Twee mannen met gitaren had PIAS voor ons in de aanbieding in de ingebouwde concerthal. Goedgemutste Tunesiër Jawhar en de Amerikaanse indiefolk-veteraan Okkervil River kwamen er in intieme kring hun in april te verschijnen albums voorstellen. Een stijloefening in emotiebeheersing én een bewijs dat je ook zonder clichés grenzen kunt doen vervagen.
Of iedereen Frans verstond, vroeg de naar ons land uitgeweken Tunesiër Jawhar. Taal maakte nochtans enkel een verschil in de bindteksten (hij wisselde naar het einde toe alsnog- onbewust – naar Engels), want zijn nummers bracht hij in zijn moedertaal. We konden ons dus niet vastklampen aan tekstuele houvast en moesten afgaan op z’n blik, die voortdurend tussen dankbaar en kwetsbaar wisselde. Zijn vingers raspten folk en blues uit de snaren, terwijl zijn warme bariton verhaalde over liefdes en revoluties. Die bleken bij moment dichter bij elkaar te liggen dan je in een nuchtere bui zou denken. “Revoluties gaan niet altijd zoals je zou willen. Maar ik maak dingen, dans, doe verder.” Hoewel het even geleden was dat hij zonder andere muzikanten op een podium stond, hield hij zonder veel moeite de aandacht drie kwartier vast. Niet verwonderlijk dus dat hij eind april het voorprogramma van Charlotte Gainsbourg mag verzorgen in de Botanique. ‘Winrah marah’ verschijnt vijf dagen eerder.
Okkervil River-frontman Will Sheff was z’n vorige show in Brussel nog niet vergeten. Die druilerige 8 november was hij nog verbaasd dat het zo ver had kunnen komen in de verkiezingscampagne in zijn thuisland, de volgende dag werd die verbazing al snel kwaadheid en ontgoocheling. Toch is de nieuwe plaat ‘In the rainbow rain’ (uit op 27 april) geen politieke plaat geworden, al kon je volgens hem in ‘Shelter song’ (over een hondenasiel) gerust een metafoor terugvinden. Hij bracht het met falsetstem vanachter de piano, wat de vele “all by myself’s” een extra tragisch kantje gaf.
Gelukkig was de sfeer gisteren minder bedrukt dan die vorige passage. “Vrolijk” zullen we nog steeds niet snel associëren met de weemoedige muziek van Okkervil River, al toonde Sheff zich donderdagavond opvallend goedlachs. In de lang ingelaste stiltes van opener ‘Okkervil River R.I.P.’ was het nog subtiel sardonisch grijnzen met z’n eigen zelfbewuste doodsbrief, in ‘Singer sonwriter’ ging het er al uitgelatener aan toe. Hij raakte zelfs even de tekst kwijt – dat krijg je wanneer je tegen beter weten in niet repeteert. Wel vlot: onze favoriet van de nieuwe plaat ‘Famous tracheotomies’, waarin Sheff een autobiografisch en historisch correct relaas geeft over de ontstaansgeschiedenis van het litteken onder z’n adamsappel. Die luchtpijpsnede zorgt voor een verwantschap met onder andere Motown-ster Mary Wells en Ray Davies – die flard ‘Waterloo sunset’ van The Kinks op het einde is dus allesbehalve toeval.
Door de uitgeklede versies waarin de nummers gebracht werden, was deze show allesbehalve een waarheidsgetrouw voorsmaakje van de nieuwe plaat. Daarop wisselt Okkervil River de sobere instrumentatie van voorganger ‘Away’ uit 2016 immers opnieuw in voor een voller en rijker geluid. En dus moest hij zich gisteren met een gehuurde harmonica behelpen om de aanstekelijke backing vocals in single ‘Don’t move back to L.A.’ op te vangen. ‘Human being song’ klonk in de gestripte versie achter de piano helaas net iets te prekerig.
Het beste werd echter bewaard voor het einde. Sheff ging voor een zeldzame keer aan het coveren en nam ‘Fils de…’ van Jacques Brel onder handen, af en toe glurend naar de in fragmentstijl samengevatte songtekst aan z’n voeten. Het gaf aan dat het om een vrij impulsieve beslissing ging, wat het des te sterker maakte. Echt indrukwekkend werd het tijdens ‘A stone’ en ‘For real’, twee hoogtepunten van doorbraakalbum ‘Black sheep boy’ uit 2005. Respectievelijk op gitaar en piano werden de nummers van alle ballast (blazers, drums, keys) ontdaan en bleven ze alsnog stug overeind. De verbeten blik tijdens de slotakkoorden van ‘For real’ sprak boekdelen. Tot snel, en de rest van de band hoeft er zelfs niet bij te zijn.
In Chez PIAS kan je binnenkort een gratis akoestische set van Natalie Prass (20.04) en rammelende garagepunk van Mujeres, Okay Monday en Whatever! (26.04) zien.