Ibeyi grijpt iedereen bij z’n blinde darm in Het Depot

door Michelle Geerardyn

Wie gisteren koos voor een avondje Leuven in plaats van een sociaal aanvaardbare kerstboom opzetten, had daar ongetwijfeld geen spijt van. Het uitverkochte Depot was voor Instagram-koningin Angèle al aardig gevuld. ‘De zus van’ stond onlangs nog in een uitverkochte Rotonde van de Botanique en we waren oprecht benieuwd naar de oorzaak van deze hype. Het duurde welgeteld drie noten voor we beseften dat haar stemgeluid nog innemender is dan twee knuffelende otters. Hype goedgekeurd.


De klassiek geschoolde pianiste gooide er een aanzienlijke hoeveelheid elektronisch geweld tegenaan om de boel op te schudden. De weloverwogen en geconcentreerd gebrachte nummers werden onthaald als zoete broodjes. Toch was het pas toen de Brusselse van achter haar keyboard kwam, dat het publiek die uit haar hand at. Auditief was het geheel even bevredigend als een esthetisch perfect uitgewerkte Instagram feed. Exotische elektronische reisjes werden afgewisseld met knusse akoestische zondagochtend taferelen. Het gemak waarmee (haar enige! single) ‘La loi de Murphy’ over Het Depot rolde, toonde aan dat de onwennigheid die anders soms in de set sloop enkel een bewijs was van een enorme groeimarge. Op naar een volgende single.

Foto’s door Lotte Torsin

De studioliedjes van tweeling Ibeyi klinken doorgaans niet gevaarlijker dan een golden retriever. De twee exotische wolvinnen zorgden daarom voor een behoorlijk verrassende energieschok tijdens de eerste drie nummers. Jagend op reactie van het publiek beslopen ze het podium en haalden iedere keer groots uit om meer mensen mee te nemen in hun elektrische toestand. De laatste vleugjes van de afgemeten en cleane songs van Angèle verdampten snel en maakten plaats voor een hongerige bezetenheid. Het duurde tot ‘Numb’ eer het stof de tijd kreeg om even te gaan liggen.

Lang duurde dat niet want erna kregen we een staaltje ontstaansgeschiedenis van deze power vrouwen. De grootmoeder van Lisa en Naomi speelde daarin een belangrijke rol. Toen Lisa haar als tienjarige zei dat ze de eerste vrouwelijke president van Frankrijk wilde worden, kreeg ze niet het antwoord dat het onmogelijk was. Ze kreeg niet te horen dat het geen optie was voor vrouwen. Wel dat ze op haar stem kon rekenen. Sindsdien is er geen enkele man die zomaar wegkomt met kortzichtige uitlatingen. Als er eentje het dan toch waagt om te hard tegen de schenen van de Diaz’en te schoppen, hebben ze het geweten. “If there’s a president that says it’s ok to grab them by the pussy, we say ‘No man is big enough for my arms’” werd gevolgd door een furieuze versie van het nummer. Hoewel ze claimden om tegen dit soort uitspraken te zijn, maakten ze zich wel zelf schuldig aan een ander soort vergrijp. De muziek van de zussen greep niet naar de keel maar gisteren werd wel de functie van de blinde darm ontdekt. Samen hield de tweeling namelijk persoonlijk de blinde darm van iedere aanwezige meer dan een uur in een onwrikbare houtgreep.

Naast een stevige portie feminisme was er ook plaats voor een lief liefdesliedje. Toch was verliefd worden op deze twee na de voorafgaande repliek enkel weggelegd voor de dappersten. Gevolgd door een slaapliedje voor een nichtje, leken de scherpste randjes dan toch verdwenen. Maar toen moest de peptalk voor ‘Deathless’ en ‘Exhibit Diaz’ nog komen.

Door een trein die moest gehaald worden konden we niet tot het einde blijven. De perfecte balans tussen de kraakheldere stem van Lisa en de hese van Naomi, de explosieve percussie, de boodschap en de energie waarmee het gebracht werd, zorgden er echter voor dat we volgend jaar in de AB zeker terug willen gaan en op de eerste rij zullen staan. Afsluiten doen we met deze quote uit ‘No man is big enough for my arms’: “The measure of any society is how it treats it’s women and girls“.