Vorige week zagen we met Slowdive op Cactusfestival hoe shoegaze een idyllische setting wel kan verdragen. Gisteren werd er niet traag gedoken, maar verpletterd. Slow Crush mocht zich laten horen in de aandoenlijke Hnita Jazz Bar – veel utopischer wordt het waarschijnlijk niet als het op concertlocaties aankomt in België. Maar er moest natuurlijk ook nog muziek gemaakt worden. Niels Destadsbader wordt niet goed omdat je hem op een sprookjesachtig eiland zet.
-
Sunflower -
Sunflower -
Sunflower -
Hnita Jazz Bar -
Slow Crush -
Slow Crush
De nog jonge concertorganisatie Trippel-Twieje-Nul haalde eerst Sunflower, winnaar van Westtalent 2017, naar Heist-op-den-Berg. Frontman Brent De Wulf leek permanent de kopzorgen van driekwart van de wereldbevolking op z’n schouders te dragen. Blootvoets ijsbeerde hij over het podium en door het publiek in het oude pakhuis. Worstelend met onzichtbare demonen wrong hij z’n stembanden en volledige lijf in bochten om ze van zich af te schudden. Die onrust werd muzikaal doorgetrokken naar een stevige gitaargeweld met een dromerig randje. Later in de set bleek schreeuwen een efficiëntere manier om z’n innerlijke gevecht aan te gaan en had de droom meer weg van een nachtmerrie. Een paar maanden geleden zagen we Sunflower nog aan het werk in Brugge en het is fijn om te zien dat ze steeds steviger in hun schoenen staan. Want in het dagelijkse leven draagt De Wulf wel degelijk schoeisel.
Slow Crush heeft de definitie van van shoegaze nauwkeurig van voor naar achter bestudeerd. Gisteren toonden ze dat ze die zelfs achterstevoren kunnen spelen ook. Fans van het genre werden op hun wenken bediend met een set vol gitaarmuren die gebouwd werden op lucide fundamenten. Dat contrast werd er vooral in gelegd door de stem van zangeres en bassiste Isa Holliday. Met de voorzichtigheid van een politieker die in het verkiezingsseizoen een vraag beantwoordt, legde ze eigenhandig het fluweelzachte goedje rond iedere molecule in de ruimte. Een afdrijvend bewustzijn was haast onvermijdelijk en we vonden het best wel jammer dat het tijd was om wakker te worden nadat de laatste gitaren uitgegalmd waren.
De band heeft een debuutalbum klaar dat uitkomt op 28 september en na gisteren vermoeden we dat het niet minder dan degelijk zal zijn. Toch maakte ons bewustzijn af en toe een sprongetje door het gevoel van gemis. Het was aanvankelijk moeilijk om er de vinger op te leggen, maar toen na afloop Newmoon heerlijk herkenbaar door de versterkers ruiste nam dat gemis een vaste vorm aan. Graag zien we wat meer subtiele details die bijdragen aan de muzikale vingerafdruk van Slow Crush. Misschien kunnen ze de stem van Holliday – die nu letterlijk en figuurlijk aan de zijkant van het podium verstopt stond – iets meer uitspelen? Met hun eerste plaat die klaarstaat om dat gevoel te bevestigen of te ontkrachten, zijn we er zeker van dat het in ieder geval een aangename toevoeging zal zijn aan de Belgische muziekscene. We kijken ernaar uit om deze groep te zien groeien.
Concertorganisatie Trippel-Twieje-Nul zal deze zomer nog twee concertavonden organiseren in de unieke pop-up Hnita Jazz Bar. Blijf op de hoogte via de website, meer info volgt snel.