HOMESHAKE houdt z’n handen aan de snoozeknop in de Botanique

door Mattias Goossens

Wie het weekend in wou knallen, was in de Orangerie van de Botanique aan het verkeerde adres. Niet dat de aanwezigen iets anders van hadden verwacht van HOMESHAKE’s slaapkamerbeats, al maakte de statische podiumpresence en de sputterende setlist het ook niet gemakkelijker.

Eerst was er nog Tim Koh, die vooral bekendheid verwierf als bassist van Ariel Pink. Hij had de truien van je oma aan (blijkbaar handig om een microfoon in vast te steken) en de onverschilligheid van een bandwerker die net z’n ontslag heeft gekregen. Iedereen mocht de eerste helft van z’n set gewoon blijven zitten op de grond, terwijl hij strak voorgeprogrammeerde nummers en nietszeggend gepingel met elkaar verbond. Over z’n stem drapeerde hij dezelfde effecten als z’n bandmaat Pink, en ook de goed bevriende John Maus schemerde door in de chaos. Naarmate de show vorderde en Koh steeds meer verstrengeld raakte in z’n truien, kabels en wereldbeeld nam de vertwijfeling in de zaal merkbaar toe. Een ervaring, dat zeker.

Als de concentratie aan matige gezichtsbeharing, salopetten en dotjes exponentieel toeneemt in het publiek, is de kans groot dat er iemand uit de entourage van Mac Demarco op het podium verschijnt. Vrijdagavond was dat Peter Sagar, in het verleden gitarist bij Demarco en nu achter de knoppen bij zijn eigen project HOMESHAKE. Met een extra toetsenist en ritmesectie grasduinde hij doorheen z’n vier albums, waarbij de nummers uit het vorige maand verschenen ‘Helium’ wel erg vluchtig bleken. Goed voor in de slaapkamer, maar te achteloos om impact te hebben in een zaal als de Orangerie. Het waren al te vaak de baslijnen die de nummers moesten redden.

Gezapig en zonder al te veel interactie speelde de band zich een weg door het oeuvre, met één-tweetje ‘Call me up’ en ‘Khmlwugh’ als uitschieter. Een trage hiphopbeat en Sagars stem in volle chipmunk-modus. Het zwoele ‘Nothing could be better’ was dan weer alsof Connan Mockasin zich aan de muziek van Marvin Gaye en Al Green had gebogen. Slaapkamermuziek, we zeiden het al.

Na een uur werd de snoozeknop een laatste keer ingedrukt. Sagar kwam even op het podium liggen, waarna hij ons naar huis stuurde met het mantra “Close your eyes and fall asleep”. Gevaarlijk voor wie met de auto naar huis moest of niet in het eindstation van de trein/tram/bus wou wakker worden, maar verder wel een uitstekend devies bij deze show.

In de Botanique kan je binnenkort Sasami (04.03), Kedr Livanskiy (09.03) en Empress Of (24.03) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.