Terwijl N.E.R.D. de grote menigte bespeelde, raakte de Castello niet eens halfvol voor het concert van SOPHIE. Nochtans was ze door zo goed als iedereen getipt als het meest verrassende concert van Pukkelpop. De weinige aanwezigen gaven zich in ieder geval volledig over aan haar grillen en dansten gewillig op het spervuur van atypische klanken. Optredens van SOPHIE zijn schaars en daarom des te interessanter, niemand wist eigenlijk goed wat te verwachten. Ingetogen zang zoals op ‘Oil of every pearl’s un-insides’? De pc-music van op ‘Product’? De Schotse producer had mogelijkheden te over om een interessante show te brengen. Plak er vooral geen label op of steek haar niet in een hokje want ze kruipt er gegarandeerd weer uit.
Ze stripte haar optreden tot de pure essentie. In de totaal verduisterde Castello vingen we geen glimp van haar gezicht op, laat staan dat er een woord uit haar mond kwam. Hoe ze eruitziet of wat ze te vertellen heeft, doet er ook eigenlijk helemaal niet toe. Ze weet met haar muziek immers al genoeg aandacht te trekken. SOPHIE bouwde haar set intelligent op: bij de start hing een enorme zwaarte in de lucht, diep duister en ronkend knalde ze de eerste flarden beats de zaal in. Elke keer dat tikkeltje meer, tot er een volwaardige sound op poten stond. Om de mensen nog meer in verwarring te brengen, waagde ze zich bij momenten zelfs aan trance en techno. Zo goed als de hele elektronische muziekgeschiedenis kwam aan bod, maar SOPHIE zou SOPHIE niet zijn als ze al deze klanken niet zou verwerken tot haar eigen, hedendaagse sound. Langzaam maar zeker daverden haar knisperende, hyperkinetische beats naar de voorgrond.
Haar arsenaal aan gekke geluidjes en catchy deuntjes werkte aanstekelijk. De schare fans sprongen, huppelden en stuiterden in het rond als bezetenen. Tijdens ‘Immaterial’, met de niet zo subtiele knipoog naar de hit van Madonna, leek de vloer wel een trampoline. Het was trouwens een van de weinige herkenbare punten in haar tegendraadse set. Ze brengt live zoveel ongereleased of nieuw materiaal dat er amper houvast is. Het is een kwestie van je bekrompen bril af te zetten en te turen door de futuristische dansmuziek. Je kan er dan ook vanop aan dat de volgende show van SOPHIE weer iets compleet nieuws zal zijn.
De euforie die het publiek voelde, bleef beperkt tot de eerste rijen. Achteraan de zaal keken toevallige passanten maar raar op naar het esoterische gebeuren, wat begrijpelijk is. De producer maakt muziek waar je jezelf moet insmijten en die vanop afstand soms nogal irritant kan overkomen. Het schrikt veel mensen af, het is moeilijk verteerbaar en is absoluut geen crowd pleaser. Dat is waarschijnlijk ook een beetje haar bedoeling. Avant garde in een notendop.
SOPHIE was een unieke muzikale ontdekking. Ze is een vooruitstrevende artiest die het lef heeft om aan haar eigen weg te timmeren, zonder achterom te kijken. Wat de rest van de industrie belangrijk vindt, daar geeft ze geen ene moer om. Door niet te kiezen voor haar hits, of gewoon nog maar een resem bekende nummers te brengen, druist ze ook nog eens radicaal in tegen het klassieke idee van een optreden: je brengt een nieuwe plaat en speelt die nummers daarna live. Niet zo bij haar optreden, waar we letterlijk in een whole new world terechtkwamen. Zelden klonk muziek zo anders dan de rest van de programmatie op een festival. SOPHIE was de vreemde eend in de bijt, maar ging lopen met de prijs voor meest vernieuwende optreden van Pukkelpop 2018.