Killer Mike en El-P deden enkele jaren geleden lekker elk hun ding, in de rand van de mainstream. De eerste maakte zijn debuut bij Outkast en El-P verzorgde onder meer de productie op cultklassieker ‘The cold vein’ van Cannibal Ox. Het grote succes kwam pas toen ze hun krachten bundelden als Run The Jewels. Het duo verkocht in april de AB al eens uit, en nu stonden ze twee avonden geprogrammeerd in de muziektempel. Alsof zij nog niet overtuigend genoeg waren, namen ze Danny Brown mee als “voorprogramma”.
Foto’s door DOT.
Dat die laatste uit Detroit, geboorteplaats van techno, afkomstig is, viel meteen op in het begin van zijn set. Complexe elektronische beats uit ‘XXX’ werden op de zaal afgevuurd, maar die moest precies nog wat wakker worden. De aandacht werd meteen verscherpt toen Danny Brown zijn bontjas uitdeed, en aan de nummers van ‘Old’ begon. Terwijl de rapper over het podium koketteerde, kwam dankzij ‘Dope song’, ‘Smokin’ and drinkin’’ en vooral ‘Dip’ eindelijk beweging in het publiek. Jammer genoeg werd het prachtige ‘21 bucks’, de samenwerking met Purity Ring, onthoofd door geluidsproblemen. Gelukkig duurden die niet al te lang en konden we weer losgaan op ‘Ain’t it funny’. Vooral de razendsnelle verses, met die karakteristieke “chipmunk”-stem vielen op. Ook andere hoogtepunten vanop ‘Atrocity exhibition’ kwamen aan bod. ‘Really doe’ en ‘When it rain’ deden meer dan hun job, maar de atypische, aan Stones Throw schatplichtige beat van ‘Lost’ zorgde voor een aangenaam momentje bouncen. Met ‘Pneumonia’ en het door Rustie geproducte ‘Attak’ werd nog een laatste aanval ingezet. Dat Danny Brown de nummers heeft om een zaal op stelten ze zetten was dus meer dan duidelijk, waardoor het gevoel dat hij het optreden op automatische piloot afwerkte naar de achtergrond werd verdrongen.
Tijdens Danny Brown was er (onbegrijpelijk) nog redelijk wat plaats, maar na de pauze stond de AB afgeladen vol voor het hoofdgerecht van de avond. Op de tonen van ‘We are the champions’ betraden Killer Mike en El-P het podium, terwijl boven hen een opblaasbare pistol and fist hing. Het duo ging meteen voor een razend openingsoffensief. Achtereenvolgens brachten ze ‘Talk to me’, ‘Legend has it’ en ‘Call Ticketron’. Vooral bij dat laatste nummer viel op hoe toegewijd de fans zijn. In plaats dat de handen de beat volgden, gingen ze op en neer op de “Live from the Garden”-sample. Na ‘Blockbuster night part. 1’ adreseerden de rappers een eerste keer het publiek. De regels voor een RTJ-show waren simpel: ga uit je dak, zorg voor elkaar, en als je je handen niet kan thuishouden, komt Killer Mike op je bek slaan. Na dit intermezzo konden de eerste rijen hun moshpit hervatten op ‘Oh my darling’ en ‘36” chain’.
Tijdens het tikkeltje minder harde ‘Stay gold’ en ‘Don’t get captured’ kregen we de kans om de chemie tussen Mike en Jamie te observeren. De heren waren blind op elkaar ingespeeld. Ze maakten elkaars raps af, gaven een blinde high five en bewogen zich excellent over het podium. Tussendoor kregen we ook enkele, weliswaar gerepeteerde, grapjes. Via een masturbatiesketch werd overgegaan naar ‘Panther like a panther’. Ook de collab met DJ Shadow passeerde de revue, en dan was het tijd voor ‘Bumaye’, dat heerlijk werd opgefleurd door Danny Brown (dat kreetje ????). Iets verrassender was dat ook Beyonce- en FKA twigs-producer Boots het podium betrad voor ‘2100’. Het nummer bleek een welgekomen afwisseling qua energieniveau en samen met ‘Report to the shareholders’ (helaas zonder het heerlijke tweede deel ‘Kill your masters’) en ‘Thursday in the danger room’ konden we uitrusten en genieten van meer emotioneel werk van Run The Jewels. Net voor bisnummer ‘Angel duster’ de laatste resten energie absorbeerde, hadden ze ‘A christmas fucking miracle’ mee als vroeg cadeau.
Killer Mike en El-P toonden zich samen een goed geoliede machine, die perfect weet wat werkt tijdens een show. De enige kanttekening die ik daarbij maakte, was dat hierdoor heel weinig plaats was voor spontaniteit. De grapjes kwamen ingestudeerd over en ook aan verschillende gebaren tussen de twee, was duidelijk dat dit quasi non-stop tourende duo elkaar 100% aanvoelde. Toch brachten ze hun nummers enthousiast en oprecht, waardoor het gerepeteerde karakter van de show niet storend was.
De AB programmeert de komende weken nog optredens van onder meer Shabazz Palaces en Gaika (10/11), Mac Demarco (28/11) en de Brusselse hiphop van Niveau 4 (30/11).