Je hebt het gisteren misschien aan de donkere wolken gemerkt: Majical Cloudz was in het land. Het Canadese duo kwam in de Botanique namelijk hun laatste langspeler ‘Impersonator’ voorstellen.
Eerst probeerde het Luikse Leaf House ons met hun springerige indiepop nog te vaccineren tegen de aankomende tristesse. Daar slaagde het viertal helaas maar half in. Hun sound miste originaliteit – echo’s van Vampire Weekend en BRNS lagen er wel erg dik bovenop – en gebalde songs waarin alle ideeën goed uitgewerkt werden. Daartegenover staat dat dit soort aanstekelijke muziek nooit irriteert en we al een pak slechtere voorprogramma’s aan het werk zagen.
Daarna mochten Devon Welsh en Matthew Otto, ofte Majical Cloudz, het podium van de bijzonder geschikte Rotonde betreden voor het eerste optreden van hun Europese tour. Dat ging bij die eerste duidelijk gepaard met zenuwen. De frontman stuntelde namelijk enorm met zijn bindteksten en creëerde zo situaties die tegelijk gênant en hilarisch waren. Het publiek vergaf het hem meteen en kreeg enkel meer sympathie voor de kale singer-songwriter.
Het gaat er uiterst persoonlijk aan toe bij een optreden van dit getormenteerde tweetal. Welsh kiest ervoor om iedereen in de ogen te kijken tijdens het performen van zijn songs. Dat heeft een confronterend effect en zorgt ervoor dat je meegesleurd wordt in de donkere krochten van de Canadees zijn geest. Daarnaast stapte hij gisteren ook tweemaal het podium af om dichter bij het publiek te staan en op die manier letterlijk en figuurlijk de afstand te verkleinen.
Hoe dan ook doet de zanger zijn uitzonderlijk krachtige en prominente stem je verzinken in sentimentaliteit en worden de nummers dermate dramatisch gebracht, dat menigeen er zich een ontstoken oog aan zou wenen. Lijken de songs op plaat al expressief en overdonderd, dan zijn ze in het echt nog dubbel zo intens en indrukwekkend. Welsh zingt overigens uitmuntend en weet zonder probleem ook de hogere noten te halen.
In een quasi perfecte set, erkenden wij het bloedmooie en daverende ‘Childhood’s End’ als hoogtepunt, werd onze adem afgesneden bij het pure ‘Mister’ en kwijnde ondergetekende helemaal weg bij ‘Silver Rings’. Na vijftig minuten liet het tweetal ons dan ook gehavend achter met een herinnering aan een fenomenaal optreden dat alle aanwezig ongetwijfeld nog lang zal bijblijven.
De Botanique programmeert binnenkort onder andere Washed Out (20.10), San Cisco (21.10) en Banks (10.11). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.