Begin dit jaar stond Mitski in de AB voor een select clubje gelukkigen in Huis 23, waar ze voor de release van het carrière-makende album ‘Puberty 2’ een akoestische set speelde vol ouder materiaal en een paar nieuwe liedjes. Het was voor zover we ons herinneren een van de beste shows van het jaar. Met haar stem wist de Amerikaanse singer-songwriter elke vezel in je lichaam te beroeren en veel meer dan die gitaar was er dan ook niet nodig om de rauwe emoties van haar indrukwekkende back catalogue tot hun recht te laten komen.
Voor we vertellen waarom haar tweede show in de Ancienne Belgique dan iets minder indruk maakte, moeten we het nog hebben over dat opmerkelijke voorprogramma: Trust Fund. Dat bleek een band die qua achtergrond duidelijk uit dezelfde scene komt als Mitski; de arty DIY-underground waar iedereen leuke, schattige liedjes maakt die tamelijk gelijkaardig maar ook tamelijk goed klinken. Denk aan bands als Eskimeaux en Told Slant, en je weet wat ik bedoel. Trust Fund was duidelijk van plan om te laten zien hoe koddig muziek kan zijn, met niet alleen leuke drummerdansjes en onzekere bindtekstjes, maar ook vocals die af en toe wat kinderlijk aanvoelden. Ze kwamen er zeker wel mee weg, omdat de nummers zo charmant lelijk overkwamen en de staande drummer de set voorzag van een portie jeugdige energie.
Die speelsheid is echter nooit een kenmerk geweest van Mitski‘s muziek, en dus maakte ernst zich gisteren meester over het podium van een schandelijk lege AB Club. Voor haar Europese tour gaat de 25-jarige artieste de hort op met een gitarist en een drummer, die allerlei geluiden toevoegen en accentueren aan de sound zodat die ineens heel erg anders klinkt dan op plaat. Dat hoeft niet per se een slechte zaak te zijn – meestal is het zelfs een goede – maar hier pakte die nieuwe instrumentatie toch eerder vreemd uit: de show werd er schijnbaar slomer door, de vocals verdwenen te vaak naar het achterplan en de geinige ingevingen van de bandleden voelden wat onwennig aan, zeker bij de minder experimentele en meer rechtuit emotionele nummers van ‘Bury me at makeout creek’. Nochtans een album dat gemaakt werd om te spelen in kelders met slecht geluid.
Het was daardoor telkens wachten tot Mitski zelf de touwtjes in handen nam om met een opluchtende schreeuw het concert weer naar haar hand te zetten. Dat gebeurde maar een drietal keer, bijvoorbeeld in ‘Drunk walk home’ dat met een epische outro zich tot hoogtepunt van het concert kroonde. Verder was het einde van de korte set nog genieten geblazen, omdat de singer-songwriter daar haar drummer en gitarist de coulissen in stuurde voor twee mooie, intieme liedjes, waarvan vooral de perfecte slotsong ‘Last words of a shooting star’ kippenvel veroorzaakte. Overall strandde Mitski daarmee op een show die eerder onder de verwachtingen bleef, al moet daarbij de kanttekening gemaakt worden dat ondergetekende het voorrecht had de Amerikaanse eerder dit jaar die briljante solo-set te zien spelen.
In de AB kan je binnenkort nog onder meer Lapsley (1.10), All Tvvins (1.10) en JMSN (2.10) aan het werk zien. Check de website van de concertzaal voor meer info en tickets.