Dansend de vrijdag van Dour 2018 tegemoet

door Naomi Hubert

De tweede Dournacht bracht onder meer loeiende techno en soulvolle electronica naar de weide. Ook The Chemical Brothers mochten opdraven. Tijd voor een recap van onze tweede nacht op Dour 2018.

In een bruisend Labo kwam Zachary Shigeto Saginaw voor de dag als Shigeto, de producer en drummer uit Michigan. De ietwat flauwe, loungy sfeer uit de eerste helft van de set sloeg maar moeilijk aan: het was wachten op een flits van de getalenteerde Amerikaan, die moeite had om zijn producties naar de voorgrond te schuiven. Toch droeg de overdadige drang tot experiment constant bij tot het product dat Shigeto in zijn hoofd had. Blips en bleeps, soulvolle drums of een drukkende sax werden beurt om beurt uitgepuurd om als hoofdbestanddeel te dienen voor een volgend onderdeel in de hybride set. Na een tijd leek Shigeto zijn draai te hebben gevonden. Hij deed afstand van zijn weinig verfijnde openingsluik en ging ziedend tekeer, met spastische drums en levendige producties tot gevolg. (Johan)

Voor Âme || Âme sloegen Kristian Beyer en Frank Wiedemann de handen opnieuw in elkaar. Het duo trad te laatste tijd vooral apart aan als Âme, met telkens een andere piloot achter het stuur voor live- en dj-performances. Op nacht twee smeet het herenigde tweetal gretig met subtiele kopstootbeats, zonder al te grote wapens boven te halen. Weinig schwung, wel boordevol precisie: Âme || Âme tekende voor een bemeten set, waarin glinsterende synths zich netjes een baan waagden doorheen nauwkeurige beatstructuren. De zuivere house en oprechte techno resulteerden in een onvervalste set zonder allures of hoogtepunten, maar met een duidelijke constante: een robuuste tour de force die zich als een gebalde vuist voor onze hoofden afspeelde. (Johan)

I Hate Models staat bekend om zijn extreem harde industriële techno, maar het was vooral afwachten in welke mate hij niet volledig in overdrive zou gaan. Zonder tijd te verspillen beukte hij vanaf het begin, met als vroeg herkenningspunt een remix van de Ghost In The Shell-soundtrack. Telkens wanneer je dacht dat zijn set niet harder kan, deed hij er een schepje bovenop. De ene keer opteerde hij voor harde tribal, de andere keer kregen we acid voorgeschoteld. Ook werd een paar keer de muziek voor vier tellen stilgelegd om vervolgens met een superbrute, maar effectieve overgang weer door te gaan. In industriële techno laten mindere goden zich te vaak verleiden om continu in het rood te gaan, maar I Hate Models bracht genoeg variëteit om het geheel een uur lang interessant te houden. (Daan)

#ihatemodels dj set at #lacaverne

Een bericht gedeeld door dEVENTS (@devents_bvba) op

Randomer ging verder op de opgebouwde sfeer in La Caverne, maar schakelde na een kwartier een (klein) tandje lager. Doorheen zijn hele set bleef het tempo hoog, maar hij putte uit een net iets ruimer vaatje dan I Hate Models. Er kwam wel industriële techno voor, maar evengoed opteerde hij voor acid of droge, maar opwindende tribal. Daarnaast zette de Brit in op ravey hardcore en trance om tot de complete ontlading te komen, met de Perc remix van T99 op het uur als een van de hoogtepunten. Randomer had een duidelijk vooropgesteld plan van hoe hij zijn set wou draaien, en bleef tegelijk het publiek uitdagen en pleasen. Door geregeld meer behapbare muziek af te wisselen met keiharde techno, was zijn set meer dan behoorlijk te overleven. (Daan)

The Chemical Brothers openden hun set heel sterk, te beginnen met ‘Go’. Het was duidelijk dat de broers hun set veel steviger was dan anders en het neigde bijna naar techno. De visuals en lichtshow waren weer uitzonderlijk fascinerend zoals we van hen mogen verwachten. Verder kregen we een aantal oude nummers in een nieuwer jasje zoals ‘Do it again’ of werd er een nieuwe intro gebreid aan ‘Hey boy hey girl’. Het enige wat spijtig is aan de set is dat deze altijd sterk begint, een dipje kent en vervolgens weer in een climax eindigt. Na een uur heb je het gevoel dat je het wel gehoord had, maar wie tien minuten wachtte was heel blij dat die daar nog stond. Wanneer ‘Galvanize’ op de weide werd losgelaten, werd iedereen uitgelaten en zo was iedereen klaar om de rest van de nacht nog verder in de dansen. (Naomi)