Meg Duffy steelt de show naast Kevin Morby in de Botanique

door Mattias Goossens

Kevin Morby moet ondertussen een eigen kleedkamer hebben in de Botanique. Hij speelde er gisteren voor het derde jaar op rij, nadat hij er al eens met Woods speelde tijdens Les Nuits 2013. De immer charmante Texaan liet zijn cowboyhoed vrijdagavond grotendeels onaangeroerd, en het was vooral gitariste Meg Duffy die alle ruimte kreeg om te schitteren.

Favoriete (Amerikaanse) Kevin ????????????#kevinmorby #bota #brussel

Een bericht gedeeld door Iris Wyckmans (@iris_wyckmans) op

Morby kwam in Brussel ‘City music‘ voorstellen. Daarop kon de troubadour ons minder boeien dan op pakweg voorganger ‘Singing saw’ en ‘Still life‘. Toch staat er heel wat moois op, en daar werd gisteren selectief uit geplukt. Net als op Cactusfestival deze zomer openden het titelnummer en ‘Crybaby’ van de jongste plaat de show. Aanvankelijk nog gezapig, maar al snel ontaarden de nummers in furieuze finales waarin gitariste Meg Duffy zich liet gelden. Ramones-ode ‘1234’ ging gretig verder op dat elan, en even waanden we ons in de legendarische CBGB-club.

Naast ouderwets rocken toonde de band dat ze ook beheerst nummers konden opbouwen tot een spetterende finale. Het beste voorbeeld daarvan was ‘Harlem river’ dat werd ingeleid met een ritselende schelpenkrans en een dikke vijf minuten lang opbouwde naar een afgemeten climax. Voor de ballad ‘Destroyer’ kroop hij zelf achter de keyboards en zette Duffy opnieuw een meeslepende solo neer. Langdradig werd het nooit, en met een versnelde versie van ‘I have been to the mountain’ werd voor een welkom energie-opstootje gezorgd.

Hoewel Morby al jaren in New York woont, blijven zijn wortels in Texas liggen. Net als Parquet Courts-frontman Andrew Savage heeft hij dus ook een bovengemiddelde voorliefde voor country en blues. Morby vertaalde die liefde in traditionelere nummers als ‘Parade’ en ‘Downtown light’s, en haalde met ‘Colorado girl’ van Townes Van Zandt ook een klassieker boven waarvoor hij voor het eerst z’n hoed opzette. “Pray for Paris / They cannot scare us / Or stop the music” zong hij Dylan-esque alleen met z’n akoestische gitaar in setafsluiter ‘Beautiful strangers’, met aanmoedigend gejuich tot gevolg. Alsof we een protestconcert in de late jaren zestig bijwoonden.

Voor de bisronde werd het tempo nog meer teruggeschroefd in ‘Dry your eyes’ en ‘Cut me down’, wat voor heel wat aanwezigen blijkbaar een excuus was om vroegtijdig te vertrekken. Jammer, want zo misten ze een euforisch ‘Dorothy’. Boeketje bloemen in het publiek en weg was hij. En nu allemaal samen dat soloproject van Meg Duffy checken.

De Botanique programmeert binnenkort onder andere !!! (4.11), Princess Nokia (6.11) en Liars (10.11). Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.