Glimps – Showcasefestival in Gent op 16 & 17.12 – enkele hoogtepunten

door Wouter Jaques
School Is Cool
School Is Cool
Ginga
Ginga
123
The Experimental Tropic Blues Band
Nive Nielsen & The Deer Children
Fai Baba
Moss
Withered Hand
Cascadeur
The New Tigers
M185
Liesa Van der Aa

Foto’s door Andre Joosse

Indiestyle ging op 16 en 17 december een kijkje nemen op het nieuwe showcasefestival GLIMPS te Gent. Buiten enkele acts die ons niet helemaal konden overtuigen (Fenster, Pleasant Dreams en Lazyblood), zagen we ook een aantal artiesten aan het werk die ons wel erg wisten te boeien. Hieronder lezen jullie wie we goed vonden en waarom.

De gezellige zolder van de Fabriek werd maar matig bemand. Nochtans was het Brusselse Great Mountain Fire (16.12) – een uitgelaten Phoenix – één van de sterkhouders van de avond. Gezeten in de gezellige bioscoopzetels was het moeilijk bewegen. Toch deed de intensief geladen ritmesectie ieder lichaamsdeel meetrillen. De wirwar aan sounds en energieke ritmewisselingen maakten het luisteren niet gemakkelijk. Chapeau om dit zootje ongeregeld tot een gestroomlijnd geheel in precisie uit te werken. Wat meer Vlaamse radioaandacht zou dus niet misstaan. (Great Mountain Fire website)

Ulfur (16.12) vloog speciaal voor een half uurtje Glimps over vanuit Reykjavik. Jonsi’s geliefkoosde bassist is een echte geluidskunstenaar. Gewapend met een effectvolle gitaar en een laptop vol veldopnames deed hij de Fabriek verkleuren tot een sprookjesachtige wereld. Kwakende eenden, mystieke bergwinden, water als drumsectie,… alles kan bijdragen tot de soms intimistische, dan weer intensieve songs. Projecties optimaliseerden het kunstobject van de zo typisch IJslandse sfeerschepping, al zullen de wollen trui en het dierlijke kapsel daar ook toe bijgedragen hebben. Ulfur Facebook)

Een schraal bevolkte zaal Miry in het conservatorium droomde weg bij Lilies On Mars (17.12), twee old fashioned meisjes en een drummer uit Londen en Italië. Madammen met ballen getooid in muffe kostumering – alleen al het zicht deed de bommageuren door je heen dwalen, wat een contrast met de snedige gitaren, drammende drums en intense elektrobeats. Met een mengpaneel, megafoon, strijkstok en perfecte samenzang werden mysterieuze sprookjeswerelden gecreëerd. Ze sloegen en zalfden met zachte, lang uitgerokken zang tot energieke drumpartijen, de stukken vlogen er – letterlijk – vanaf. (Lilies on Mars website)

Café Video was helaas overvol gelopen voor de Oostenrijkers van M185, we deden het dan maar met hun landgenoten van Ginga (17.12). Zanger Alex Konrad was met zijn energieke présence inclusief slordige haardos een letterlijke imitatie van Marcus Mumford (Mumford & Sons). Amper een niveau lager geschakeld en krachtig genoeg om de band te dragen. De passionele stem kreeg helaas te weinig steun van de bandgenoten en de te hapklare muziek, die op plaat nochtans wel energiek klinkt. Zo dateren de vioolstrijken nog van het tweede jaar muziekschool en was de samenzang flets. Het potentieel is nochtans veelbelovend – benieuwd hoe dat de komende jaren zal rijpen. (Ginga website)

Sexappeal nihil, dat krijg je bij het nastreven van een monnikenlook. En toch kon het Berlijnse Touchy Mob (17.12) ons moeiteloos imponeren. Touchy’s klankbord predikte expertmentaliteit terwijl zijn stem al hypnotiserend liefdesperikelen verkondigde: een ware ontdekkingstocht voor meerwaardezoekers. Fuifbeesten met moeite voor melancholie kregen eenvoudige bassen en aanstekelijke beats voorgeschoteld, kwestie van de commercialiteit toch zijn kans te geven. Minpunt was het gemis aan visuele effecten. Met Touchy Mob was ons hoogtepunt van dag twee gekend. Wel zonde dat de meeste aanwezigen meer geloofden in het leven aan de bar. (Touchy Mob website)

I Am Oak (17.12) won dit jaar de prestigieuze 3voor12-award met hun album ‘Oasem’. De slaapkamermuziek die doet denken aan Kings Of Convenience overspoelde het Trefpunt met gezelligheid. De plezante doch ingetogen bende uit Nederland was goed op elkaar ingespeeld. Frontzanger Thijs Kuijken in oubollige IJslandtrui nam ons mee naar kabbelende riviertjes en weergaloze rotsen. De overtuigende verschijning smaakt naar meer. Wat jammer dat onze radiostations vaak enkel plaats maken voor steeds dezelfde gevestigde – of zeg maar uitgemolken – artiesten.

Ondanks het barre weer was de eerste editie uiterst interessant en geslaagd. Gent, UNESCO muziekstad, heeft er een nieuwe attractie bij.

GLIMPS website