Hoe vaak komt het voor dat een groep mag optreden samen met de artiest die de bandnaam leverde? We hebben het The Kooks en David Bowie of Flume en Bon Iver nog niet weten doen. Teen Creeps en No Age wél gisteren in het Antwerpse Bos, vakkundig van elkaar gescheiden door de buitenaardse synthbewerkingen van Miaux.
Foto’s door Mich Segers
Sinds vandaag kan de hele wereld ‘Birthmarks‘ ontdekken, het toepasselijk getitelde debuut van Teen Creeps. Er is lang en hard aan gewerkt, en je merkt dat ook op het podium. De groepsleden hebben aan een halve blik van elkaar genoeg om te weten wanneer een nummer aangesneden moet worden, en kennen vervolgens slechts één snelheid: vollenbak. De eerste helft van opener ‘Sidenote’ kregen we door een niet opengegooid mengpaneelschuif nog in mono, al kwamen de nummers van ‘Birthmarks’ daarna wel goed binnen. Enkel ‘Unravel’ ontbrak en werd vervangen door ‘The point’ vanop de split 7″ met Mind Rays. Dat van die snelheid moeten we trouwens even bijstellen, want ‘Good intentions’ maakte even ruimte voor een knuffelmoment met een nostalgische jeugdherinnering naar keuze. Teen Creeps leek gisteren bij momenten nog voor een blinde muur te spelen, maar naarmate het debuut vertrouwd raakt bij liefhebbers van betere altrock zal de euforie voor het podium ongetwijfeld toenemen.
Even eigenzinnig als haar muziek was de keuze om Miaux tussen Teen Creeps en No Age in te plaatsen. We zagen Mia Prce en haar casio eerder al het voorprogramma van Thurston Moore verzorgen in De Studio, waar haar experimentele, repetitieve soundscapes perfect pasten binnen het avant-gardistische sfeertje. Gisteren was er minder ruimte voor zweverig gedoe, en dus waagde Miaux zich naast eigen composities ook aan enkele knappe adaptaties. Zoete melodieën over snerpende synths, ergens tussen de soundtrack van ‘Blade runner’ en ‘Blue planet’. We hebben niet elke herwerking herkend, al ontwaarden we zowel de Fargo-theme als ‘Sleeper in metropolis’ van Anne Clarke. En dat laatste deuntje ligt nog altijd op het puntje van onze tong.
Voor de tweede keer in twee weken tijd passeerde No Age in een Belgische concertzaal. Het was de laatste avond van de tour, en daar hoorde dus wat toegevingen en knuffels bij. Hoe verder de show vorderde hoe minder afgemat het duo leek, en hoe minder openingsnummer ‘Cruise control’ van toepassing was. Recentste album ‘Snares like a haircut‘ stond centraal en werd aangevuld met de publieksfavorieten uit hun oeuvre. Rechttoe rechtaan zoals het een gitaar-drumduo betaamt, met nijdige uitschieter ‘Fever dream’ dat de voorste rijen een eerste keer in beweging kreeg.
Daarna kreeg No Age de zaal stevig in z’n greep met trio ‘Glitter’, ‘Drippy’ en nieuwste meebruller ‘Popper’. Enkele instrumentale passages en de trage intro van ‘Tidal’ zorgden voor wat zuurstof, met daarna het deinende ‘Send me’. En dan was er natuurlijk de verplichte shoutout naar het voorprogramma alvorens ‘Teen creeps’ in te zetten, gevolgd door de kortstondige punk van ‘Boy void’. Een bispauze en een banaan later werd er nog een trio van stevige uitsmijters uitgedeeld – geen titels genoteerd hier, we hadden het te gezellig vooraan.
In Het Bos kan je binnenkort Deerhoof (10.05), Hot Sjop Pop Fest (11.05) en Brutus (12.05) aan het werk zien. Een volledig overzicht en tickets vind je op de website van de zaal.