Uitpakken met uitgewerkte showcaseversies of elektronische postrock? Wie het laatste werk van het elektronische duo Mount Kimbie al had gehoord en/of hun optreden op Pukkelpop had gezien, verwachtte zich aan het tweede scenario. Het werd helaas vlees noch vis gisterenavond in Brussel, waar het duo pas tijdens het slotakkoord echt kon overtuigen.
Foto’s door DOT.
Voorprogramma Visible Cloaks had een hoop geflipte visuals mee om de set te ondersteunen, maar echt opgewarmd werden we niet. Met een focus op het noisy werk haakte een deel van het publiek af, dat zich naar alle waarschijnlijkheid meer aangetrokken voelde tot de toegankelijkere elektronica van de hoofdact – al heeft ook Mount Kimbie minder hapklare muziek in de aanbieding, zoals ze zaterdag lieten horen.
De klanken die uit de twee modulaire synthesizers kwamen waren bij momenten behoorlijk scherp, en de live-drums in de imponerende uitvoering van ‘Field’ haalden fel uit. Die synths kwamen op ‘Marylin’ kwamen soms te overweldigend virtuoos over. Daardoor werd de marimba-sample wat meer naar de achtergrond verwezen, wat een indicatie leek te zijn dat we alsnog enkele herziene showcaseversies konden verwachten.
De eerste van die versies was de gehaaste klassieker ‘Before i move off’, waarin de belangrijkste samples helaas werden verdrongen door synthpads. Hetzelfde lot ondergingen ook ‘Break well’ en de rommelboel die voor ‘Maybes’ moest doorgaan. Het was allemaal te jachtig waardoor er te weinig ruimte werd gelaten om intro’s en instrumentale loops uitgebreid te ontwikkelen. Die jachtigheid hielp wel om de hardere nummers van het duo net dat tikkeltje extra te geven. De verhakkelde beat die vlotjes overging naar een zeer te smaken house-variant op publiekslieveling ‘Home recording’ trapte een knappe, intensieve eindsprint af.
Kraut-rockafsluiters ‘Blue train lines’ en ‘Delta’ brachten de zaal vervolgens op temperatuur en in beweging. Een harde 4/4 beat in ‘Made to stray’ deed de zaal koken, maar kwam helaas te laat. Bovendien werd deze impulstrein dan ook nog eens onoordeelkundig onderbroken door het saaie ‘T.A.M.E.D.’ waar de beperkte zangcapaciteiten van Dominic Maker voor de zoveelste keer bovenkwamen. Ondanks de hulp van zangeres/toetseniste Andrea Balency werd het duidelijk dat het duo een sterke leadzanger(es) miste om nummers als ‘You look certain’, ‘Blue train lines’ en ‘Marylin’ volledig naar hun hand te zetten.
Er zit duidelijk potentieel in de show van Mount Kimbie, maar bij volgende optredens lijken de aanwezigheid van een type à la King Krule en een shift van kwantiteit naar kwaliteit een must.
In de AB kan je binnenkort onder andere Felix Pallas (8.11), Future Islands (10.11) en Shabazz Palaces (10.11) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.