Daags na de aanslag in Parijs op concertzaal Bataclan stonden CHVRCHES in de Ancienne Belgique. De band wist niet zo goed wat met het optreden aan te vangen en besliste het gewoon door te laten gaan, wij gingen met opgeladen gsm en een lichtjes ongemakkelijk gevoel (maar zonder al te veel bagage) naar de blauw-wit-rood-gekleurde zaal in onze hoofdstad. Optredens zullen de komende dagen misschien niet meer helemaal dezelfde zijn en zalen zullen vermoedelijk eventjes niet meer aanvoelen als veilige havens.
Natuurlijk was het een goede zaak dat Lauren en co het optreden niet cancelden. Ten eerste omdat we ons niet mogen laten leiden door angst. Ten tweede omdat net muziek met haar progressiviteit een kracht tegen het kleingeestig denken van IS kan zijn; denk bijvoorbeeld aan het feminisme van CHVRCHES. Ten derde omdat nummers, albums en concerten, zeker als ze zo intens als die van dit Schotse trio zijn, als geen ander het leed in de wereld even kunnen doen vergeten. En tot slot omdat muziek niet alleen angst kan zaaien, maar die evenzeer ook kan verbrijzelen, getuige daarvan de show die we gisteren in de Ancienne Belgique voor de kiezen kregen.
Op 14 november 2015 speelden CHVRCHES + Mansionair in de AB te Brussel. Xavier Marquis ging op pad om foto’s te maken, Thomas Konings schreef het verslag.
Gisteren sprongen de gelijkenissen tussen de parcoursen van CHVRCHES en Purity Ring ons erg in het oog. Beide bands hadden dit jaar de moeilijke taak om een recente electro-popklassieker en dus ook een waanzinnig debuut op te volgen. Allebei probeerden ze dat met een soort EDM-pop-plaat die het zinderende van het oudere werk aan de gang moest houden en allebei sloegen ze er uiteindelijk slechts met wisselend succes om de verwachtingen waar te maken. Maar, net als Megan en Corin wisten de Britten wel verder te bouwen op de overweldigende sound van hun liveshows en konden ze zo een bij momenten overweldigende performance geven.
Een minder overtuigend nummer als ‘Playing death’ werd bovendien geparkeerd tussen oudgedienden en toppers uit ‘The bones of what you believe’, ‘Tether’ en ‘Science/visions’, zodat het concert geen enkele kans kreeg om in een dipje te verzeilen. Daarnaast kreeg die song dankzij bonkende drums bijna als enige een kleine variatie op de albumversie; een goede zaak en een gemis in de rest van de set, al konden we ook wel begrijpen dat de groep uit Glasgow er alles aan deed om de vaart in de avond te houden. Die was immers nodig om het sprankelende van hun popliedjes te vrijwaren.
De grote kracht van CHVRCHES is misschien wel dat het drietal niet de bedoeling heeft om volmaakte hits te schrijven. Perfectie is geweldig, maar o zo onbereikbaar en soms ook een beetje saai; en dus kan je als band beter een andere strategie kiezen. Bijvoorbeeld door zoals de Britten een donker kantje aan je muziek te geven, een zwarte eyeliner die onderhuidse problemen aan het licht brengt. Akkoord, eerste bis ‘Afterglow’ toonde die emotie overduidelijk en werd daardoor te sentimenteel, maar verder kon het trio de balans prima bewaren. Menig hoogtepunt vonden we dan ook terug tijdens het verstilde moment iets na halverwege een song, wanneer de prikkelende bolster even open ging en een gevoelig element naar boven kwam, hoewel de daaropvolgende krachtinspanning met een waanzinnig refrein er ook steeds mocht zijn. Over perfecte imperfectie gesproken: waar de stem van Mayberry op de nieuwe plaat inboette aan kracht omdat ze in constante overdrive ging, klonk ze op het podium veel ruwer maar daardoor net uitgepuurd. En haar dansjes mochten dan wel net als die van Martin Doherty tijdens het sublieme ‘Under the tide’ niet uitmuntend gechoreografeerd zijn, ze werkten wel superaanstekelijk.
Door de combinatie van geschikt songmateriaal, een uitstekende performance en een energieke set wisten CHVRCHES de hele avond rond muziek te laten draaien. Zo claimde het trio de concertzaal terug, voor bands en publiek.
In de AB kan je binnenkort onder meer nog naar Lianne La Havas, Joey Bada$$ en Flying Horseman. Check hun website voor tickets.