Geconcentreerd wegdromen met Matt Corby in de Botanique

door Guillaume De Grieve

Het had jouw ideale Valentijnsdate kunnen zijn, maar voor wie liever uitgebreid uit eten ging, vat ik het even samen: Matt Corby deed de thermometers in de Botanique stijgen tot Australische normen. Omringd door vijf muzikanten zette de 28-jarige songwriter een gevarieerde set neer met heel wat nummers uit zijn recentste album ‘Rainbow valley’, genoemd naar zijn afgelegen optrekje in Australië. Wanneer zijn stem door de luidsprekers klonk, stond je best met beide voeten op de grond. Geen register of genre is hem vreemd. Als een kameleon in een paars kringloopwinkelhemd beklom hij de hoogste takken. “Plant seeds, sing songs”, lazen we op een sticker op zijn keyboard. Mogelijks een klimaatjongen, die Corby.

Even leek het erop dat Corby ‘Rainbow valley’ integraal zou spelen: hij opende met ‘Light my dart up’ en er klonk vogelgetjilp op de achtergrond. Kwestie van de juiste sfeer te scheppen. Daarna volgden de singles ‘No ordinary life’ en ‘All that I see’, beiden uitstekende funky songs. De basgitarist had hier gerust wat uit de schaduw mogen komen. Conga’s leidden het tropische ‘New day coming’ in waarbij Corby zelf achter zijn drumstel plaatsnam. Vooral ‘Get with the times’ kwam live sterk uit de hoek: Corby loopt zijn vocals en stuurde zijn band tot een ritmische climax, dwarsfluit en gitaarrifje inclusief. Terug achter zijn keyboard bracht hij met ‘All fired up’ het wiegende publiek in een valentijnsroes.

Halfweg het optreden liet hij zijn nieuwste materiaal even voor wat het was, nam hij zijn fender-gitaar bij de hand en plaatste hij zich achter de micro vooraan op het podium. ‘Sooth lady wine’ en ‘Brother’, zijn bekendste single uit een van zijn vroege ep’s, werden luidkeels aanvaard. Gelukkig klonk Corby met zijn krachtige naturel boven het publiek uit. Voor wie het nog niet was opgevallen, wees hij tussendoor even naar zijn sokken met koala’s op. “I miss home”, gaf hij toe op de voorlaatste avond van zijn Europese tour. Het dromerige ‘Elements’ vloeide voorzichtig over in ‘Old man’, waarop hij een loopje nam met Radiohead en James Blake. Bovenop een simpele pianobegeleiding en drum zongen de backing vocaliste en Corby alle noten uit het lijf. Zelfs een meter achter zijn microfoon hoorden we hem nog glashelder. Het emotioneel hoogtepunt van de avond, sowieso.

Op ‘Empires attraction’ haalde hij zijn dwarsfluit boven en raakte hij de hoogste registers met zijn falsetstem. Met open mond stonden we naar dit buitenaards tafereel te kijken. Meer beweging veroorzaakte Corby dankzij de soulvolle meezinger ‘Resolution’, intussen al vijf jaar uit. En nostalgischer werd het met ‘Souls a’fire’, een blues nummer dat volledig ontspoorde in een extatisch refrein. Matt Corby gaf ons nog één toegift: ‘Miracle love’. Geen single, maar wel het populairste nummer van ‘Rainbow valley’, althans volgens de streamingcijfers op Spotify. Corby verstopte zich niet langer achter zijn keyboard, drumstel of gitaar, maar nam de microfoon in de hand en liet ons “bring back that miracle love” meezingen. Een soundtrack van de liefde die ons naar huis stuurde met heimwee naar Rainbow Valley, maar vooral met een zoetgevuld hart.

In de Botanique kan je binnenkort Jonathan Jeremiah (18.02), Dorian Concept (20.02) en Mothers (20.02) aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je op de website van de zaal.