2018 was een enorm vruchtbaar jaar voor elektronische muziek in al zijn varianten. Naast heel wat uitstekende albums, is er ook een shift te merken naar het (eindelijk) opstaan van een clubcultuur. In Gent wist de Kompass heel wat grote (techno)namen te strikken in hun fabriekspand, en ook in Brussel zette C12 zich op de map met kwalitatief sterke en gevarieerde line-ups. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er meerdere artiesten die vooral de dansvloer bedienen in onze top twintig opduiken.
Helena Hauff maakte vorig jaar een steile opgang door, en bekroonde dat dit jaar met het ‘Qualm’. Het album gaat door op haar bekende elan vol donkere electro. Jon Hopkins kwam eindelijk met een opvolger voor het bejubelde ‘Immunity’. Op ‘Singularity’ blijft hij in hoofdzaak bij zijn core-business van melodische techno, maar waar de beats de ruimte krijgen om door de stereotiepe patronen te doorbreken, een zet die met een uitverkochte AB duidelijk zijn vruchten afworp. Een andere producer die ook in deze zaal furore maakte, was Ross From Friends. Zijn debuutalbum ‘Family portrait’ op het gerenommeerde label Brainfeeder wist vooral te verrassen door niet de verwachte geijkte paden te volgen. Met een grote focus op de emotionele lading, en een experimentele aanpak in het lofi-subgenre bleek hij met kop en schouders boven zijn collega’s uit te steken.
Ook buiten de clubs was heel wat interessante muziek te horen in 2018. Objekt liet de dansvloer resoluut achter zich, zijn ‘Cocoon crush’ leek bijna geschreven door een AI die in staat was om menselijke gevoelens om te zetten in geluidsgolven. SOPHIE en Yves Tumor tekenden dan weer, elk op hun eigen manier, voor het beluisterbare experimentele werk. Vooral die eerste viel op, op ‘Oil of every pearl’s un-insides’ was een duidelijke progressie te horen ten opzichte van haar eerste werk. Yves Tumor flirtte dan weer met de grens met experimentel r&b. Wie ook leentje-buur speelde bij verschillende genres en stijlen, was Amnesia Scanner. Hun ‘Another life’ had invloeden van EDM, noise en scheurende gitaren, en was een mokerslag om live aan het werk te zien. Ook in het “voorhamer”-genre, zat vanouds Death Grips. De formule is ongewijzigd, maar de kwaliteit van ‘Year of the snitch’ was eveneens onveranderd hoog.
Een stuk minder energiek waren de platen van onder andere Laurel Halo, Oneohtrix Point Never en DJ Healer. Laurel Halo opteerde voor een wondermooie luisterervaring met haar ‘Raw silk uncut wood’, Oneohtrix Point Never volgde ‘Garden of delete’ met succes op met ‘Age of’ en Traumprinz bracht twee albums uit onder twee aliassen. Als Prime Minister of Doom bracht hij deep house voor de nacht, als DJ Healer mikte hij met zijn zachte beats op de uren nadien.
Met een traditie op vlak van elektronische muziek als die van België, was het ook geen verrassing dat er ook vier landgenoten hoog scoorden in onze lijst. Rumours’ ‘Megamix’ kanaliseerde de Ibiza-vibe, maar onder het oppervlak viel vooral de beklemmende elektronica op. Met die mix van onbezorgde emoties en bijna claustrofobische gevoelens, viel het viertal op. Opvallen deed ook Shht. Op ‘Love love love’ wisten ze de balans te behouden, op het podium werd dat volledig achterwege gelaten, wat leidde tot een all round freakshow. Kassett sloot een hoofdstuk in zijn carrière af, en herrees als DJ Charme met een experimenteel werk, dat toch een duidelijk focus had. Voor het eerst gebruikte hij ook zijn eigen stem om een breuk in het Nederlands te bezingen, terwijl de beats met momenten ongenadig om je oren vlogen. Ten slotte kregen we ook een nieuw album van Soulwax. De Gentenaren besloten om het eerste uur van hun Essential Mix op de BBC te vullen met speciaal voor de gelegenheid gecreëerde nummers, waarmee ze vervolgens ook de festivalweides mee inpakten.
Hoewel elke artiest in deze lijst kwalitatief hoogstaande albums uitbrachten, kan er echter maar één artiest op de eerste plek staan. Is het een verbazing dat Indiestyle-favoriet Nicolas Jaar hier het hoogste schavot betreedt? Als A.A.L. bracht hij verschillende nummers van tussen 2012 en 2017 samengebald uit, waarbij hij duidelijk afweek van zijn hoofdproject. ‘2012 – 2017’ kenmerkte zich door een duidelijk focus op house-ritmes die niet slaafs de conventies volgden. Dat de Chileen een boontje heeft voor het energiekere werk wisten de meesten al, maar het was een aangename verrassing dat hij zijn dansvloerkant deze keer heel bewust uitspeelde. Door onder meer het excellente gebruik van verschillende soulsamples, gaf hij een masterclass in effectieve en slimme housemuziek.
19 Young Fathers – Cocoa sugar
18 Varg – Crush
17 DJ Healer – Nothing 2 loose
16 Oneohtrix Point Never – Age of
15 Laurel Halo – Raw silk uncut wood
14 Objekt – Cocoon crush
12 DJ Charme – Charme
10 Ross From Friends – Family portrait
9 Death Grips – Year of the snitch
5 Amnesia Scanner – Another life
3 SOPHIE – Oil of every pearl’s un-insides