Foto’s Pascal Liagre, verlsag Emily Griffiths
Door Studio Brussel Minneapolis’ finest worden genoemd, het is niet iedereen gegeven. Hun tweede album ‘Shulamith’ bleek dan wel al net zo goed als het spraakmakende debuut ‘Give You The Ghost’, live komt Poliça niet altijd even sterk voor de dag. In maart 2013 kende de band nog wat vleermuisissues waarbij de frontvrouw, die over het podium sprong en fladderde, vooral moe en te zeer onder de indruk leek van het gebeuren waardoor de showelementen wat verloren gingen. Het overweldigende succes met een misschien te lange tour als nasleep liet live duidelijke sporen na, waarbij begrippen als “eendagsvlieg” of “one album wonder” nooit ver uit de buurt waren.
En toch: al vrij vroeg tijdens hun concert in de AB bleek de eer niet meer dan terecht te zijn. Minder dan een jaar na de eerdere passage stond de groep weer op het podium in Brussel. Wat het viertal rond Channy Leaneagh gisteren liet zien, stond echter mijlenver af van hun vorige show. De tourmoeheid is fijntjes weggewerkt wat resulteert in een opmerkelijk fris optreden waarin de Amerikanen een eigen identiteit hebben gevonden. De bijzondere eigenheid van Poliça wordt bovendien niet uitgespuwd en opzichtig tentoongespreid, maar voorzichtig gedemonstreerd aan de hand van donkere belichting die zelden op de band gericht staat.
Kenmerkend voor de live-sound blijft de voice processor die wederom een eigen plaats op het podium krijgt. Toch wordt hier wat omzichtiger mee omgegaan zodat de verschillende effecten op de prachtige stem van Leaneagh stukken subtieler uitpakken in bijvoorbeeld ‘Chain My Name’, de eerste single van het nieuwste album. Ook de verschillende zwierige bewerkingen in ‘Tiff’ of ‘Vegas’ klinken minder geforceerd en meer op hun plek in de scherpe basslijnen van Chris Bierden.
Het werkt in de hand dat vooral de muziek centraal staat en Leaneagh meer haar eigen ding kan doen zonder als een schuwe ree over te komen bij het publiek. De sierlijke schone is nog steeds weinig spraakzaam, maar weet met enkele keren “Thank you! Merci!” een stevige snaar te raken in de AB die dromerig meedeint op de indietronica-triphop van Poliça.
Als er dan toch een minpunt moet genoemd worden, laat het dan de bis zijn. In het mooie ‘Wandering Star’ werd de zangeres nochtans enkel begeleid op bas zodat haar unieke stem des te meer naar voren kwam. Toch werd de sfeer behoorlijk bruusk gebroken door de plots fellere belichting die het geheel te scherp maakte. Gelukkig deed het weinig afbreuk aan het nagenoeg perfecte concert dat, zoals het hoort, nog heerlijk lang een warm buikgevoel liet nazinderen.
De AB programmeert binnenkort onder meer To Kill A King (05.02), St. Vincent (17.02) en Cate Le Bon (27.02). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.
Verdeeld door V2