Perfume Genius bracht vorige maand met ‘No shape’ zijn vierde en – alweer – onder lof bedolven album uit. Hoog tijd dus om nog eens af te zakken naar België. Je zou denken dat hij inmiddels met gemak de gewone AB moet kunnen vullen, toch werd hij voor de veel kleinere AB Club geboekt. Voor gelukkige tickethouders als wij geen probleem: zo konden we van nog dichter, en dus nog intenser, beleven hoe Perfume Genius gisteren het allerbeste van zichzelf gaf.
Spijtig genoeg kregen we geen Serpentwithfeet te horen gisteren, die het voorprogramma van Perfume Genius verzorgde tijdens zijn tour door de VS. Wel het Gentse delvaux. was aanwezig en zij mochten de avond op gang trappen. Het viertal, soms aangevuld met drummer, bracht een vijftal nummers die het midden hielden tussen dromerige postpunk en psychedelische gitaarrock. Hun liedjes leken een beetje alle kanten uit te wringen en de opbouw was vaak iets te simplistisch om van sterke gehelen te kunnen spreken. Ook waren de gitaren te vaak drammerig en liet de groep in het algemeen een weinig memorabele indruk na. We hoorden enkele sterke momenten waarop het samenspel goed tot zijn recht kwam, maar dat was het dan ongeveer zo wel. Vooral in vergelijking met de rest van de avond, vielen ze uit de toon.
Gelukkig was even later Mike Hadreas daar. Hij beklom het podium op de tonen van de albumopener van zijn meest recente plaat. Met ‘Otherside’ was de sfeer voor de rest van de avond dan ook perfect gezet: Perfume Genius vond vrijwel meteen de perfecte balans tussen ingetogen en uitbundige momenten en greep op beide wijzen onverbiddelijk naar de keel. De muzikale explosies die zo talrijk aanwezig zijn op ‘No shape’ kregen dan ook een prominente rol gedurende de hele set. In het eerste deel gingen ‘Wreath’ en ‘Just like love’ hand in hand met ouder werk vanop ‘Too bright’ als ‘Fool’ en ‘Longpig’. Elk nummer werd naar een ander en hoger live-niveau gestuwd.
Met ‘Normal song’, ‘Dark parts’ en ‘All waters’ volgde een rustiger ‘Put your back n 2 it’-intermezzo. Langs zijn neus weg grapte de muzikant hoe opvallend het was dat hij vijf jaar geleden énkel muziek maakte die zo rustig was. Die afwisseling, die ons de hele avond werd voorgeschoteld, toonde nog maar eens aan hoe buitengewoon de evolutie is die hij heeft doorgemaakt en hoe veelzijdig hij is als muzikant.
Gedurende het hele concert gaf Perfume Genius zowel vocaal als op vlak van performance het beste van zichzelf. Zijn stem stuurde hij op erg imposante manier alle mogelijke richtingen uit naar hoogtes en laagten en met een kracht die de gemiddelde zanger(es) hem enkel kan benijden. Tegelijkertijd begaf hij zich elegant en zorgeloos, in een jurk die helaas niet altijd op zijn plaats bleef steken, over het podium. De voldane grijns die hij zo nu en dan tevoorschijn toverde, verraadde dat de artiest heel goed wist wat hij deed. Met ‘Grid’ en ‘My body’ werd een dodelijke live-combinatie tevoorschijn getoverd. De enorme muur van geluid die werd opgeworpen en Hadreas’ geschreeuw dat er bovenuit torende, deed het hele publiek naar adem happen en sloeg ons net niet K.O.
Enkele nummers later werd met ‘Slip away’ de reguliere set afgerond. Even later, echter, beklom Hadreas het podium opnieuw, deze keer solo. Hij zette ‘Alan’ in waarna desbetreffende Alan, zijn vriend en ook bandlid, hem vergezelde op de piano om samen ‘Learning’ te spelen. Zo werd de encore een aaneenrijging van publieksfavorietjes (ook ‘Mr. Peterson’ en ‘Hood’) die – alsof er een gebrek aan was – nog enkele hoogtepunten aan de set toevoegden.
Onvermijdelijke afsluiter van de avond was natuurlijk ‘Queen’, waarvoor de rest van de band de zanger opnieuw vervoegde. Met dit nummer, waarschijnlijk zijn grootste hit, werd het publiek voor een laatste keer in vervoering gebracht. De hele avond voelde aan als één grote triomftocht van Perfume Genius, die even persoonlijk als muzikaal was. “Don’t you know your queen?” Ook gisteren weerklonk het weer als een even emotionele als krachtige strijdkreet. Wij bleven met een diepe buiging achter.