sabbatical van Chance waarin hij de Bijbel gaat bestuderen alleszins. (Bert)

Chromatics

Wat zou een lijstje met ’platen om naar uit kijken’ zijn zonder ‘Dear Tommy’ van electropop-band Chromatics? Vorig jaar gaf Johnny Jewel (bandleider/producer) ons opnieuw hoop dat de opvolger van ‘Kill for love’ in de herfst van 2018 zou verschijnen, hoop die alleen maar versterkt werd door de singles ‘Black walls’ en ‘Blue girl’, maar vervolgens weer helemaal aan diggelen werd geslagen bij het aanbreken van de winter. Als we de recente commentaren mogen geloven op het Instagram-account van label ‘Italians Do It Better’, staat ‘Dear Tommy’ gepland “early 2019” en is de band momenteel aan het besluiten of het een dubbel- of een triple-lp wordt. Iedereen is uiteraard vrij om te geloven wat ie zelf wil, maar wij houden er onze adem niet meer voor in. (Martijn)

Danny Brown

Danny Brown bracht samen met Bruiser Brigade deze zomer nog ‘Reign supreme’ uit en maakte op Twitch een ep die als titel dezelfde als die van de streamingsdienst kreeg. Hij streamde daarbij het hele ontwikkelingsproces en gooide de ep daarna online. Over de opvolger van klepper ‘Atrocity exhibition’ blijft Brown iets vager, al lijken veel fans te hopen op een samenwerking met Jpegmafia, die afgelopen jaar het verwoestende ‘Veteran’ uitbracht. (Yannick)

Fleet Foxes

In november bracht Fleet Foxes ‘First collection: 2006-2009’ uit, een ravissante heruitgave van al het moois dat de Amerikanen uit hun pen toverden tijdens hun debuutjaren. Maar Fleet Foxes lijkt niet alleen in het verleden te leven: afgelopen nieuwjaarsdag gooide Robin Pecknold zomaar zeven gloednieuwe geluidssnippers op Instagram. Eerder had de zanger al laten vallen dat een nieuw album er volgens het platencontract uiterlijk twee jaar na ‘Crack-up’ zou komen, dus zonder inmenging van een leger Walter Van Steenbrugges luisteren we ten laatste in juni 2019 naar de vierde Fleet Foxes. (Stan)

Gesaffelstein

We hebben er, zo lijkt het wel, een eeuwigheid op moeten wachten, maar na zo’n zes jaar komt er eindelijk een vervolg op ‘Aleph’ – het album waar Mike Lévy wereldwijd potten mee brak – dat ‘Hyperion’ zal gaan heten. In de tussentijd heeft Lévy niet bepaald stilgezeten door samen te werken met onder andere Jean Michel Jarré (‘Glory’), The Weeknd (‘My dear melancholy’) en A$AP Rocky (‘In distress’). De Kanye West-protégé – ten tijde van ‘Yeezus’ – bracht een tijdje terug al een eerste single ‘Reset’ uit, die terug lijkt te grijpen naar die donkere, typische beats vanop ‘Aleph’ hoewel we voor de nieuwe plaat vooral benieuwd zijn naar hoe de Fransman zich in de afgelopen zes jaar heeft ontwikkeld. (Yannick)

James Blake

In 2016 kondigde James Blake een dag op voorhand de release van ‘A colour in anything’ aan. Het lijkt erop dat hij die tactiek zal herhalen bij zijn volgende langspeler. Na wat mysterieus gedoe werd ondertussen bevestigd dat de vierde van Blake ‘Assume form’ heet en verschijnt op 25 januari. Uit een te vroeg gelekte promotekst op de pagina van de Franse Amazon lazen we dat Blake samenwerkte met André 3000, Travis Scott, Moses Sumney en Rosalía. Mooie namen waar Blake in het verleden al een link mee had. (Guillaume)

J. Cole

We mogen dan maar amper bekomen zijn van zijn onlangs verschenen ‘KOD’, J. Cole zit alleszins niet stil. Of moeten we in 2019 kiLL edward zeggen? Zijn pseudoniem dook al op op ‘KOD’ en zou volgens de geruchten een eigen album krijgen. Of zou de Dreamvillehuncho ook in 2019 domineren onder eigen naam? Het laatste nummer van ‘KOD’, ‘Intro to the fall off’, leek een duidelijk hint. Hoe dan ook, van J. Cole zijn we nog niet af op korte termijn. (Bert)

Kanye West – Yandhi

Het zou wel eens een fabelachtig jaar kunnen worden ten huize West-Kardashian. De nieuwe baby is al op komst, laten we hopen dat Kanye 2020 effectief gaat gebeuren en last but not least, wij zitten nog altijd te wachten op het ons al eventjes beloofde ‘Yandhi’. Of de trip naar Afrika effectief het gewenste effect zal hebben valt nog af te wachten. Of het album überhaupt het levenslicht zal zien, is twijfelachtig. We zitten tenslotte ook nog altijd te wachten op ‘Turbo graphx-16′. (Bert)

Lana Del Rey

Love her or hate her, Lana Del Rey verdeelt de indie-scene al heel haar carrière. De Amerikaanse popster weet zelden een heel album lang kwalitatief te overtuigen, maar toen ze vorig jaar met single ‘Venice bitch’ op de proppen kwam, deed dat toch het allerbeste vermoeden. Nu kondigde de New Yorkse aan dat er volgende week een nieuwe single komt met de titel ’Hope is a dangerous thing for a woman like me to have—but I have it’ en later dit jaar het nieuwe album ‘Norman fucking Rockwell’, geproducet door Jack Antonoff (bekend van zijn werk met Taylor Swift, Lorde en St. Vincent). In een video op Instagram zei Del Rey ook prompt dat er een aantal shows zullen worden gecanceld én dat ze ook een poëziebundel zal uitbrengen dit jaar. Er zijn ook geruchten over een plekje op Rock Werchter, want een week voordien staat ze op het Tinderbox Festival in Denemarken. (Quinten)

Mercury Rev

Het is lang stil geweest rond Mercury Rev, maar de mede-grondleggers van de dreampop plannen nieuw werk. Hoewel: het “nieuwe” album ‘Bobbie Gentry’s: The delta sweete revisited’ is een eigen interpretatie van Bobbie Gentry’s country-album uit 1968. Ook het ijle stemgeluid van Jonathan Donahue zal wellicht niet of slechts sporadisch te horen zijn, want het zingen laat hij over aan goed volk als Norah Jones, Rachel Goswell, Susanne Sundfor en anderen. Vanaf 8 februari is de plaat te koop. (Kevin)

Rumours

Rumours gooide vorig jaar hoge ogen met debuut ‘Megamix’, maar de Brugs-Gentse formatie lijkt niet van plan op z’n lauweren te gaan rusten. “Our wishes for 2019: a new album, a lot of gigs but most of all…lots of love!” postte de groep op Instagram, en aangezien ons eigen keelzangalbum nog maar in een vroeg stadium zit, kan die eerste wens alleen maar voor henzelf bedoeld zijn. (Stan)

Shame

‘Songs of praise’ kon ook bij ons op lofzang rekenen, en op de voorlaatste show van het jaar in de Ancienne Belgique verklapte zanger Charlie Steen dit jaar al een opvolger te willen uitbrengen. Op datzelfde optreden werden al drie nieuwe nummers gebracht, en op basis van onze vage herinneringen daaraan – het was nogal een woelige bedoening vooraan – zit er niet meteen een stijlbreuk aan te komen. (Mattias)

Sharon Van Etten

Na een kind en een korte acteercarrière in Netflix-reeks The OA en een aflevering Twin Peaks laat Sharon Van Etten opnieuw haar muziek voor zich spreken. Op basis van gebalde eerste single ‘Comeback kid’, het dromerige ‘Jupiter 4’ en haar liefdesbrief aan thuisstad New York ’17’ gaan we heel blij zijn met het resultaat. (Mattias)

Schoolboy Q

Origineel gepland in 2018, maar na het overlijden van zijn goede vriend Mac Miller zag Schoolboy Q het hele mediacircus rondom een nieuw album niet meer zitten. Enter 2019 dus. Desalniettemin liggen de verwachtingen hoog. Ergens doen de meesterlijke singles ‘Collards greens’ (2014) en ‘That part’ (2016) misschien nog een belletje rinkelen, maar mispak je niet: Q levert steevast straffe albums af. (Bert)

Sleater-Kinney

Sleater-Kinney was in de jaren negentig als volledig vrouwelijke alternatieve rockband een inspiratiebron voor heel wat dames die momenteel met een gitaar om de hals een podium op stappen. Onder hen ook Annie Clark aka St. Vincent, en net zij zit achter de knoppen voor de nieuwe plaat van Sleater-Kinney – de tweede sinds het urgente ‘No cities to love’ uit 2015. Veel concreets is er nog niet geweten, maar die plaat komt er zo goed als zeker dit jaar. (Mattias)

Solange

Van performance art-project ‘Metatronia’ in Los Angeles, ‘An ode to’ in het Guggenheim-museum tot de weide van Pukkelpop rond haar vinger wikkelen, Solange kan het allemaal. De creatieve duizendpoot vermeldde in een interview met The New York Times dat na het fantastische ‘A seat at the table’ een vervolg imminent is, hoewel Knowles zich niet wil vastpinnen op een bepaalde datum: “The record will likely arrive into the world fully formed at some mysterious and unexpected moment, like a meteor cratering into the culture.” (Yannick)

Tame Impala

Kevin Parker beloofde samen met de aankondiging Coachella te gaan headlinen dat er eindelijk nieuwe muziek zal worden uitgebracht. Het hing nochtans al een tijdje in de lucht doordat Parker afgelopen jaar opvallend druk bezig is geweest in de studio door bijvoorbeeld een handje toe te steken op Travis Scotts ‘Astroworld’ of samenwerkingen met ZHU (‘My life’) en Theophilus London (‘Only you’). (Yannick)

The Twilight Sad

Iedereen die postpunk en shoegaze een warm (haha) hart toedraagt moet de releasedatum van de nieuwe Twilight Sad tatoeëren. De laatste worpen van de Schotten waren namelijk een van de beste waveplaten niet uit de jaren 80 daterend (‘No one can ever know’ uit 2012) en de beste hybride tussen shoegaze en postpunk (‘Nobody wants to be here and nobody wants to leave’ uit 2014). Op 18 januari volgt ‘It won’t be like this all the time’ en de vaste Twilight Sad-ingrediënten zullen ook hier weer lustig over de nummers uitgestrooid worden: kille synths, warme gitaarexplosies en de heerlijk rollende ‘r’ van zanger James Graham. Lang moeten we daar niet op wachten, want ‘It won’t be like this all the time’ verschijnt al op 18 januari. (Kevin)

The Weeknd

Enkele maanden terug gaf The Weeknd tijdens een optreden te kennen aan een nieuw album bezig te zijn. Afgelopen jaar loste hij nog maar ep ‘My dear melancholy’: vijf nummers die net als de Canadees z’n eerste mixtapes meer sfeervol bekaterde tristesse dan de hitlijsten ambieerden, met gemengd resultaat. Het is maar de vraag of die nadrukkelijke stappen in het verleden een opvlieging waren gevoed door z’n toenmalige breuk met Selena Gomez of hij die lijn ook doortrekt naar een volgende langspeler. Wij hopen vooral dat Tesfaye ons voor het eerst gedurende een volledig album weet te boeien. (Lowie)

Thom Yorke

Radiohead-fans kunnen zich ook dit jaar weer verheugen op nieuw werk van frontman Thom Yorke. Nadat de Brit vorig jaar nog de soundtrack verzorgde voor ‘Suspiria’, werkt hij nu volop aan een opvolger voor ‘Tomorrow’s modern boxes’. Volgens Yorke zal de plaat weer politieke insteken bevatten (zie de recente Greenpeace-campagne waar Yorke zich voor engageerde) en is er veel improvisatie aan te pas gekomen. Voor het project werkt Yorke weer samen met Radiohead-producer Nigel Godrich. Voor de opmerkzame fan zijn er tijdens de soloshows van Yorke vorig jaar al een aantal nieuwe songs de revue gepasseerd, al blijft het uitkijken hoe die zich gaan vertalen op plaat. (Yannick)

Tool

Het laatste album van Tool heette ‘10.000 days’. Dat was een verwijzing naar de moeder van zanger Maynard James Keenan, die de laatste zevenentwintig jaar van haar leven volledig verlamd was, maar langzamerhand begon de titel steeds meer op een tweede, verborgen boodschap te wijzen: zó lang gaan jullie moeten wachten op een volgende plaat. Ondertussen zijn we dertien jaar, 4500 dagen en een veelvoud daarvan aan geruchten en voorspellingen verder, en lijkt er eindelijk schot in de zaak te komen. Tool kondigde een Europese tour aan, gitarist Adam Jones leverde het eerste fotografische bewijs van studio-arbeid en Tom Morello, gitarist bij Rage Against The Machine en vriend van de band, kwam alvast met een recensie van het nieuwe werk voor de dag: “epic, majestic, symphonic, brutal, beautiful, tribal, mysterious, deep, sexy and VERY Tool.” Nog één voorspelling om het af te leren: in 2019 krijgen we een nieuwe Tool. (Stan)

Unkle

Unkles vorige (‘The road: pt 1’) was niet de meest inventieve plaat die James Lavelle al gemaakt heeft. Desondanks heeft hij genoeg verdiensten om ‘The road: part 2 // Lost highway’ niet meteen te klasseren als waardeloos vervolg op het eerste deel. Met een tijdsduur van 80 minuten wordt het alvast een razend ambitieus werkstuk. In het vooruitgeschoven ‘The other side’ neemt Editors’ Tom Smith de zang voor zijn rekening en dit is meteen hoe we Editors vandaag graag hadden gekend, maar helaas zelden nog horen. Op 29 maart horen we of Lavelle nog meer verloren helden weet te redden. (Kevin)

Vampire Weekend

Wie in het verleden al eens de griezelbus nam, weet dat vampieren best lang onder de grond kunnen liggen. Wie zich verder verdiepte in onze ondode vrienden, weet dat ze hoe ouder hoe sterker worden. En dus is het uitkijken naar een nieuw album van Vampire Weekend, bijna zes jaar na ‘Modern vampires of the city’. Frontman Ezra Koenig liet vorige zomer al weten dat die opvolger klaar is. Rostam maakt geen deel meer uit van de band, maar zal er naar verluidt wel nog op te horen zijn. (Mattias)