Het optreden dat Girl Band afgelopen week in Het Bos gaf, kon je zien als een oefening in intensiteit. Terwijl er op het podium nooit noemenswaardige zaken gebeurden, wisten ze de zaal desondanks een uur lang aan zich te binden. Hoekige uithalen en plots afgebroken nummers maakten het nochtans niet gemakkelijk voor wie zich wou laten meeslepen. Grootste troef was de enigmatische frontman Dara Kiely, die zijn stembanden ononderbroken aan gort schreeuwde. Ondertussen bleef de band stelselmatig beredeneerd uithalen, duidelijk geïnspireerd door The Birthday Party en Wire.
De nummers van Girl Band bouwen vaak op naar het grote niks en proberen zo vaak mogelijk de daaropvolgende anticlimax om te buigen naar een songstructuur op zich. Dat werkte bij momenten erg goed, met de muilperen in ‘Pears for lunch’ als eerste hoogtepunt. In de kortere tussenvoegsels zoals ‘The cha cha cha’ verloren ze echter het verrassingseffect. Maar we zijn aan het mierenneuken: bovenal brachten de Ieren een ziedende show die naar het einde toe ontspoorde in beenharde industrial, met beukende afsluiter ‘Paul’ als laatste kopstoot.
In Het Bos kan je binnenkort Dans Dans (3.12) en Roméo Elvis (17.12) aan het werk zien. Alle info vind je op de site van de zaal.