Foto’s Simon Ramboer, verslag Jason Callewaert
Het frêle meisje achter de piano dat liedjes zong over eenzaamheid en mislukte relaties is niet meer. In de plaats staat er nu een rockchick van jewelste die afwisselend een bas- en een elektrische gitaar omgordt. Kate Nash kwam na haar passage op Dour eerder deze zomer haar jongste telg ‘Girl Talk’ voorstellen in de Botanique. “Tiens, heeft Nash een nieuwe plaat uit dan?”, horen we al denken. Want bij gebrek aan een platenfirma kreeg het album nagenoeg geen persaandacht en de singles geen airplay. Er zat dus weinig anders op dan het nieuwe materiaal eens live te keuren.
Het voorprogramma werd verzorgd door Nashs favoriete girlband The Tuts, drie kleine meisjes die in dezelfde stijl als de laatste worp van de headliner korte maar enthousiaste rocknummers brengen waar de girl power vanaf druipt, getuige het niet mis te verstane statement “if you have a shit boyfriend, dump your boyfriend”. Een aardige opwarmer was dit, maar niets nieuws onder de zon.
Onder de tonen van Lesley Gore’s ‘You Don’t Own Me’ wandelden Kate Nash en haar band één voor één het podium van de Orangerie op om vervolgens ‘Sister’ in te zetten. Nash begeleidt zichzelf tijdens deze perfecte opener met een dreigende baslijn om vervolgens het gaspedaal meteen volledig in te duwen. Dat pedaal werd niet meteen gelost met verschroeiende versies van het Tarantino-achtige ‘Death Proof’ en drie songs uit haar tweede album ‘My Best Friend Is You’. Vooral het eerder onverwachte ‘Take Me To A Higher Plane’ stak er bovenuit. Met ‘OMYGOD!’ werd één van de meer traditionele nummers van ‘Girl Talk’ gebracht, om dan met ‘Mouthwash’ voor het eerst iets uit haar populaire debuut te spelen.
Helaas viel het vanaf dan wat stil. Er zijn echter verzachtende omstandigheden. ‘Oh’ werd opgedragen aan Kates vriendin Siobhan Malhotra, die dag op dag één jaar eerder overleden was. Op het album verzorgt Malhotra op die song overigens ook de backing vocals. Na een emotioneel verhaal en een niet bepaald erg oppeppend nummer, bracht ze vervolgens nog ‘Mermaid Blue’, dat ze over Malhotra geschreven heeft en als bonus track op de deluxe-editie van ‘Girl Talk’ terug te vinden is. Het akoestische ‘Birds’ droeg vervolgens ook niet echt bij tot een vrolijkere sfeer.
Met ‘Free My Pussy’ – jawel, over Pussy Riot – keerden we terug naar de sfeer van het begin, maar ook dit lied kon op nog minder bijval rekenen dan het andere nieuwe materiaal. Een in slaap gewiegd publiek reageerde dan ook pas laat toen een rockversie van megahit ‘Foundations’ volgde. Afsluiten werd gedaan met een cover van FIDLAR’s ‘Cocaine’, voor de gelegenheid omgevormd tot ‘Girl Gang’, en het overweldigende ‘Underestimate The Girl’. Tijdens dit laatste werd onder leiding van The Tuts het podium door enkele enthousiaste jongedames bestormd. Als encore kregen we nog het a capella ‘Lullaby For An Insomniac’ mee.
In het begin zag het er erg goed uit voor Kate Nash. Maar technische problemen, te lange nietszeggende bindteksten en een deprimerend middenstuk haalden te vaak de vaart uit wat toch een verschroeiende rockshow had moeten worden. We hadden haar verhalen over souvenirs uit het pornomuseum en radiosessies graag ingeruild voor haar inspirerende tirades over meisjes zonder zelfvertrouwen. Verder vinden we het ook vreemd dat de nieuwe singles ‘Fri-end’ en het heerlijke ‘3AM’ ingeruild werden voor bonus tracks. Een triomftocht is het niet geworden, maar Nash liet wel zien dat ze nog steeds haar mannetje kan staan. En omdat wij fan zijn van inspirerende vrouwen, hopen we dat ze dat nog lang kan doen.
In de Botanique spelen binnenkort onder meer Cloud Control (01.10), The Kissaway Trail (10.10) en King Krule (12.10). Klik hier voor info, tickets en de volledige kalender.