In het kader van Les Nuits weerklonk op de achtste dag in de Orangerie voornamelijk hiphop. Woodie Smalls, Senamo & Seyté van het Brusselse collectief La Smala en Tinie Tempah speelden ten dans. De affiche was echter een klein beetje onthoofd door de afzegging van de Britse Little Simz. Zij moest verstek laten gaan omdat ze aan haar nieuwe album aan het werken was in Los Angeles.
Senamo en Seyté hadden de ondankbare taak om Little Simz te vervangen. De rapster liet op de valreep weten dat het concert in Brussel niet ging kunnen halen. Haar snedige en energieke flow doet wat denken aan grime, terwijl de beats meer in de traditionele hiphop geworteld zijn. Op de Faded Weekender in november zagen we al dat ze ondanks een lage publieksopkomst een sterke performance, die we graag in de Botanique herhaald wouden zien. De organisatie moest dus in allerijl een waardige vervanger zoeken. De keuze viel op Senamo en Seyté uit Brussel. Het duo wisselde eigen werk af met dat van hun collectief La Smala. De focus lag vooral op interessante beats waarin vaak elementen van akoestische gitaren zaten die een zuiderse sfeer opriepen. In combinatie met hun Franstalige rhymes werd een laidback geluid neergezet, dat op zich wel in orde was, maar niet echt paste tussen de energie van Woodie Smalls, en de hits van Tinie Tempah.
Die laatste opende behoorlijk stevig en verrassend met “bubblegumgrime”, waarbij de instrumental enorm deed denken aan SOPHIE. Het vervolg van de set gaf echter een dubbel gevoel. De mc staat natuurlijk gekend om zijn vaak geslaagde gastbijdragen bij meer elektronische producers, waarmee hij effectief grime en pop met elkaar kan laten samensmelten. Onder meer zijn samenwerkingen met Chase & Status en Swedish House Mafia (‘Hitz’ en ‘Miami 2 Ibiza’) bleken uitermate effectief om het publiek uit de bol te laten gaan. Als volleerd volksmenner beheerste Tinie Tempah de kunst om de interactie tot een hoog niveau te laten uitgroeien. Samen met DJ Charlesy, die vaak van achter zijn draaitafels kwam en zo toonde hoe relatief een dj in hiphop kan zijn, dansten ze, namen ze selfies met het publiek, enzovoort. Tussen al dat bekend werk zaten ook 2 nieuwe nummers uit het nog te verschijnen derde album. ‘Bounce’, het tweede, schommelde tussen garage en house, maar het was vooral de eerste, titelloze, song die de aandacht greep. Die deed wat denken aan het zomerse, dancehall opzoekende werk dat onder andere Drake de laatste tijd maakt. Tinie Tempah creëerde in de Orangerie een stevig feestje, maar muzikaal bleven we wat op onze honger zitten. Een duidelijke lijn qua genres was niet echt aanwezig, en af en toe bekroop ons een Overpoortgevoel. (Zeker bij afsluiter ‘Tsunami’).
Gisterenavond was de headliner in de grote Chapiteau-tent verrassend genoeg Flavien Berger. Alleen voor de Vlamingen was dat waarschijnlijk opmerkelijk, want in Wallonië en Frankrijk heeft de man intussen al een mooie reputatie verworven. Ze noemen hem daar de mannelijke tegenhanger van Christine and the Queens; niet omwille van de sound, wel vanwege de indruk dat er in Frankrijk een nieuwe getalenteerde generatie artiesten klaar staat om de wereld te veroveren. Toch zien we de Parisien niet meteen zo groot worden als Christine: daarvoor is z’n muziek vermoedelijk te experimenteel, bovendien klinkt ie typisch Frans en daarnaast is de electro-pop-artiest misschien gewoon nog niet goed genoeg.
Hoe dan ook klonk het bijlange niet slecht gisteren. Op z’n eentje wist de muzikant makkelijk zijn mannetje te staan met een sound die wel gemaakt leek voor de grotere podia. Terwijl de achtentwintigjarige artiest in het Frans en Engels (met duidelijk accent) zong, gingen vooral de elektronische stukjes met de aandacht lopen: ze wisten geregeld de handen in de lucht te krijgen, al ging de massa met de sit-down ook wel een keertje naar beneden. De sound zocht dan weer inspiratie bij new wave (de donkere jaren 80-muziek, niet de nederhop) en geluiden uit het Midden-Oosten, die vaak op een slimme en psychedelische manier gecombineerd werden. Toch bleef het allemaal vrij toegankelijk, wat ervoor zorgde dat de show op zo’n feestje kon uitdraaien. Uiteindelijk misten we ondanks die fijne sound wat weerhaken of echte pophits om de set van ‘leuk’ naar ‘beklijvend’ of ‘intens’ te kunnen tillen. Als Berger echt die internationale doorbraak wil forceren, dan moet hij ofwel net nog minder braaf worden, ofwel voor een meer poppy geluiden kiezen. Nu is het nog te vaak een gevalletje ‘noch vis, noch vlees’, hoewel de performance zeker boeiend en entertainend was.
Verslag van Daan Leber (@daan_leber) en Thomas Konings (@thomaskoningshq), foto’s van Imke Van Steenkiste (@dotcollections).
Volg onze Les Nuits-verslaggeving ook op Instagram en Snapchat (indiestyle.be). Check hierrr alle verslagen van de voorbije dagen