Header image

Shht doet de liefde van de muren druipen in de Vooruit

door Annelore Peeters

Wat als The Beatles en Kanye West een kind op de wereld zouden zetten en het minder gemanierd zou klinken dan ‘FourFiveSeconds’? Het zou ongetwijfeld een lawaaierig gedrocht zijn dat je om de vijf minuten moet sussen, die dat gesus dan ook nog eens als bandnaam zou gebruiken. Shht stelde gisteren debuutalbum ‘Love love love’ voor in de Vooruit en maakte er een bevreemdend spektakel van.

Foto’s door Mattias Goossens

Eerst was het podium voor El Yunque, een prettig gestoorde collectief uit Hasselt dat repetitie combineert met rauwe vocals en een stevige lading lawaai. De band ging voor niks minder dan de reinste absurditeit en die werd snel bereikt dankzij hun excentrieke frontman, die in de loop van hun vijfdelige set een transformatie onderging van normale jongeman tot opperhoofd der krankzinnigen. Daarbij liet hij het niet na om volledig uit de kleren te gaan en zijn gezicht en torso te beschilderen. Vrolijk dansend zong hij zinnen als “my name is lady echo, my head is full of thoughts that have already been thought” door een telefoonhoorn.

Dat het geheel iets bevreemdends had, hoeft niet te verbazen. De absurdistische vocalen en hypnotiserende, onnavolgbare noise veroorzaakten heel wat gefronste en opgetrokken wenkbrauwen bij het publiek. De penetrante synths en wereldse ritmes werkten echter aanstekelijk en dat rauwe randje sociale kritiek gaf het geheel iets adembenemends. El Yunque deed het bloed in onze aderen trillen en de cellen in onze hersenen gonzen. Leuke verrassing: Fenne Kuppens van Whispering Sons die haar opwachting maakte in ‘Siri, please’.

Shht begon de set met het woord “love”, dat als een mantra tien minuten lang door de boxen gonsde terwijl de twee boeddhistische figuren vanop de albumcover centraal op het podium zaten. De liefdeshypnose werd voortgezet met ‘Say my name’, waarbij zangeres Isolde van den Bulcke (Tristan) een indrukwekkende passage maakte. Het einde zongen ze allemaal in koor, de armen heen en weer zwaaiend. Op de achtergrond werd vuurwerk geprojecteerd. Het geheel had eerder iets weg van het einde van een toneelstuk dan van het begin van een noisepopset.

Toch was het vijftal niet afhankelijk van de visuele elementen die ze in hun show staken, want ook puur op muzikaal vlak hebben ze meer dan genoeg overtuigingskracht. Dat bewezen ze onder meer met het gloednieuwe ‘Morning coffee’, dat opgefleurd werd met sublieme gitaarintermezzo’s die meerolden op een drumgroove die doorheen de song heerlijk voortkabbelde. Het bijna kinderlijke deuntje dat titelsong ‘Love love love’ karakteriseert, deed het publiek dan weer euforisch in het rond springen en klappen.

Tijdens ‘Masterpiece’ werd het midden van de zaal volledig ontruimd, waarna het getransformeerd werd in een zee van bewegende lichamen. Eindigen deed de band met een ons tot nog toe onbekend nummer (iets met ‘Loving coffin’?), dat desalniettemin op het nodige geduw, getrek en gejuich kon rekenen. Shht zette een geweldige performance neer die we eigenlijk maar met drie woorden kunnen omschrijven: love love love.

‘Love love love’ verschijnt vrijdag 26 oktober. Shht speelt 27 november in het Leuvense Depot (info & tickets) en 29 november in de Antwerpse Trix (info & tickets).