Faces On TV is het soloproject van Jasper Maekelberg, de man die zowat alle hippe Belgische groepen van de afgelopen jaren producete. Van Tin Fingers over Balthazar tot Soldier’s Heart en Warhaus, allemaal passeerden ze door zijn handen. Met ‘Night funeral’ loste hij eerder dit jaar zijn erg gesmaakte debuut. De daarbijhorende tour leidde Faces On TV door heel Europa om gisteren te landen in de Antwerpse Trix.
Als support had de band Pale Grey meegenomen. De Brusselse/Waalse band leverde vorig jaar met ‘Waves’ een oerdegelijke derde plaat af, maar in Vlaanderen blijft de grote doorbraak vooralsnog uit. Aan een gebrek aan variatie zal het alvast niet liggen want Pale Grey klonk erg eclectisch. We hoorden flarden psychedelica uit de stal van Tame Impala, wat Foals, maar plots ook een streep Beach House wanneer het viertal begon te shoegazen. De zanger had een knappe baritonstem, maar schakelde bij momenten over naar zijn iets minder originele kopstem. Met op een einde van hun set nog een stevig rapnummer (waar de band verrassend goed mee wegkwam) toonde Pale Grey nog een ander gelaat. Afwisselende set, overtuigend iets minder.
Dit bericht bekijken op Instagram
Toen Faces On TV even later opende met ‘Looking glass’ was dat een naadloze overgang. De mannen van Pale Grey remixten namelijk het nummer en die versie (samen met nog twee andere) releaste Faces On TV een kleine maand geleden als ep. Onmiddellijk viel op hoe extravert Jasper Maekelberg acteerde. Waar hij zich vroeger nog een uur lang rustig achter zijn microfoon parkeerde, danste hij nu charismatisch het podium rond, keek hij het publiek wild in de ogen en was hij niet vies van wat opzwepende bewegingen. Het werkte, want onmiddellijk sloeg de vlam in de pan. Met meteen erna hitje ‘Dancing after all’ (dat ontaardde in een fantastische climax) en ‘Call me up’, was het openingssalvo van Faces on TV erg indrukwekkend. Enig minpuntje: die riff uit ‘Looking glass’ lijkt iets te veel op die uit J. Bernardt’s ‘Wicked Streets’.
In ‘The image of boy wonder’ en ‘Same thing’ hoorden we de typerende metaalachtige gitaarsound van Maekelberg van bij Warhaus, waarvan hij ook de rollende baslijn uit ‘Night funeral’ leende. ‘Tell me’ was een welgekomen rustpunt maar viel wat tegen, net als ‘Travelling blind’, vroeger net een van de hoogtepunten van de set van Faces On TV, hoewel dat meer zegt over het niveau van de huidige liveshow dan iets anders. De band klonk namelijk een pak voller, assertiever en gepeperder dan vroeger en dat is een goede zaak.
Ook het slot van Faces On TV was straf: ‘Same thing’ kende een climax in een uitbarsting van woeste, Afrikaanse percussie en in het groovy ‘Suspicious’ dook Maekelberg in het publiek om plots weer op te duiken rechtstaand op de bar. Met afsluiter ‘Love/Dead’ zorgde de band daar vlak na voor een sterke apotheose als kers op een al erg lekkere taart.
Het is opvallend hoeveel de liveshow van Faces On TV is geëvolueerd. Van een schuchtere sound wizard naar een charismatische frontman met een liveshow vol peper en zout, je moet het maar doen. Gevolg is dat Jasper Maekelberg nu ook het laatste gaatje met geboren performers Jinte Deprez en Maarten Devoldere heeft gedicht.
Trix programmeert de komende weken The Soft Moon (27.11), Shht (29.11) en Wolf Alice (04.12). Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.