Cat Power bracht begin deze maand haar tiende plaat uit. Op ‘Wanderer’ klinkt Chan Marshall toegankelijker dan ooit en in de uitverkochte Ancienne Belgique mocht de inmiddels 46-jarige dame dat album komen voorstellen.
Als voorprogramma nam Cat Power de vrijwel onbekende Stephanie Goodman mee. Van haar set onthielden we vooral de overdaad aan basklanken en samples. De band was namelijk als duo gekomen, maar had de nummers niet aangepast aan die setting. Resultaat was dat Stephanie Goodman aanvoelde als een project, want ook muzikaal schoot het duo een beetje alle kanten uit, van Ryan Adams tot Moon Duo.
Cat Power opende met ‘He turns down’, alleen werd live helaas de saxofoonlijn weggelaten en verdween daarmee het meest interessante aan de song. Sommige nummers zijn daarentegen zo sterk dat ze geen franjes nodig hebben; zo klonk ‘Robbin Hood’ doeltreffend simpel en blonk ‘Me Voy’ uit in zijn puurheid.
Zoals vanouds had Marshall opnieuw een pak covers in haar set gesmokkeld: we hoorden flarden uit ‘Into my arms’ van Cave, ‘Pa pa power’ van Dead Man’s Bones en uiteraard ‘White mustang’ van Lana Del Rey, met wie ze de laatste tijd vaak samenwerkte. In haar covers viel het hoge soulgehalte van Marshall’s stem op, wat de songs verrassend vaak ten goede kwam.
Een van de extracten uit de samenwerking met Lana Del Rey is ‘Woman’, waar Cat Power Lana’s vocals probeerde vervangen door in twee microfoons tegelijk te zingen (waarvan eentje met autotune). Doorheen haar set paste ze dat trucje geregeld toe, maar niet altijd met succes. De podiumgeluidsman had namelijk schijnbaar heel veel moeite met die constructie, want Marshall gesticuleerde heel vaak ontevreden en verliet twee keer het podium om even te gaan praten met de man. Aanvankelijk probeerde ze dat gevoel weg te zetten ten opzichte van het publiek (‘’het is tijd om al de shit en al het ego te droppen en gewoon naar onze zielen te gaan’’), maar toen ze in de gaten kregen dat ook in de zaal de klank niet helemaal goed zat, begon ze zich openlijk te ergeren aan haar podiummonitors en haar verschillende microfoons. ‘’What was this place before it became a concert venue? A cemetery to kill human souls?’’, klonk het, waarna ze vertelde dat er een bepaalde frequentie in de monitor haar mateloos stoorde.
Jammer, want Cat Power kon niet verhinderen dat de kwaliteit van haar show er onder ging lijden. ‘In your face’ kreeg veel te weinig dynamiek mee, oudje ‘Cross bones style’ een overdosis autotune en de op zich bloedmooie cover van ‘Friend of mine’ werd op het einde verpest door een schelle gitaarsound, wellicht te wijten aan de matige klank.
Toen ze naar het einde toe ophield zich (openlijk) op te jagen in de geluidskwaliteit, kregen we zowaar nog enkele hoogtepunten: ‘Wanderer/Exit’ kreeg een Tom Waits-jasje aangemeten dat erg goed stond en in afsluiter ‘The moon’ werd Marshall enkel door een gitaar begeleid, wat de set een eerste kippenvelmoment bezorgde.
Helaas was dat ook het enige en was Cat Power lang niet zo overtuigend als bij haar vorige AB-passage in 2013. Een herhaling van een van haar legendarische meltdowns werd het niet, maar door de problemen met het geluid in de AB gleden we wel een paar keer in de foute richting. Gelukkig is er nog die fantastische stem van Marshall, maar hier zat meer in.
In de Ancienne Belgique kan je binnenkort Daniel Blumberg (03.11), CHVRCHES (05.11) en Max Cooper (08.11) aan het werk zien. Een volledig overzicht van alle concerten vind je hier.