Dat film om meer draait dan enkel de beelden, dat hebben ze bij het Gentse Filmfestival goed begrepen. De perfecte symbiose van geluid en beeld kan een film of een optreden naar ongekende hoogtes stuwen en dus gaf het festival aan de Brusselse tovenaar Le Motel de Balzaal om er zijn ding te doen. Samen met Antoine De Schuyter bracht hij zijn nieuwe audiovisuele show naar Gent. En wij stonden op de eerste rij om te kijken wat dat zou geven.
Want Le Motel verandert alles wat hij aanraakt in puur goud. De Midas touch, zo je wil. Enkele jaren geleden kwam hij voorzichtjes piepen met de boys van Yellowstraps, ondertussen is wel duidelijk geworden wie het grootste talent van die samenwerking was. De Brusselse rapscene was zijn volgende prooi en algauw maakte hij naam en faam als de kerel die samen met Roméo Elvis de Franstalige wereld ging veroveren. Zijn naam prijkte prominent en trots naast die van Elvis op zijn eerste albums, in die mate dat Elvis zelfs de nood voelde om een album te maken met amper inbreng van Le Motel. Geen probleem, ondertussen wist hij de bijna vergeten Veence Hanao weer in de picture te slepen en Clap Clap, de Italiaanse producer, stond al voor zijn deur. In de marge bracht hij in 2015 zijn debuutalbum ‘OKA’ uit, dat zowaar onder de radar bleef en nooit echt de lof kreeg die het verdiende.
Die tijden zijn nu wel definitief gepasseerd. Le Motel is hot, hotter, hotst. Is het al te vroeg om hem te proclameren tot de meer getalenteerde Lefto van zijn generatie? Aan zijn set in de Vooruit te zien allerminst. Le Motel speelde met klanken, invloeden en stijlen dat het een lieve lust was. Zijn set werd bijna naadloos aan elkaar gelast met de grootste precisie, waardoor we echt van soul en jazz naar wereldmuziek gingen om daarna door te reizen naar rap en hiphop die de topproducers als The Alchemist in herinnering brachten.
Antoine De Schuyter was dan weer verantwoordelijk voor het visuele luik van de avond. Enkele ongelukkige momentjes waarop de verbinding tussen de laptop en het scherm wegviel nagelaten, hadden beide heren een knappe show uitgedacht. Van strakke, abstracte witte lijntjes die tegen een zwarte achtergrond door het beeld zoefden tot Afrikaanse olifanten en hun leefomgeving die in een beeldenblender gegooid werden, het kon allemaal. En vooral, het werkte! Al hadden we die vijf seconden roze spots die het publiek in een hoerenkot deed wanen wel achterwege gelaten. Het project werkte het best in een aardonkere zaal, met enkel het licht van de projecties en de TL lampen achter beide heren. Witte bloemen leken zich te ontplooien en weer te sluiten achter hen en op bepaalde momenten deed het schouwspel ons denken aan Max Cooper, technogod en bedenker van uitstekende, beklijvende audiovisuele shows. Aan dat niveau raakten Le Motel en De Schruyter niet, al waren ze er niet zo heel ver van af.
Het zwaartepunt (en hoogtepunt) van de set bevond zich in de staart. In het laatste kwartier werden we getrakteerd op een vies en hard feestje, waarin de Chicago footwork verbeten vocht van de TNGHT’s van de wereld. Alsof Hudson Mohawke en DJ Rashad een liefdesbaby gebaard hadden en Le Motel instond voor de opvoeding. De zaal ging los zoals ze de hele avond nog niet gedaan hadden en de simpele doch doeltreffende visuals zorgden voor de kers op de taart. Razendsnel werd er gewisseld tussen orange, roze, rode en gele schermen, wat de epilepsie lijders onder ons geen deugd moet gedaan hebben. De rest smulde er met volle teugen van en Le Motel haalde op het einde nog eens alles uit de kast om zich definitief tussen de groten te scharen. Tenslotte kunnen we er écht niet meer om heen: hij is waarschijnlijk de beste producers die ons landje te bieden heeft én is daarnaast nog eens een kick ass DJ.
De Vooruit programmeert de komende tijd onder meer Ghost alien edition met o.a. Raveyards en Nah (12.10), Jozef Van Wissem (15.10) en Earth (05.12). Meer info en tickets vind je hier.