Dat Geike Arnaert beschikt over een dijk van een stem is iets waarover in België – en ook daarbuiten – geen enkele discussie meer bestaat. Na tien jaar lang stem en gezicht geweest te zijn van Hooverphonic, besloot Geike van Hooverphonic echter gewoon Geike te worden en uit de overbekende Belgische formatie te stappen. Na een duoproject met Eric de Jong van Spinvis (ze maakten samen de muziek voor de film ‘Adem’) is hij er na bijna vier jaar dan eindelijk: het debuutalbum van een zangeres die de schaduwen van een ietwat verstikkende samenwerking van zich afwierp en nu zélf naar een plaats in de spotlights dingt.
‘For the Beauty of Confusion’ werd echter niet onverdeeld positief onthaald door de muziekpers: het zou een vakkundig geproduceerd album zijn en ook de kwaliteit van Geikes stem stelt niemand in vraag, maar al bij al komt de plaat volgens critici gewoonweg te kort aan memorabiliteit, aan zinderendheid. Slaagt Geike er live dan wél in om waarlijk oorcontact te maken met haar publiek? Ook hier is het antwoord helaas ambivalent. Na een enigmatische opkomst – gesluierd in rook en met tintelende violen – vatte Geike haar solo-optreden aan. Al tijdens de eerste nummers werd duidelijk dat haar stem niets aan puurheid of echtheid heeft ingeboet in de zopas door haar verkende electronicagetinte muziekwegen. Toch kreeg ze het publiek pas echt op de hand tijdens het zesde nummer van haar performance: in het refrein van ‘Blinded’ gingen de krachtige vocals van Geike tekeer als een zandstorm in de Sahara.
Hierna verviel de rest van het optreden echter in onderhoudende middelmatigheid, met als klein hoogtepunt een rockcover waarin Geike – met als backing vocal zus Kaat – haar zeer verreikend stemspectrum tentoonspreidde. Enkel ‘Night Time Round Here’ (met luchtige refreintekst dancing, dancing, around the bonfire, dancing in high heels) en de albumtitelsong ‘For the Beauty of Confusion’ zelf zorgden nog voor wat lichte trillingen in een verder stilstaand muziekmeer.
Paradoxaal genoeg waren de beste momenten van het optreden de twee bisnummers: de rustige pianoballad ‘107 windows’ slaagde erin het publiek te beroeren en ook radiosingle ‘Rope Dancer’ deed de toeschouwers meedeinen op de maat. Er zit overduidelijk ergens beauty in Geikes confusion. Toch is soms de verwarring nog te groot om er de schoonheid duidelijk in te kunnen ontwaren. Het is niet anders.
Het Depot zet binnenkort onder meer een Voorronde van Humo’s Rock Rally (04.02), De Helden Van Morgen (16.02) en Gavin Friday (17.02) op het podium. Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.
Album verdeeld door Bertus