Vier jaar na het zelfgetitelde debuutalbum verscheen ‘For ever’ als een volgende stap voor Jungle, de hedendaagse soulband uit Londen. Het album ontstond uit ervaringen met tegenslagen en liefdesverdriet, maar lag volledig in lijn met hun eerdere werk. Na de release van hun tweede album sloeg Jungle meteen aan het toeren, met eerder al een passage in de Botanique. Gisterenavond sloot de groep z’n tournee af in een uitverkochte Trix in Antwerpen. En ondanks al die kilometers in de benen waren ze allesbehalve uitgedoofd: eenmaal warmgedraaid staken ze de Trix in brand. Disco inferno.
Met hun beste falsetto openden J & T (Josh Lloyd-Watson en Tom McFarland) met ‘Smile’, eveneens de begintrack van ‘For ever’. Gaandeweg vervoegden de achtergrondzangers hen, die met hun krachtige stemmen het nummer nog een niveau hoger konden tillen. De vlam ontstak met ‘Heavy, California’ en de warme gloed zette daarmee de hele zaal in beweging. Een bescheiden groet kon er nog net vanaf, maar meer tijd was er niet en dat was ook niet nodig. We snakten naar meer van dat heerlijks.
Foto’s door Sanne Gommers
Er was aan alles gedacht. Roodkleurige belichting straalde van achter de kopzangers, waarbij er vier witte stralen oplaaiden toen de sirenes loeiden in ‘Heat’. Het zeventallige soulcollectief kon met gemak de hele zaal aan het ritmisch klappen krijgen. Bij ‘House in LA’ ging het de kant op van de “duizend-en-één-nacht”. Prachtige lichteffecten imiteerden een reeks schitterende sterren, strijkinstrumenten en oosterse klanken namen ons mee op een vliegend tapijt. Ook het laatste nummer voor de bisronde ‘Pray’ mondde met steeds hevigere synths uit in ronddraaiende vuurpijlen.
De percussie, gitaarpartijen en synths klonken op het podium allemaal net een tikkeltje puurder en voller. Zo deden de bassen van ‘Julia’ ons trommelvlies scheuren en onze borstkas daveren, terwijl de frontmannen als keyboardtovenaars de gekste klanken tevoorschijn toverden. Ze sloten af met een nu-nog-nazinderende gitaarsolo. Met een iets meer vertraagd tempo dan op de plaat, klonk het orgel bij ‘Cherry’ rijk en monumentaal. We waanden ons even in Studio 54 met het groovende ‘Beat 54 (All good now)’, waarbij meer uitgewerkte samples het nummer een onverwacht jasje gaven. Ook ‘Casio’ mag in dit rijtje niet ontbreken, het meest soepele nummer dat zijn cool kon behouden terwijl de bas ons wel omver blies.
Een kleine terugblik naar het eerste album kwam er met onder andere ‘Lucky I got what I want’ en ‘Lemonade lake’. Josh en Toms hoge kopstemmen vulden elkaar aan tot een harmonisch engelengezang. In ‘Lemonade lake’ leek één van het duo wel moeite te krijgen met de hoogte, als het niet door al die rook kwam in de zaal. De bisnummers waren bovendien geen onbekenden: uiteraard sloot Jungle af met ‘Busy earnin’’ en verwende ons na dit hoogtepunt nog met een furieuze gitaarsolo in ‘Time’.
Herkansing op Rock Werchter 2019, want Jungle werd vandaag aan de affiche toegevoegd.
In Trix kan je binnenkort Catbug (23.11), The Soft Moon (27.11) en Shht (29.11) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.