Er zijn zo van die avonden waarop je plots weer beseft waarom je zo veel van muziek houdt. Een knus kampvuur in een smeltende Lotto Arena in het gezelschap van Eddie Vedder bleek er zo eentje te zijn.
Zonder echt nieuw materiaal onder de arm kwam de Pearl Jam-frontman in Antwerpen wat busken op zijn barkruk. Bijna drie uur lang speelde hij bevlogen doorheen zijn soloplaten, Pearl Jam-klassiekers en covers van klassiekers van o.a. Neil Young, The Clash, Bruce Springsteen en flarden Pink Floyd en Bowie. Tussendoor wisselde hij anekdotes en levenswijsheden uit, sloeg hij praatjes met fans en nodigde hij zelfs een harmonica-speler uit het publiek uit op het podium om ‘You’ve got to hide your love away’ van The Beatles te coveren. Frans of Nederlands kon Vedder niet, vol hartstocht en oprechtheid een bunker verwarmen gelukkig wel.
Hoogtepunten oplijsten is moeilijk, maar we doen een poging. ‘I me mine’ klonk bevlogen, en het uit Nederland meegenomen strijkerskwartet zorgde voor kippenvel tijdens ‘Satellite’ en ‘Black’, dat nog dagenlang zal blijven nazinderen. Het luidste instrument bleek echter 8.000 fans te zijn die samen ‘Better man’, ‘Porch’ of ‘Just breathe’ zingen. Muisstil werd het dan weer tijdens fenomenale covers van ‘Drive all night’ van The Boss en ‘Falling slowly’, waarvoor Vedder het gezelschap kreeg van voorprogramma en kameraad-songsmid Glen Hansard.
En dan was er nog het deel van de show waarin een sterrenhemel opdoemde achter de muzikant en er een kampvuur het podium werd opgerold. “As if we need some more heat” grijnsde hij, terwijl hij de zoveelste handdoek uitwrong. We kregen een selectie van vier nummers uit de soundtrack van ‘Into the wild’, en we waanden ons zonder onze ogen te sluiten naast de Magic Bus in Alaska. Magisch moment en krop in de keel.
Wat misschien het meeste bijblijft was de spontaniteit waarmee Vedder ons inpakte. Hij toonde zich een wereldster die ondanks het succes toch toegankelijk en bescheiden gebleven is, die gretig plectrums en biertjes het publiek in wierp en zich helemaal in zijn element voelde met enkel een gitaar, ukelele of piano en een eenzame spot op hem gericht. Klasse.
‘Keep on rocking in a free world’ was een beetje cliché als afsluiter, maar bisnummer ‘Hard sun’ maakte gelukkig veel goed. Vedder speelde door terwijl de lichten rond twaalf uur aanschoten, en het voltallige middenplein was ondertussen naar voren gestormd. We hebben zelden met zo veel plezier onze laatste tram gemist.