Gisteren navigeerden we naar DOK Gent waar Frankie Cosmos aanmeerde. In de achtergrond verzoop stedelijk Gent terwijl wij op het droge genoten tussen de heerlijke mix van industriebouw en hipsterwinkels. Een ideale plek dus om te genieten van de uiterst fijne indierock van Frankie Cosmos en voorprogramma The Goon Sax.
Foto’s door Dimly Lit Stages.
Het Australische trio van The Goon Sax bracht een puike selectie van lo-fi indie met de nodige pop- en postpunk-invloeden. Elk groepslid nam een keer de leadzang voor de rekening, ook al had geen van hen een loepzuivere zangstem. Laat net dat de kracht zijn die The Goon Sax uitstraalde: gitaarriffs liepen al eens mis, nummers werden verkeerd ingezet, maar het geluid was rauw en oprecht. Bij tijden kwam er een sterk refrein uit het niets, tempos en maatsoorten werden al eens midden in de nummers omgegooid en het eindresultaat was soms verwarrend, maar meestal fris en sterk.
Vervolgens besteeg Frankie Cosmos het podium, en wij voelden ons meteen thuis. Net zoals op jongste album ‘Vessel’ stak de band van wal met ‘Caramelize’. In haar nagelwitte outfit hield ze haar ogen dichtgeknepen tijdens de eerste nummers, en wij stelden ons voor hoe lastig het moet zijn om zulke persoonlijke nummers te brengen voor een wildvreemd publiek. Gaandeweg ontdooide Greta Kline en kwam er ruimte voor wat small talk, een grapje hier en daar, en wat rondspringen bij de hevigste gitaarstukken. Want die heeft ze wel degelijk achter de hand. Live scheurden ‘Being alive’ en ‘Cafetaria’ ons nog harder in stukken dan op plaat, en bij ‘Jesse’ stond Kline de leadgitaar af aan de bassist om de toch wel virtuoze gitaarpartij over te nemen. De enthousiaste drummer niesde én bleef door drummen, wat hem een welverdiend applaus opleverde. Verder zong Greta Kline in ‘Duet’ een geslaagd duet met zichzelf, en het oudere ‘Fool’ voelde als aangenaam thuiskomen na een uitputtende dag.
Frankie Cosmos toonde zich een strakke liveband die heen en weer springende albumtracks als ‘Embody’ en ‘Ballad of R&J’ foutloos reciteert. We bleven echter toch wat op onze honger zitten: er waren geen verrassingen te vinden in de setlist, geen uitgesponnen versies of aanpassingen. De korte setlist van om en bij de vijftig minuten werd ook niet verlengd met bisnummers, en zo hielden wij toch een licht knagend gevoel over in ons hart. Wel werden onze vermoedens bevestigd: Frankie Cosmos is een getalenteerde, sympathieke en licht verlegen bende waar we graag deel van zouden willen uitmaken.
Lees hier nog eens ons interview met Frankie Cosmos.
In DOK kan je binnenkort nog Injury Reserve (31.05), Julien Firmin (01.06) en Senne Guns (08.06) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de website van DOK.