Na een passage in de Hasseltse Muziekodroom vorige zondag, streken Amerikaanse singer-songwriter Sharon Van Etten en haar meetoerende voorprogramma in de vorm van Marisa Anderson gisterenavond ook in de Gentse Handelsbeurs neer om de vrucht van hun harde arbeid live te brengen.
De multi-instrumentaliste, maar vooral top notch gitariste Marisa Anderson uit het Amerikaanse Oregon maakt er een kunst van om een arsenaal aan verhalen om te zetten in muziek. Zonder dat ze één van de twee zelf is, schreef ze voor haar laatste album naar eigen zeggen patriottische en religieuze songs. Op gitaar en lapsteel ramt Anderson, overtuigd en tot haar oogwit showt, de uiteenlopende vertellingen muzikaal en zonder zang onze oren in. We onthouden vooral het verhaal over de vrouw die haar man en kinderen ontvlucht voor haar zeilende minnaar die de duivel blijkt te zijn, daarna schipbreuk lijdt en naar de hel gaat.
Op vrijdag 21 november traden Sharon Van Etten en Marisa Anderson op in de Handelsbeurs, Gent via Democrazy. Nick De Baerdemaeker trok ernaartoe en nam bovenstaande foto’s, verslag is van Tiffany Devos.
Het is bijna lijstjestijd. Sluipt de nieuwste van de New Yorkse Sharon Van Etten een rits aan top 10’s binnen? Ongetwijfeld wel. Van Etten werd dit jaar een lieverdje van de critici en oogstte veel en terechte lof voor ‘Are we there’, ondertussen al haar vierde worp. “Haar beste tot nu toe”, lazen we meer dan eens. En hoewel die nieuwste haar grootste muzikale groei onderschrijft, zeker qua instrumentatie en arrangementen, staat het beklijvende songschrijven, dat we nog steeds niet van ons af kunnen schudden, op hetzelfde (hoge) niveau van haar tweede en derde plaat.
De New Yorkse was zelf ook heel tevreden van haar meest recenste, als de setlist daarvan een indicator mag zijn. Het blaadje papier op het podium verraadde dat het gros van ‘Are we there’, subtiel door elkaar geschud, de revue zou passeren. Dit liet slechts weinig plaats over voor ouder werk, waarop de grote Shazzerfans bij deze vierde Belgische passage dit jaar misschien zaten te wachten. Tijdens de bisronde stond Van Etten echter open voor suggesties en ruilde ze na even denken de elektrische gitaar in voor een akoestische en bracht ze nog ‘Give out’. Na overleg met de vierkoppige band volgde ook haar grootste hit, het snedige ‘Serpents’, dat anders de setlist niet gehaald zou hebben en nu het totaal aan songs uit doorbraakplaat ‘Tramp’ op drie zette (+ de demo uit de deluxe-versie ‘Tell me’). De Amerikaanse zou een zekere recensent heel blij gemaakt hebben met een renditie van ‘One day’ of ‘Leonard’. Jammer genoeg is kiezen verliezen als je op een sterke back catalogue kan rekenen. Omdat we zo lief waren als publiek kregen we wel twee outtakes uit de nieuwe plaat in de vorm van ‘I don’t want to let you down’, een rocksong met obligate solo, en een pianoballad getiteld ‘I always fall apart’.
Gelukkig krijg je live de innemende podiumprésence van de Amerikaanse, die je niet kan vertalen naar plaat, er gratis en voor niets bovenop. Wanneer je songs de gewoonte hebben om ingewanden in de knoop te leggen en hartjes doormidden te snijden, dan is het een voordeel om al dat emotioneel rollercoasteren te kunnen relativeren. Van Etten vangt de bindteksten op met lichte en positieve comments, glimlachende grapjes en maakt daardoor onder een glaasje rode wijn de hartenzeerreis ietsje eenvoudiger. Want ondanks wat de SVE-tissues aan de merchandise-stand beweren, mag het geen cryfest worden. Een concert moet nog tof blijven ook. Terwijl Van Etten echter zingt (mét haar indrukwekkende stem) en een rits aan instrumenten bespeelt, zoekt ze tussen haar donkere harengordijn vooral oogcontact met harmonie-partner-in-crime Heather Woods Broderick aan de keys of staart ze door de aanwezigen heen. Zo verbergt de zangeres zich toch nog wat van het publiek waarmee ze al zoveel gedeeld heeft.
Om het volgende niveau te bereiken (als je aantal luisteraars zo groeit, kan de productie niet achterblijven), mag Van Etten misschien wat meer gaan inzetten op een interessantere lichtshow en eventueel echte blazers voor een song zoals ‘Tarifa’. Ze komt echter van ver. Het is nog niet zo lang geleden dat ze alleen op het podium stond en soms zorgen net de momenten dat ze het helemaal op haar eentje doet voor het meeste kippenvel (bijvoorbeeld bij de pianoballad ‘I know’). En met of zonder uitvoerige productie, Van Etten doet vooral aanslag op wat je vanbinnen voelt.
Setlist:
All I can
Taking chances
Tarifa
Save yourself
Break me
I don’t want to let you down
Tell me
I know
I always fall apart
Our love
Your love is killing me
Encore:
Give out
Serpents
Democrazy programmeert in de komende weken nog onder meer Ane Brun (25/11), Catfish and the Bottlemen (29.11) en Glimps Festival 2014 (11, 12 en 13/12). Info, tickets en de volledige concertkalender vind je op hun website.