Schallende loftrompetten na de doortocht van Kokoroko in De Roma

door Mattias Goossens

Toegegeven: er was maar één trompet te bespeuren bij Kokoroko, maar de manier waarop bandleidster Sheila Maurice-Grey en haar kompanen er lof mee oogsten in een uitverkochte Roma maakt de titel hierboven toch gepast.

Opener van dienst was Emy. De vorige keer dat we haar zagen stond ze alleen met een gitaar op het podium van de finale van Humo’s Rock Rally, waar ze derdes eindigde na The Calicos en Lagüna. Deze keer had ze een band meegenomen om haar ingetogen nummers opgetogen te brengen. Het klonk allemaal heel fijn, en daardoor ook wat vrijblijvend. ‘Crazy’ van Gnarls Barkley hebben we intussen al door genoeg gecoverd gehoord op plaatselijke braderijen en activiteiten van jeugdbewegingen, en het was daar dat opviel dat deze groep zich niet kon onderscheiden van de middelmaat. Wel charmant was de achteloze en zichtbaar dankbare podiumpresence van Emy Kabore, die voor haar bindteksten haar sappigste Gentse dialect bovenhaalde.

Jazzcompilatie ‘We out here’ afsluiten, opende voor Kokoroko heel wat deuren. Die verzamelaar van jong Brits jazztalent werd samengesteld door sleutelfiguur Shabaka Hutchings (The Comet Is Coming, Sons Of Kemet) en eindigde met ‘Abusey junction’. Dat nummer zorgde zo’n half uur ver in de set voor het meest enthousiaste applaus van de avond, en tien minuten lang leek het allemaal alsnog goed te komen met deze wereld.

Kokoroko is een getalenteerd collectief. Elk van de acht muzikanten kreeg meermaals een moment in de schijnwerpers, en zelfs de bassolo in het eerder vernoemde ‘Abusey junction’ werd met de mantel der liefde ontvangen. Drums en conga’s hielden in elk nummer de groove lang genoeg vast voor de andere bandleden om hun ding te doen. ‘Adwa’ trok het tempo op, met een dansfeest voor en op het podium tot gevolg. De collectieve glimlach die verscheen toen Yohan Kebede een flard van Eve’s ‘Let me blow ya mind’ uit z’n toetsen schudde, was ook goud waard.

Volgens de band was de uitverkochte Roma hun grootste show tot nog toe. Ze bleven bescheiden, en bedankten ook de grote afrobeat-voorbeelden Fela Kuti en William Onyeabor met een cover van  de Ghanese funker Pat Thomas’ ‘Gyae Su’. De blazers beleefden opnieuw de tijd van hun leven.

Met slechts één ep ruim een uur kunnen boeien én zo enthousiast onthaald worden is niet voor iedereen weggelegd. Kleine voorspelling: deze loftrompetten zijn nog niet uitgeschald.

In De Roma kan je binnenkort Novastar (19/04), Lee Fields & The Expressions (28/04) en The Bony King Of Nowhere (30/04) aan het werk zien. Een volledig overzicht van alle concerten vind je op de website van de zaal.