Na een interessante eerste dag stonden ook gisteren Thomas en Tiffany weer klaar op de wei van Best Kept Secret om verslag aan jullie uit te brengen. Op onze site viel reeds te lezen hoe geweldig de set van Arcade Fire wel niet was, maar ook de rest van de dag was uitermate gevarieerd en vol van hoogtepunten. Een overzicht.
Hoe kon het anders dan dat de Two overliep voor Whitney, de band die met ‘Light upon the lake’ vorig jaar een van onze meest geliefde platen uitbracht. Terecht zo bleek, want de zeskoppige band voorzien van trompetten en een opmerkelijke opstelling – de zanger/drummer in de spotlight – veroverde de tent met jeugdig enthousiasme en een flinke dosis muzikaliteit. Het is een plezier om een band bezig te zien die er zelf heel veel fun uit haalt. Showtunes en covers passeerden de revue, de frontman met zijn herkenbare falsetto kuste de camera en ‘No Woman’ betekende wellicht voor velen een hoogtepunt van Best Kept Secret. (Tiffany)
Aan vrouwen geen tekort op deze tweede dag BKS, zo speelde Mitski ietsje later in de namiddag een set vol explosieve indierock – haar twee bandleden waanden zich zowaar in een metalband – die ook een grote dosis theatraliteit mee kreeg. Aan goeie liedjes heeft deze muzikante geen tekort, maar van Mitski zelf krijgen we vaak het gevoel dat ze ondanks haar goeie stem niet helemaal meent wat ze zingt. Haal ook die gitaar rond haar middel weg en deze Aziatisch-Amerikaanse zinkt weg in het podium. Niet dat die twee extra muzikanten hun meerwaarde niet bewezen, maar op het einde deed Mitski het even solo, en dat blijft toch wel altijd een hoogtepunt. (Tiffany)
Wie Cloud Nothings al eens gezien had, wist aan wat hij zich vrijdag mocht verwachten: een uur lang gierende emo-garage tegen een hoge snelheid. Ook gisteren haspelde de groep efficiënt en intens het ene na de andere quarterlife-crisisanthem af en kon het publiek vaak enkel verdwaasd of pogoënd achterblijven bij het onnavolgbare schouwspel. De emotie durfde daardoor al eens verloren gaan, al deerde dat eigenlijk niemand. De set werd voornamelijk recht gehouden door materiaal uit ‘Attack on memory’, de grootste voldoening kwam naar goede gewoonte aan het einde wanneer de band tien minuten de tijd nam om een luid ‘Wasted days’ te spelen. (Thomas)
Levert Wild Beasts ooit geen kwaliteitswerk af? Deze indierockers draaien al ruim 10 jaar meer mee en garanderen een energieke, geperfectioneerde liveset. Dat was deze keer niet anders. De vier muzikanten stonden zelfverzekerd, charismatisch en bovendien interactief en dankbaar op het podium van de Two. Hun set was goed opgebouwd en bevatte jonge en oude synthknallers – subtiel maar episch tegelijk. En om die dijk van een falsetto van Hayden Thorpe kun je gewoon niet heen, zeker niet als die aangevuld wordt met de diepe stem van de bassist. Niks maar dan ook niks op aan te merken. (Tiffany)
De hype in leven houdend, stond de Three afgeladen vol voor Cigarettes After Sex. De band rond Greg Gonzalez maakt trage, dromerige muziek die ze zelf slowcore noemen, maar eigenlijk simpelweg onder de droompopcategorie geplaatst kan worden. Live onthouden we vooral van de band dat ze de meest overbodige keyboardspeler van alle keyboardspelers hadden en dat we eigenlijk hetzelfde effect konden verkrijgen als we gewoon naar hun debuutplaat zouden luisteren. Bijster veel gebeurde er niet op het podium, dus was het voor velen ogen dicht en genieten. Wat we wel nog onthouden is het contrast tussen de diepe praatstem van Gonzalez en zijn haast vrouwelijke zangstem. (Tiffany)
Wie na Arcade Fire nog niet uitgedanst was, kon zich vergrijpen aan de lekkernijen die STUFF. in de Three grillig afvuurde op een steeds voller wordende tent. Ergens tussen luchtige vaporwavejazz en briljante moeilijkdoenerij maakten onze landgenoten er weer een ongewoon feestje van dat verbazend veel mensen in beweging kreeg. Zelfzeker groeide de band in het optreden naar een kookpunt, dat vooral wist te charmeren dankzij de speelsheid en het gemak waarmee het uit de ledematen geswingd kwam. Hoewel we het vijftal misschien al wel eens wat strakker zagen, stond de hele tent na drie kwartier op zijn kop. Missie geslaagd. (Thomas)