Niet zo lang geleden las ik een artikel dat stelde dat je muzieksmaak vanaf een bepaalde leeftijd gaat stagneren omdat je brein de mogelijkheid verliest om nieuwe geluiden te leren appreciëren. Nu stel ik me sowieso al vragen bij de wetenschappelijke waarde van het stuk, maar zelfs als het wel klopt kan ik zeggen dat ik met mijn 23 lentes die leeftijd zeker nog niet bereikt heb. In mijn tienerjaren was ik nog een elitaire metalhead, maar door aan de universiteit met steeds meer verschillende mensen met diverse smaken in contact te komen ben ik steeds minder gitaarmuziek gaan luisteren ten voordele van andere genres, een trend die zich dit jaar nog meer heeft verdergezet. Daarnaast viel het me op dat ik dit jaar meer dan ooit house en techno ben gaan luisteren en ook vaker op raves te vinden was. Deze evolutie laat niet zo veel sporen na in mijn eindejaarslijst aangezien deze genres zich niet echt lenen tot het albumformaat, maar ik vond het toch het vermelden waard.
Dat wil echter zeker niet zeggen dat mijn gebruikelijke stokpaardjes verdwenen zijn. De alternatieve hiphop blijf ik een warm hart toedragen en ook avontuurlijke elektronica weet weer verschillende plekjes in mijn eindejaarslijst te bezetten. Hier en daar is er zelfs toch een rock/metal-album dat tussen alle Greta Van Fleets indruk op me kon maken. Het belangrijkste dat ik wil zeggen is echter dat ik maar zelden teleurgesteld ben geweest dit jaar. De meeste artiesten waar ik zekere verwachtingen van had hebben die ook effectief ingelost. Hier en daar was er een Yung Internet of Brockhampton die albums uitbrachten die niet volledig op het niveau van hun vorige werk waren, maar zelfs die platen heb ik nog met plezier geluisterd. Al bij al is 2018 dus een jaar geweest waar ik zeker tevreden op terug kan kijken.
Hieronder geef ik jullie eerst en vooral een lijstje met mijn 25 favoriete albums van het jaar, telkens met een kort woordje uitleg in de hoop dat jullie er nog iets leuks door ontdekken. Daarna volgt nog een overzicht van heel wat andere, al dan niet muziekgerelateerde zaken die ik het vermelden waard vond.
Favoriete albums
25 Objekt – cocoon crush
Toen ik dit album voor de eerste keer op iemands aanraden luisterde deed het me niet zo veel, maar toen ik het een herkansing gaf naar aanleiding van deze lijst klikte het plots. De trage, atmosferische beats van Objekt zijn de perfecte soundtrack voor eenzame nachten achter je bureau wanneer je eigenlijk te moe bent om op te blijven, maar nog helemaal geen zin hebt om de nacht af te sluiten.
24 Conan – Existential void guardian
De zware doom-metal van Conan slaagt er altijd in om mijn oerinstincten te bespelen. Mocht ik een oermens zijn, dan zou dit de muziek zijn die ik in mijn oortjes zou laten afspelen terwijl ik vijandige stammen ga neerknuppelen.
23 Low – Double negative
Het legendarische debuutalbum van Low durf ik nog eens regelmatig op te leggen, maar alles wat daarna kwam heb ik altijd links laten liggen omdat ik het allemaal wat meer van hetzelfde vond. Online liet ik me echter vertellen dat ‘Double negative’ anders was, en inderdaad: op dit album durft de groep veel meer te experimenteren met textuur en verschillende geluiden. Het resultaat is een experimentelere plaat waarbij de emotionele kern van Lows geluid toch niet verloren gaat.
22 Idles – Joy as an act of resistance
Postpunk-revival neigt naar mijn mening nog te vaak naar klakkeloze Joy Division-idolatrie, maar bands als Idles bewijzen gelukkig nog dat er wel degelijk boeiende dingen te doen zijn met het genre.
21 Haru Nemuri – Haru to shura
J-pop associeer ik vooral met overgeproduceerde commercialiteit, maar op ‘Haru to shura’ vermengt Haru Nemuri de typische aspecten van het genre met heel wat verschillende genres en een algemene zin voor muzikaal avontuur waardoor ik voor de eerste keer regelmatig J-pop luisterde dit jaar. (Op de occasionele Kyary Pamyu Pamyu-single na dan)
20 Pusha T – DAYTONA
‘DAYTONA’ was het eerste album uit Kanye’s Wyoming-sessies en leek meteen een krachtig statement tegen de veel te lange rapalbums van artiesten als Migos en Drake die vol filler staan om gewoon zo veel mogelijk streams binnen te halen. Push toont aan dat kwaliteit nog steeds belangrijker is dan kwantiteit en levert hier zeven korte maar erg krachtige tracks af.
19 Zeal & Ardor – Stranger fruit
Waar Zeal & Ardors eerste release ‘Devil is fine’ vooral interessant was door het feit dat er iemand überhaupt black metal en blues gecombineerd had, wordt de genremix op ‘Stranger fruit’ ook effectief enorm goed uitgevoerd.
18 Denzel Curry – TA1300
De tenenkrommende stilering van de songtitels moet je er jammer genoeg bijnemen, maar voor de rest bewijst Denzel Curry op ‘TA1300’ nog maar eens dat hij veruit het interessantste product van heel de Soundcloud-scene is.
17 Tim Hecker – Konoyo
Tim Hecker vind ik sowieso een van de boeiendste ambient-artiesten van het moment, en wanneer hij dan ook nog eens gaat experimenteren met traditionele Japanse muziek kan het resultaat haast niet anders dan geslaagd zijn.
16 Clarence Clarity – THINK: PEACE
Clarence Clarity is er weer met verve in geslaagd om popmuziek in een extravagant avant-garde jasje te steken. Wanneer gaan deze man en zijn flamboyante platen de aandacht krijgen die ze verdienen?
15 Janelle Monae – Dirty computer
Het meest “conventioneel” poppy album in deze lijst, maar als het zo goed en ambitieus is uitgevoerd als op ‘Dirty computer’ ben ik daar niet vies van.
14 Ross From Friends – Family portrait
In m’n inleiding schreef ik al dat ik meer house ben gaan luisteren, en Ross From Friends is binnen die nieuwe gewoonte misschien wel m’n favoriete naam. Daarnaast bewijst hij met ‘Family portrait’ ook nog eens dat hij binnen het lofi-house-subgenre misschien wel de meest avontuurlijke producer is.
13 DJ Charme – Charme
Kassett was sowieso al de interessantste producer die ons land rijk was, nu heeft hij er met DJ Charme ook een interessante nieuwe artiestennaam bij.
12 A.A.L (against all logic) – 2012-2017
Nicolas Jaar heeft in het elektrowereldje al lang geen introductie meer nodig. Met deze compilatie brengt de Chileense Amerikaan een plaat uit die nog iets meer op de dansvloer gericht is dan zijn gebruikelijke werk, en dansen zullen we!
11 Earl Sweatshirt – Some rap songs
‘Some rap songs’ is nog geen 25 minuten lang, maar zelfs in die korte tijd weet Earl Sweatshirt zich weer te profileren als een van de interessantste jonge stemmen in de rapwereld. Het ex-Odd Future-lid neemt geen blad voor de mond wanneer het gaat over zijn mentale problemen en dit, gecombineerd met de donkere beats, zorgt voor een intense luisterervaring.
10 Yung Lean – Poison ivy
Over Yung Leans ‘Stranger’ schreef ik nog dat de Zweed een volwassener geluid begon te verkennen, een succesvolle evolutie die zich op ‘Poison ivy’ verder zet. Extra shoutout naar Whitearmor die alle nummers produceerde en met enkele erg creatieve beats op de proppen is gekomen.
9 Kids See Ghosts – Kids see ghosts
Op mijn nummer 1 na waarschijnlijk het album dat ik dit jaar het vaakst afgespeeld heb, al zit de korte speelduur daar natuurlijk voor iets tussen. Kanye West en Kid Cudi zijn altijd al een gouden duo geweest, en op ‘Kids see ghosts’ tillen ze elkaar naar nieuwe hoogtes. De euforische “I FEEL FREEEEE” kreten op ‘Freeee (ghost town pt. 2)’ waren voor mij het meest cathartische muzikale moment van 2018.
8 JPEGMAFIA – Veteran
Het is heel moeilijk om uit alle muziek die bestaat één favoriete genre te kiezen, maar als ik echt gedwongen werd dan zou ik waarschijnlijk voor agressieve, experimentele hip-hop gaan. Binnen die stijl is JPEGMAFIA een relatief nieuwe artiest, maar op ‘Veteran’ wordt het meer dan duidelijk dat hij binnen deze niche een enorm belangrijke stem zal worden.
7 Machine Girl – The ugly art
De elektronische waanzin van Machine Girl wordt elk album steeds verder doorgedreven en ik ga er steeds meer van houden. ‘The ugly art’ is een aanslag op alle zintuigen die ik maar moeilijk met woorden kan beschrijven, dit is muziek die je alleen maar kan ervaren.
6 Young Fathers – Cocoa sugar
De meningen over ‘Cocoa sugar’ bleven verdeeld, maar naar mijn mening is dit Young Fathers’ beste plaat tot nu toe. Hun passionele combinatie van hiphop, soul en gospel bereikt op dit album zowel de meest euforische toppen als de donkerste dalen die we in de carrière van het Schotse trio al te horen kregen.
5 Mount Eerie – Now only
Vorig jaar kroonde ik Mount Eeries ‘A crow looked at me’ dankzij z’n rauwe emotionele impact nog tot album van het jaar. Op ‘Now only’ wordt Phil Elverums rouw al iets minder direct bezongen, maar desalniettemin is ‘Now only’ alweer een enorm pakkend album dat een pure inkijk geeft in het leven van iemand die zijn levenspartner veel te vroeg verloren is.
4 SOPHIE – Oil of every pearl’s un-insides
Er is al veel geschreven over SOPHIE op deze site, en terecht. Met ‘Oil of every pearl’s un-insides’ waagt de Schotse producer zich voor de eerste keer aan het albumformaat, een ambitieuze zet die uiteindelijk erg goed uitpakt. De plaat is slim gestructureerd, maar het is uiteraard vooral de kwaliteit van de futuristische dansvloerbangers op zich die dit zo’n sterke release maken.
3 Amnesia Scanner – Another life
Amnesia Scanner balanceert op erg delicate wijze tussen dansbaar en experimenteel, zonder ooit te hard naar een van beide kanten over te hellen. De vervormde vocals werken altijd erg bevreemdend maar tegelijk zijn ze erg catchy, net zoals dat de beats erg bizar zijn maar tegelijk ook erg hard gaan. Het is een zeer sterke prestatie om deze twee verschillende gemoedstoestanden op zulke organische wijze te combineren en dat levert het duo dan ook een welverdiende plek in mijn top 3 op.
2 Daughters – You won’t get what you want
In een tijd waarin ik steeds minder en minder gitaarmuziek ga luisteren was het een verademing om dit album te horen. ‘You won’t get what you want’ is een aardedonker, wanhopig album dat vlijmscherp door je ziel snijdt en ik heb er nog nooit zo hard van genoten om mentaal getormenteerd te worden. Misschien wel de sterkste noiserockplaat van het decennium.
1 Death Grips – Year of the snitch
Ik ben een ongegeneerde Death Grips-fanboy en verder ga ik er hier niet te veel woorden meer aan vuil maken. Wie geïnteresseerd is om toch een half essay te lezen over waarom ik dit album zo fantastisch vind, verwijs ik graag naar mijn review die ik eerder dit jaar schreef.
Favoriete nummers (willekeurige volgorde)
Death Grips – The fear
Grimes – We appreciate power
A.A.L (Against All Logic) – Know you
JPEGMAFIA – Real nega
Mount Eerie – Distortion
Kanye West – Ghost town
Ross From Friends – Project cybersin
Kids See Ghosts – Freeeee (ghost town pt. 2)
SOPHIE – Whole new world / pretend world
I Hate Models – Spreading plague
Deafheaven – Honeycomb
Amnesia Scanner – AS too wrong
Brockhampton – District
Yung Lean – French hotel
Osheyack – Untitled 6
Janelle Monae – Make me feel
Charli XCX & Troye Sivan – 1999
Xiu Xiu – Scissssssssors
Yung Internet – Wie ben jij
Blawan – North
Lauren Auder – For those who patiently endure
Ho99o9 – Mega city nine
Machine Girl – Psycho signal jammer
Aphex Twin – T69 collapse
Young Thug – High
Favoriete ep’s
1 Ho99o9 – Cyber cop
2 Iglooghost – Steel mogu
3 Lauren Auder – Who carry’s you
4 Aphex Twin – Collapse
5 Young Thug – On the rvn
Beste optredens (willekeurige volgorde)
Death Grips (AB)
Ho99o9 (Dour)
Tyler, the Creator (Dour)
I Hate Models (Dour)
Atari Teenage Riot (Dour)
Paula Temple B2B Rebekah (Dour)
Yung Lean (Dour)
Stikstof (Vooruit)
NAH (Vooruit)
Janelle Monae (AB)
Karenn (C12)
JPEGMAFIA (AB)
Raketkanon plays Oldboy (Stadsschouwburg Brugge)
Amenra (Cactus Club)
Young Fathers (AB)
Omar Souleyman (Botanique)
Beste films
1 Climax (Gaspar Noé)
2 Mandy (Panos Cosmatos)
3 You Were Never Really Here (Lynne Ramsay)
4 Sorry To Bother You (Boots Riley)
5 Annihilation (Alex Garland)
Beste moment op de Dourcamping
Om 5 uur ’s nachts Crazy Frog blazen (fuck de buren)
Beste omgeslagen voet
De mijne in de moshpit van Ho99o9 op Dour
Beste gebrekkig Frans
Het mijne toen ik op de EHBO van Dour probeerde uit te leggen dat ik niet kwam omdat ik aan het overdosen was maar gewoon omdat ik m’n voet keihard omgeslagen had
Beste Kanye
Kids See Ghosts – Freeee (ghost town pt. 2)
Slechtste Kanye
XXXTENTACION – One minute (feat. Kanye West)
Grappigste Kanye
Lil Pump & Kanye West – I love it
Teleurstellendste Kanye
Yandhi
Beste artiest die ondanks m’n verwachtingen alweer geen nieuw album uitgebracht heeft
FKA twigs
Clown van het jaar
6ix9ine
Arrestatie van het jaar
6ix9ine
Slechtste album
Gelijkspel tussen Lil Xan – Total xanarchy en XXXTENTACION – Skins
Beste Greta Van Fleet
Led Zeppelin
Beste Kerstmis playlist
Crazy Frog – Jingle bells
Merzbow – Silent night
Run The Jewels – A Christmas fucking miracle
Famke Louise – Alleen door jou (feat. Ronnie Flex)
Jesu – Christmas
GFOTY – Christmas day
Beste manier om een eindejaarslijst af te sluiten
Niet deze