Joep Beving liet ons meelopen aan de hand van de meester in de Ancienne Belgique

door Bert Scheemaker

Het moet gezegd: knappe programmatie van de Ancienne Belgique. Als een soort van officieuze try-out voor het festivalseizoen, mochten Joep Beving en Guy Van Nueten de vingeroefeningen bovenhalen in Brussel. Om de avond toch nog wat extra kleur te geven, kreeg het Nederlandse Spotifyfenomeen Joep Beving het gezelschap van het Brusselse Echo Collective. De groep, die vorig nog een herwerking van Radiohead hun Amnesiac uitbracht kreeg ook nog eens versterking van Maarten Vos. Kortom, een avond met sterren in hun genre.

Guy Van Nueten mag dan misschien bij de oudere generatie Indiestylelezers vooral bekend van zijn live-album met Tom Barman, nu surft hij moeiteloos mee op de wave van de neoklassiek. Zijn pianostukken mogen dan wel relatief kort zijn, ze ontbreken allerminst gevoel. Dat zette hij met zijn recentste album ‘Contact’ nog eens extra in de verf. Als een echte Belg lichtte Van Nueten zijn nummers telkens toe in het Frans en Nederlands, maar de echte kracht lag niet in zijn woorden, dan wel in de dwingende emoties die spraken uit zijn muziek. Een nummer over de teloorgang van de samenleving door technologie? Je hoort het er zowaar in. Eentje over een troebele, eenzame man? De tristesse droop van de bühne. Als orgelpunt speelde hij ‘Contact’, de versmelting van de vier ‘Contact acts’ van op zijn album. Een gefluisterd uitroepteken op een knappe set.

Daarna was het de beurt aan Joep Beving zelf. De voormalige reclamebobo vond zichzelf aan de andere kant van de burn-out terug als een van de beste beluisterde pianisten op Spotify. De wonderen van het algoritme. Na het online succes volgt nu de bevestiging van de hype: een uitverkochte AB. Moederziel alleen kwam de Nederlander het podium opgewandeld om in de hoek van het podium plaats te nemen achter zijn indrukwekkende piano. Na een kleine inleiding werden we getrakteerd op een vijftal solostukjes, waarin Beving vrij moeiteloos bewees waarom hij zo met lof overladen wordt. De laatste tijd lijken de goeie pianisten dan wel met hopen uit de grond te schieten, de echte grote zullen zich altijd weten te onderscheiden. Zo ook Beving, die met zijn typische atypisch pianospel soms experimenteler gaat dan de eerste oppervlakkige luisterbeurt doet vermoeden.

Na die inleiding was het echter gedaan met de eenzame pianist. Het was bijna met een soort schaamte dat Beving bij aanvang toegaf dat mensen die tickets gekocht hadden voor een soloconcert zich bedrogen konden. Beving liet zich voor de gelegenheid vergezellen door het Brusselse Echo Collective en Maarten Vos. Die combinatie was even ambitieus als riskant. Hoewel er al enige tijd gedroomd werd van een avond waarop ze de krachten bundelen, was dit de eerste keer dat het plan effectief uitgevoerd werd. “We zouden elkaar aan de andere kant van het experiment zien”, gaf Beving nog mee en met een laatste vraag om niet applaudisseren werden we in een ander universum geloodst.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

#joepbeving #piano #pianist #modernmusic #contemporarymusic #classicalmusic #neoclassical #concert #gig #abconcerts #anciennebelgique #toutpartout

Een bericht gedeeld door Bas Barbier (@basbarbier) op

Een trip die misschien wel onze stoutste verwachtingen wist te overtreffen. We hebben misschien wel al ‘pakkendere’ optredens gezien die vanuit de piano vertrokken, maar zelden eentje die zo de grenzen wist op te zoeken als dat Echo Collective en Maarten Vos Beving toelieten als hij deed. Van Nils Frahm weet je dat hij tovert op het podium, je hoort het dan ook in zijn muziek. Beving liet zijn muziek om een transformatie te ondergaan op het podium, waardoor het enkel kracht won. Het samenspel van het miniorkest, Vos en Beving hield de gehele AB moeiteloos in zijn greep. Ook de lichtman was bij de pinken liet de zaal regelmatig bij les blijven door knap een sfeertje te creëren die perfect bij de muziek paste.

Je merkte vrij snel dat dit geen gewone avond was. Alles was tot in de puntjes voorbereid, getest en goed genoeg bevonden om los te laten op de wijde wereld. Beving transformeerde zijn prijsbeestjes van op de platen tot een bijna onherkenbaar anderhalf uur durende uitgekiemde muziekcompositie, waarin zowel nieuw als oud werk moeiteloos hun plaats vonden. Het balanceren tussen de klassieke neoklassiek en het experiment bleek een kunst die de artiesten moeiteloos beheersten. Meer nog, Vos toverde van tijd tot tijd vanuit zijn zelfverklaarde laboratorium en Echo Collective ging soms zodanig hard dat onze sokken bijna uit onze schoenen geblazen werden.

De bebaarde reus (Beving is een vrij imposante persoon met een weelderige baard) bleef te midden van al het geweld onbewogen. Als een volleerde meester dirigeerde hij van achter zijn piano de avond zoals hij dat wilde. De enige manier om dit optreden eer aan te doen is om met een eindeloze stroom eufemismen te strooien, want wat we voorgeschoteld kregen, hebben we nog nergens anders gezien. De oerkracht die er bij momenten uit sprak… Beving slaagde er in om te bezweren in die unieke setting in de AB. Hij liet zowaar de tijd stilstaan met zijn muziek en ondertussen die tijd ook voorbij vliegen. Een truc die enkel de besten beheersen.

In de Ancienne Belgique kan je binnenkort Af Ursin & Matthie Serruys (15/6), Echo Collective (25/9) en Nils Frahm (10/10) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.